Ober!

Net als iedereen ging ik dit weekend uit mijn dak van het weer en genoot nog maar eens van het warme oktoberzonnetje. Samen met mijn liefje plofte ik neer op een terras van een keurig cafeetje en bestelde een cappuchino. Het zonnetje op onze bol, een kopje koffie met een koekje, wat wil een mens nog meer. Bij de vierde slok cappuchino voelde ik ineens iets raars in mijn mond. Een bolletje, een beetje taai en stevig. Ik spuugde het bolletje uit op de grond en keek vol verbazing naar wat daar op de tegels lag. Een dooie bromvlieg.

Ik riep de ober om hem op de hoogte te stellen van deze bijzondere vonst. Maar het enige wat de keurig geklede meneer (zwarte broek, witte bloes) zei was: "o dat kan niet hoor mevrouw, die moet er in zijn gevlogen, die kan niet door ons koffieapparaat toch?!" Alsof ik zeg dat die vlieg door het koffieapparaat moet zijn gekomen. Potjandrie.

De rest van mijn cappuchino dronk ik voorzichtig op maar het smaakte toch niet meer hetzelfde.

Taa-duu

Er zijn boeken. Heel veel boeken. Er zijn ook studenten. Heel veel studenten. Ze zitten aan tafeltjes. Voorover geboven, met het hoofd in de handen. Er liggen opengeslagen boeken onder hun neuzen op de tafeltjes, en ook collegeblokken, pennen, flesjes water, mobiele telefoons op de trilstand en papieren zakdoekjes tegen herfstdruipneuzen. Het er is stil. Het is er muf. Het is er saai. Er hangt concentratie in de lucht.

Ineens worden de studenten opgeschrikt van hun fanatieke gestudeer. Buiten rent een kind langs. Hij doet een sirene na. Taa-duu-taa-duu-taa-duu! Dat geluid hoor je niet vaak op de campus, waar alleen maar studenten en onderzoekers en docenten en serieuze mensen komen. Sommige studenten kijken verstoord op van hun boeken als ze de kindersirene horen. Anderen zijn blij met de afleiding. Sommigen glimlachen. En sommigen studeren stoicijns door.

Taa-duu-taa-duu! Een bericht uit een andere wereld.

Nat schaap

Ik heb een wollen mutsje gekocht. En wollen beenwarmers. Vandaag droeg ik beiden. Ik fietste ermee door de regen. Nu ruiken mijn mutsje en mijn beenwarmers naar nat schaap.

Uit geweest

Afgelopen weekend heb ik bezocht:

• twee kroegen
• een theater
• een concerthal
• twee fastfoodrestaurant
• een koffiezaak
• en een mexicaans restaurant

Taalles(je)

Dames en heren studenten. En dan met name de studentenverenigingstudenten. Ik wil het met jullie even hebben over kastwoordjes, ook wel voorzetsels genoemd. En dan met name het kastwoordje op. Het lijkt erop dat er in jullie taalkundige ontwikkeling iets mis is gegaan met betrekking tot dit kastwoordje. Daarom leg ik het nu even uit (let goed op):

"De student gaat naar de kroeg." Dat is goed.
"De student is in de kroeg." Dat is ook goed.
"De student staat voor de kroeg." Ook goed.
"De student is bij de kroeg." Dat is ook een prima zin.

Maarrr... En nu komt het lieve dames en heren studenten.

"De student is op de kroeg." Dat is FOUT.

Is dat duidelijk? Laat ik het niet meer horen.

Einde brainwave

(Tip voor de lezer: scroll even zes berichtjes naar beneden voor je verder leest.)

Halleluja. Wat een brainwave. In een half uur mijn ideeënlijstje er doorheen gejast. Voelde dat even lekker! Oké, nog eentje dan, een 'vaste lezers update':

• Ons huis mag misschien blijven! De buurman wil het kopen, met ons erbij. Hoera!
• Ik draag een grote groene trui die niet van mij is. Hij ruikt heerlijk. Op het plankje boven mijn wastafel staat een bus scheerschuim. Niet van mij. En in het kastje ernaast een bus 8x4 deodorant. Ook niet van mij. Maar van de allerleukste liefste lekkerste surfdude op de wereld. Froukiwi is verliefd!

Tot zover deze brainwave. Laten we hopen dat dit het begin is van een nieuwe periode vol geestige, ontroerende en scherpe stukjes van Froukiwi. Tot snel lieve lezertjes.

Lekker shot

Drie jaar lang heb ik gedanst bij Arabesque. Drie jaar lang dansen in een wereld vol balletstudio's en spiegels, leggings, sokken en beenwarmers, volle kleedkamers, meidengegiechel en vele liters thee. Afgelopen september ben ik gestopt. Nu dans ik alleen nog bij Break Even. Dansen in een wereld vol wijde joggingbroeken en stoere gympies, zweterige gymzalen, harde muziek, geouwehoer van kerels en flesjes energydrinks.

