Watje

Ik twijfelde. Uiteindelijk deed ik toch mijn regenjas aan, pakte mijn tas met zwemspullen en liep naar de deur. Bij de deur keek ik naar buiten en twijfelde ik weer even. Toch ging ik naar buiten. Ik liep door de motregen over het grindpad naar mijn fiets. Halverwege stond ik stil. Ik twijfelde. Toen keerde ik om en vluchtte ik weer naar binnen. Ik had het me nog zo voorgenomen, weer of geen weer, maar vandaag zit het er gewoon niet in. Ik ga niet zwemmen in het buitenbad.

Saai

Soms ben ik ineens zo bang dat ik saai aan het worden ben. Neem nu vandaag. Ik ging naar een enorm gezellig, leuk, te gek, relaxed, muzikaal festivalletje. Er was veel en goedkoop bier, er waren vrienden en bekenden, er waren pizza slices, er was goede muziek en een goede sfeer. Topfeest, zou je zeggen. Nu had ik het ook prima naar m'n zin hoor, daar niet van. Maar na drie uurtjes had ik het eigenlijk wel gezien. En in plaats van me tot het ochtendgloren in het feestgedruis te storten, al dansend, drinken en niet-aan-morgen-denkend, zoals ik "vroeger" wel eens deed, stapte ik om acht uur gewoon weer op mijn fiets naar huis. Lekker even een patatje halen bij de snackbar, lekker even chillen in mijn eentje, lekker op tijd naar bed.

Tja. Lekker op tijd naar bed?! Ik weet niet wat ik ervan moet denken. Soms ben ik gewoon zo bang dat ik saai aan het worden ben.

Portret

Gisteren, in het theatercafé op de universiteit, kwam er een jongen op mij af. Hij had een klein schildersdoekje onder zijn arm en vroeg me of hij een portret van me mocht maken. In al mijn ijdelheid zei ik ja. Maar nu even niet, want ik moest met mijn vrienden van de cabaretvereniging mee. De jongen vroeg of ik een telefoonnummer had. Toen begon er ergens ver in mijn onderbewustzijn een alarmbelletje te rinkelen. Maar op de een of andere manier (waarschijnlijk was ik in euforische extase geraakt door het feit dat iemand een portret van mij wilde schilderen), drong dat niet helemaal tot me door. Gelukkig was ik nog zo slim om hem slechts mijn voor-spam-te-gebruiken-e-mail-adres te geven, en niet mijn telefoonnummer. De jongen kwam dichtbij me staan en keek me met glinsterende ogen aan. "Je bent wel heel erg mooi," zei hij. "Een beetje betoverend!". Ineens werd ik wakker uit mijn eigen betovering en maakte ik dat ik weg kwam bij de engerd.

Zo blijkt maar weer: jongens met schildersdoekjes onder hun arm die zomaar op je afstappen zijn niet te vertrouwen, evenmin als mijn eigen enge-mannen-alarm.

Openingstijden Aldi

Het grootste deel van mijn weblogbezoekers die via Google komen, zoekt op de termen 'openingstijden aldi'. En ik ben niet de enige blogger die hiermee te maken heeft. Dit lijkt me een duidelijk signaal voor de Aldi. Een probleem wat een moderne supermarkt in deze moderne tijden toch eigenlijk niet meer mag hebben. Niemand kan jullie openingstijden vinden. Doe er wat aan jongens.

Raadseltje

Vanmorgen kwam ik net op tijd en helemaal bezweet de collegezaal binnen. Ik had keihard gefietst, omdat ik te laat van huis weg ging. Ik was namelijk te vroeg opgestaan. Rara hoe kan dat?

Oplossing: als je te vroeg opstaat, beste kijkbuiskinderen, denk je dat je alle tijd van de wereld hebt, waardoor je eens lekker een extra knackebrodje neemt en uiteindelijk toch nog te laat komt. Laat dit een wijze les zijn.

Dispuut

Een van mijn vriendinnen zit bij een damesdispuut. Da's een soort vriendinnenclub voor studentes. Met een vaste borrelavond in de kroeg. Vaak bestaan zulk soort clubjes uit meisjes met kraagjes, een schorre stem en grote oorbellen. Maar het dispuut van mijn vriendin is anders. Het dispuut van mijn vriendin bestaat uit stoere vrouwen.

