Het bad van mijn ouders

Eén weekend. Twee keer in bad geweest. Ronduit heerlijk.

Op

Ik had me nog zó voorgenomen om een beetje van mijn vakantiecenten te bewaren. Gewoon, als buffer voor het komende studiejaar. Maar ik heb me niet kunnen beheersen. Ik heb vandaag gewinkeld met met mijn zusje. Mijn zusje is een proffesionele shopper, moet je weten. Ze bekijkt alles, ze wil naar elke winkel, en staat zonder problemen een kwartier in de rij als dat nodig is. Ze is echt de beste shopper die ik ken. Na 3,5 uur sjokken door de stad droeg zij vier plastic tassen, en liep ik me te verlekkeren op een jas en een paar laarzen. Een leuk jackje, prachtige laarzen, maar wel een beetje duur bij mekaar. Ik twijfelde, ik wikte, ik woog, ik kwijlde. Uiteindelijk heb ik ze gekocht. Omdat je, volgens m'n zusje, "beter spijt kunt hebben van de dingen die je wel hebt gedaan, dan van de dingen die je niet hebt gedaan". Nu is 't geld dus weer, als vanouds, gewoon, helemaal, tot de cent toe, OP.

Plensbuien

Iedereen heeft zo zijn vreemde trekjes. Ikzelf voel me enorm aangetrokken tot plensbuien. Af en toe komt het water met bakken uit de hemel gevallen. Vooral zomerbuien met onweer, als het de hele dag warm en plakkerig is geweest, zijn goddelijk. Als het zo keihard regent, moet ik altijd de neiging onderdrukken om in mijn bikini buiten te gaan staan. Zijn er mensen die zich in dit verhaal herkennen? Misschien kunnen we een keer in de regen gaan dansen met z'n allen.

Wonderful weekend

Volledig gebrainwashed, totaal relaxed, schor en met koorslip, ben ik terug van Lowlands. Een paar van mijn persoonlijke hoogtepunten:

• Faithless. Een geweldige show, opgebouwd tot een heerlijke climax. Op 'we come one' stond de tent uitzinnig te schreeuwen en werden we letterlijk één; een groot dansend beest.



• The chemical brothers. De tent was vol, dus stond ik met mijn twee Lowlands-maatjes aan de zijkant. Daar waar iedereen sloom op de hekken zat en een beetje om zich heen koekeloerde, gingen wij uit ons dak als nooit tevoren. We dansten de sterren van de hemel en lieten geen spiertje onbewogen.
  
  
• De zon die ineens begon te schijnen na anderhalve dag regen. Heerlijk!



• Workshop poweryoga. Volgens de 'juf' een kans om opnieuw te ontwaken, op die prachtige zondagochtend. Voor mijn spieren vooral een heerlijke afwisseling van het luchtbedje en de dansmoves.
  
  
• Volleyballen in de rij. Rijen zijn het leukst op Lowlands. Niks saai wachten of chagerijnige gezichten. Er is altijd wel wat leuks te doen. In de (zittende) rij voor een cabaretprogramma vond iemand een strandbal. Er werd over gegooid en we telden hoevaak de bal hoog werd gehouden. Na tien minuten verscheen er iemand van de organisatie (Tijl Beckand, tevens Lama caberetier) met megafoon: "als jullie willen volleyballen; hier heb ik een lint!" Enthousiast werd het lint tussen twee hekken gespannen en met vakkundig sportcommentaar van de Lama-man, speelden we een schitterende wedstrijd van 20 tegen 20. Uiteindelijk won onze kant en toen was het tijd om de cabaretvoorstelling te gaan bekijken.



• De wegblokkade. Zondagnacht, toen de laatste DJ zijn koffers had gepakt, organiseerden we een nachtpicknick. Samen met een huisgenoot ("goh, jij ook hier?") en zijn Lowlands-partner streken we neer op een boerenbont tafelzeil op de asfaltweg van onze camping. Na een paar slokken bier en bacardi kwam er iemand bij ons zitten, waardoor het asfaltpad ondoorgaanbaar werd. De mensen die er nog langs wilden vertelden we dat we bezig waren met een wegblokkade. Solidair als Lowlanders zijn streken de voorbijgangers naast ons neer en we begonnen met ons protest: "Goedkoper bier! Goedkoper bier!" En: "Armani! Armani!" De vuurproef kwam toen een surveillance-wagentje van de organisatie het asfaltpad op draaide. We maakten een vuist en bleven stoer zitten. Nu kwam het er op aan. "Goedkoper bier! Goedkoper bier!" Het karretje naderde ons, reed steeds langzamer, en keerde om. Victorie!

Een weekend ter bevordering van de vrijheid en vrolijkheid. Volgend jaar weer :)

Lowlands

I'm off!