Je kunt je voorstellen dat ik de meiden af en toe mis. Afgelopen donderdag kon ik mijn geluk dan ook niet op. Ik was uitgenodigd voor een Arabesque avondje. Vanaf het moment dat ik binnenkwam tot het moment dat ik weg ging, heb ik gekletst, gegiecheld, gelachen, gemiept gemustst en gezelligd (oké, ik weet het, dat is geen werkwoord). Toen ik weg ging was ik schor en gelukkig.

Ik hou van de jongens van Break Even. Ik vind ze tof, relaxed en lachen. Maar ik zou niet kunnen leven zonder af en toe een flink shot meidengehutselefruselarij.

Serious business

Gisterenavond kwam ik, in mijn joggingbroek en te grote trui, de woonkamer in gesloft. Rondom de salontafel zat mijn huisgenoot met vier vrienden. De heren droegen (was het toeval?) allemaal zwart of donkerblauw en keken serieus. Naast de bank stond een mysterieus metalen koffertje. Op tafel lagen kaarten. Regelmatig werden er wat plastic ronde schrijfjes (in drie kleuren) naar het midden geschoven. Er werd weinig gelachen. Ja heel af en toe: harde, stoere en snelle lachjes. Dan namen de heren een slok bier, en gingen de zaken weer door. Het was serious business. Poker!

Kinderboeken

Laatst was ik in de bieb. Ik neusde rond bij de kinderboeken. Ik kende er veel. De kleine heks. Olle. De groeten van groep acht. De griezelbus. Boeken waar ik het bestaan alweer bijna van was vergeten, maar die ik als kind misschien wel drie keer gelezen heb. Wat een nostalgie! Het liefst zou ik ze allemaal nog een keer lezen.

Restjes

Vorige week zat ik, op zomaar een fijne middag, nog even te genieten van het laatste restje warme najaarszon. Ik had mijn sokken uitgedaan en bekeek mijn stoffige teennagels. Op mijn grote teen zat nog een klein restje rode nagellak, wat ik er in augustus op had geverfd. 's Avonds waste ik onder de douche mijn haren. Uit de gele fles kneep ik het laatste restje Andrélon zomerblond. Alle restjes zijn nu op. Het is herfst.

Schrijven

De laatste tijd krijg ik uit verschillende hoeken te horen dat ik zo weinig schrijf. En dat klopt. Ik schrijf weinig. De ideeën zijn er wel hoor. Ze zijn een tijdje weg geweest, maar ze zijn er weer. Te pas en te onpas komen ze in me op. Ze zitten in mijn hoofd. Ik schrijf ze zelfs op een briefje, om ze niet te vergeten. Maar daar blijft het dan bij. Ik kan me er gewoon niet toe zetten er iets leuks van te maken op m'n weblog. Af en toe doe ik wel een halfslachtige poging, maar als het inloggen bij Blogger dan niet meteen lukt, geef ik het alweer op. Ik overweeg zelfs af en toe om maar helemaal te stoppen met m'n weblog.

Zojuist heb ik besloten dat het genoeg is geweest met dat zielige gedoe. Het lijstje met ideeën wordt steeds langer. Het wordt hoog tijd dat ik er weer eens wat mee ga doen. Ik ga het gewoon nog één keer proberen. Niet stoppen, maar schrijven.

Harry P.

Anderhalve week lang heb ik elke vrije minuut besteed aan Harry. Uren achtereen zat ik nagelbijtend en tenenkrommend verdiept in de spannende avonturen van het zesde deel. Gisterenavond heb ik 'em uitgelezen. Ik wilde nog even snel een hoofdstukje lezen voor het slapen gaan maar ik had het kunnen weten. Anderhalf uur lang lag ik met verhitte wangen en af en toe een haastige blik op de klok werpend te lezen, net als vroeger, toen ik nog met een zaklamp onder de dekens moest lezen omdat mijn ouders anders kwamen waarschuwen dat ik nu toch echt moest gaan slapen. Tot ik de laatste bladzijde omsloeg. Uit. Nu is er een zwart gat. Wat moet ik nu met mijn vrije tijd? Wat moet ik zonder Harry?!

Nieuwe favoriet

Hoewel ik de laatste tijd niet meer zo actief ben met webloggen, ben ik nog altijd een fanatiek weblog-lezer. Ik heb beloofd deze nieuwe vonst een tijdje stil te houden, maar vind dat 'ie nu wel klaar is voor de grote boze wereld vol onbekende lezers: Kruidkoek. Kom dat zien kom dat zien. Een nieuwe favoriet!

Hapje

Er is een hapje uit de zon! Met mijn zonnebril op en een ceedeetje voor mijn ogen sta ik ernaar te kijken. It's amaaaaazing!