Een keer per jaar geven de stoere vrouwen een feest. Het feest is elk jaar op dezelfde locatie en ik ben er nu al drie keer geweest. Elk jaar valt het tegen hoeveel de stoere vrouwen drinken, elk jaar gaan er veel vrouwen vroeg naar huis en elk jaar zijn er behoorlijk weinig bezoekers. Maar elk jaar weer is het een geweldige avond. De stoere vrouwen kan het helemaal niks schelen wat de rest van de wereld vindt en samen met de paar bezoekers staan ze de hele avond op de dansvloer. De vriendjes van de stoere vrouwen hangen wat sullig aan de bar met een biertje, terwijl ze de dansvloer met de vrouwen uitgebreid bekijken. Aan het begin van de avond moet ik altijd even wat schroom overwinnen, maar al gauw kan het me niks meer schelen dat al die vriendjes naar ons kijken (ze moeten toch ergens naar kijken?) en ga ik helemaal uit mijn dak.

Uiteindelijk eindig ik op die feesten van dat dispuut met die stoere vrouwen altijd met een aangeschoten hoofd op een tafel, al springend, dansen en meegillend met de muziek. Ik heb elk jaar weer een topavond.

Fan

Waar was jij vroeger fan van? Mijn eerste cd was er eentje van Marco Borsato. De waarheid. Ook had ik een cd van Céline Dion, including de hitsingle My heart will go on, en eentje van Meredith Brooks, met Bitch. Eén van mijn favorieten was de cd van de Kelly Family. Je weet wel. I'm in love with an alien. En echt fan was ik van Hanson. Mmmbop. Daar had ik posters van, uit de Break-out, en zelfs een singeltje.

Wind en regen

Zo kennen we Nederland weer.

Lezen

Vroeger las ik wel eens stiekem met een zaklamp onder mijn dekens als ik allang had moeten slapen. Vroeger ging ik elke week naar de bieb en leende drie boeken, het maximum aantal. Op een gegeven moment kende ik de meeste boeken van de jeugdafdeling en was ik verheugd als er weer een paar nieuwe aanwinsten op de nieuwe-aanwinsten-tafel lagen.

Tegenwoordig lees ik stukken minder en komt het niet vaak meer voor dat ik een boek in een ruk uitlees. Maar afgelopen week had ik het weer te pakken. Mijn boek lonkte zo naar me dat ik hem uit zelfbescherming beneden neer moest leggen, terwijl ik boven op mijn computer aan een presentatie werkte. Ik wilde maar één ding. Lezenlezenlezenlezen!

Goed toeven op de campus

Op de deur van het binnenzwembad van de universiteit hing een briefje: "vanaf dinsdag 9 mei is het binnenbad gesloten en het buitenbad geopend." Blij fietste ik naar het buitenbad, om daar met de zon op m'n bol en de wind over het water m'n wekelijkse baantjes te trekken. Het is goed toeven op de campus.

Weekendje weg

Afgelopen weekend was ik met vriendinnen een weekendje weg. Terwijl op zaterdag heel jong Nederland zich gehuld in oranje t-shirts en met bijpassende plastic opblaasmutsen lallend en bierzuipend in het feestgedruis stortte, trokken mijn drie vriendinnen en ik onze degelijke wandelschoenen aan voor een flinke wandeltocht over strand en door duinen. Onze rugtas vol met zelfgesmeerde broodjes en een thermoskan vol thee uit de jeugdherberg.

Het klinkt wat oubollig en dat was het ook, maar lekker was het wel. Het was rustiger dan ooit op het strand en de schelpen waren mooi en groot. We voerden diepzinnige gesprekken over stress, ouders, mannen en natuurlijk onze stoelgang, tegenwoordig een onvermijdelijk onderwerp voor de moderne jonge vrouw.

Na het weekend besloot een van ons vieren een week vrij te nemen, een ander werd ziek (dat was ik) en de andere twee hadden behalve een opgeblazen gevoel eigenlijk niks, maar allemaal vonden we het een zeer geslaagd weekend.