Het creatieve hoogtepunt van 't jaar is achter de rug. Na maanden van aftasten, uitproberen, verzinnen, improviseren, overleggen, discussiëren, mailen, afspreken, verzetten, uitwisselen, corrigeren, oppakken, weggooien en uiteindelijk écht dansen, hebben we onze choreografie opgevoerd tijdens de voorstelling van Arabesque.
Nooit gedacht dat een samenwerking tussen twee zulke verschillende dansstijlen zo goed zou uitpakken. Het begon als een experiment. Twee groepen dansers in een zaaltje. Zij, de breakdance jongens, waren ultra relaxed, deden niet aan agenda's en ook niet aan choreograferen. Wij, de moderne dans meisjes, waren vaak gestresst, hadden overvolle agenda's en wilden elke stap uitdenken. Zij hingen rond, ze 'klooiden' wat, ze maakten grapjes. Wij probeerden iets te bedenken, we lachten niet om hun grapjes, we riepen ze tot de orde. Onze werkwijzes en persoonlijkheden verschilden van elkaar als dag en nacht.
Nu, vier maanden later, is alles anders. We hangen samen rond, we lachen om elkaars grapjes, en als het nodig is wordt er serieus gewerkt. We hebben veel van elkaar geleerd, we hebben elkaars stijl leren waarderen en we hebben een choreografie neergezet waar we trots op zijn. Door twee werelden samen te brengen is er een prachtig bastaardkind geboren. Om het maar eens sjiek te zeggen: het geheel is meer dan de som der delen.
Het moge duidelijk zijn. De samenwerking tussen de bboys en de balletmeisjes is officieel geslaagd.