Gratis naakt vrouwen

Als je op het blauwe grafiekje rechts onderaan de sidebar klikt, kom je op de site van Netstat terecht. Daar wordt precies bijgehouden hoeveel bezoekers mijn pagina krijgt, waar ze vandaan komen en, het leukste van alles, met welke zoekwoorden ze op mijn pagina terecht komen. Zo heeft er laatst iemand op search.msn.com gezocht met de woorden 'gratis naakt vrouwen'. Ergens tussen de pagina's met gratis producten en naakte belgische vrouwen, stond de mijne. Omdat ik toevallig ooit een keer, onafhankelijk van elkaar, de woorden 'naakt', gratis' en 'vrouwen' in mijn posts heb verwerkt. Ik heb mededelijden met de zoeker naar gratis naakte vrouwen. Wat een teleurstelling moet mijn weblog zijn geweest!

Bassie

In Enschede hangen posters met een grootse aankondiging: Bassie komt! Ja beste kindertjes, Bassie komt naar Enschede! Hij zal een prachtig showtje weggeven! Wat een feest!

Al dagen loop ik rond met een prangende vraag. Wat zal Bassie zeggen als de kindertjes vragen naar Adriaan?

Ontdekking

Dat profiel dinges van Blogger is erg leuk. Als je op een 'interest' klikt, krijg je automatisch een lijst met bloggers die dezelfde 'interest' hebben. Zo vond ik, toen ik op 'muziek' klikte, de mooie weblog van Luc. Ik ben fan! Ook vond ik de weblog van Cestlavi, die mij een fijne dag wenst: "Fijne dag vaste lezers en toevallige passanten!" Of wat te denken van Elvi, die een weblog vol prachtige foto's heeft? En kijk eens wie er op nummer vier in het rijtje met muziekliefhebbers staat? Mijn vriendinnetje Kaneel!

Rechtzetten

In de Donkere Dagen van mei en juni, toen het even wat minder ging met Frouk, heb ik mij volledig uitgeleefd op mijn weblog. Stukjes over kooptroost, zielige televiesieprogramma's en herinneringen aan betere tijden; het hield niet op. De laatste tijd heb ik uit meerdere bronnen vernomen dat men zich in die Dagen ernstig zorgen over mij maakte. "Ik las je weblog en dacht: gaat het wel goed met haar?" "Je klonk behoorlijk wanhopig!"

Daarom wil ik bij deze even iets rechtzetten. Toen ik de zielige stukjes schreef was ik in de volste overtuiging dat mijn enigszins spottende ondertoon voelbaar was voor het grote publiek. Helaas heeft geen mens deze spottende ondertoon opgemerkt. Of dit betekent dat ik er slechter aan toe was dan ik zelf dacht, dat ik een schrijver van niks ben, of dat mijn lezers ongevoelige horken zijn, laat ik in het midden. Maar laat een ding duidelijk zijn: ook al ben ik bij tijd en wijle een zielige pathetische jankende muts, het is nooit mijn bedoeling geweest om me via deze weblog te profileren als zodanig.

Verschrikkelijk goed

Drie ochtenden in de week werk ik bij een mevrouw die me tot het uiterste drijft. Ze zegt zulke rare, onvriendelijke en onware dingen tegen me, dat ik met kromme tenen door het huis loop. Het is al een keer tot een uitbarsting gekomen, maar in overleg met mijn leidinggevende bij de thuiszorg ben ik toch bij de mevrouw blijven werken. Nu probeer ik haar opmerkingen te negeren en doe netjes mijn werk. Het nadeel van deze methode is dat mijn frustraties geen kant op kunnen. Ze stapelen zich op in mijn binnenste, en als ik aan het eind van de ochtend bij haar weg fiets barst de bom.

Ik ken mezelf niet meer terug. Terwijl ik me normaal gesproken in de grootste idioot kan verplaatsen, voel ik nu geen greintje symathie of empathie. In mijn hoofd smeed ik de gemeenste plannen, ik wens haar de verschrikkelijkste dood toe en fantaseer over wat ik tegen haar zou willen schreeuwen. Als ik boven aan het werk ben, waar de mevrouw door fysieke problemen niet meer kan komen, moet ik me inhouden om niets te vernielen. Ik zou graag een vies woord op de achterkant van de wasmachine schrijven, een bloempot uit het raam smijten of een bloes in stukken scheuren. Helaas houden mijn besef van fatsoen en mijn contract bij de thuizorg me tegen.

Toch heb ik laatst een kleine daad van rebellie verzet. Ik heb stiekem chaos gecreëerd in de orde. Zo subtiel dat niemand het ooit zal merken. Ik vraag je dan ook om het verder geheim te houden. Let goed op.

Ik heb een afgebroken tandje van een kam in een gaatje in de muur gestopt. Het voelde verschrikkelijk goed.

Kattenwasjes

Heb je wel eens gezien hoe een konijn zijn oren wast? Het is het grappigste wat er bestaat. Eerst gaat 'ie op z'n achterpootjes zitten, gehurkt zogezegd, om z'n voorpootjes vrij te hebben. Dan likt 'ie aan z'n voorpootjes, zodat 'ie een soort washandje klaar heeft. Hij kantelt zijn koppie, grijpt met beide voorpootjes naar een oor, grijpt eerst een paar keer mis, en heeft dan het oor te pakken. Langzaam laat 'ie het oor door z'n voorpootjes glijden, en als 'ie bij het puntje is aangekomen houdt 'ie dat stevig vast om het vervolgens grondig af te likken.

Als je toch zó je oren zou kunnen wassen.

Dame

Gisteren mezelf in het nieuw gestoken (winkelen in deze hitte, ik lijk wel gek). Ik ben mezelf te buiten gegaan en kwam thuis met een nieuwe spijkerbroek, een stijlvol shirtje en, echt waar: een paar sjieke schoenen met hoge hakken. Als ik het allemaal bij mekaar aantrek en in de spiegel kijk, herken ik mezelf bijna niet terug. Ik lijk zowaar een dame.

Fijn huis deel 2

"Hoe zit dat nu met dat huis?" zullen sommigen van mijn lezertjes zich afvragen. Deze mensen kan ik geruststellen: het einde is nog niet in zicht. Mijn huisgenootjes blijken zeer strijdlustig en we gaan het gevecht met de nieuwe huiseigenaren aan, tot de tanden toe gewapend met de wet. Voorlopig hoef ik m'n huis dus nog niet uit.

Tot zover deze update.

Gesprek met een bejaarde

"Het is warm he?"
"Wat zeg je?"
"Dat het warm is!"
"Wat?"
"WARM!"
"Oooh ja, warm he?"
"Nou!"
"Ze voorspellen regen, dat hebbe ze 'ezeid vamarrege"
"Nou, ik hoop maar dat het droog blijft"
"Wat zeg je?"
"Ik hoop dat het droog bijft want ik ga vanmiddag winkelen"
"Ja, van mij mag het wel gaan regenen ja"
"Nee, ik hoop juist dat het DROOG blijft! Ik heb vanmiddag vrij en dan ga ik winkelen!"
"Oooh, goa je winkele?"
"Ja!"
"Waar goa je heen?"
"Amersfoort!"
"Oooh Amersfoort! Da's leuk ja! Doar bin ik 'ok nog wel 'es 'eweest vroeger, mit me man. Doar he'n ze leuke winkels hoor! De Vroom en Dreesman en de CDA..."
"Euh... ja. Inderdaad, heel leuk ja..."

De mediastilte voorbij

Oké, ik geef toe, het opnieuw installeren van de computer heeft zo z'n voordelen. Ten eerst heb ik er een paar nieuwe schoenen mee verdiend (mag ik toch weer shoppen zoals dat een jonge moderne vrouw betaamt) en ten tweede: ik ben weer online! De mediastilte is voorbij! Ik ben weer blogbaar!

Waar is Frouk geweest de laatste tijd? Frouk werkt. Voor de centen. Ze werkt in de thuiszorg. Ik kan er pagina's over vullen. Weet niet waar ik moet beginnen. Bij dat vreselijke mens waar ik als een onderkruipsel behandeld word en ik elke keer scheldend weg fiets, of bij die schattige oude meneer die zijn comateuze vrouw zo lief over het voorhoofd aait dat mijn hart bijna breekt, of bij dat oude dove vrouwtje wat in een antiek huis woont zonder het zelf door te hebben?

Ach, weet je wat? Laat ook maar. Nu is het avond, nu ben ik vrij, nu denk ik het liefst zo min mogelijk aan m'n werk. Nu even niet, zoals men dat tegenwoordig zegt. Morgenochtend gaat de wekker weer. Dan hijs ik me in mijn werkoutfit om me weer een dag in het zweet te vegen, boenen, soppen en zuigen. En natuurlijk koffiedrinken.

Modern en jong

Wat doet de moderne jonge vrouw op een vrije dinsdagmiddag als het buiten zonnig en warm is? Naar het strand, zonnen en zwemmen, rosé'tjes drinken, flirten met mooie mannen? Of anders misschien shoppen en een terrasje pakken? Nee hoor, niks van dat alles.

Ze besteed haar ganse vrije middag aan het opnieuw installeren van de computer van haar ouders. Terwijl haar zusje aan de Spaanse Costa ligt, haar ouders "gezellig met z'n twee" een middagje zijn fietsen in het landelijke Overijssel, de zon uitbundig schijnt en de radio alleen maar 'zomerrrr!' kan schreeuwen, zit deze moderne jonge vrouw binnen te zweten, te zwoegen en te klikken met de muis. Grrr.