Dolle pret

Als Kaneel bij mij op bezoek komt is het altijd dolle pret. We zien elkaar niet vaak, maar als we elkaar zien dan is het raak. Vandaag:

• Zijn we door het wc-raampje naar binnen geklommen omdat ik mijn sleutel vergeten was
• Gunde ik haar een blik in mijn garderobe, inclusief sjaaltjes en petten van tien jaar terug, waarna zij haar tas volpropte met kleren om te lenen
• Liet ze mij zien hoe ik mijn kapotte ketting toch nog hip kan recyclen
• Hebben we voor drie euro een pastamaaltijd gemaakt en aten we speculaasjes bij de koffie omdat we allebei blut zijn
• Hebben we expres gewinkeld bij winkels waar we de kleren niet leuk vinden omdat we allebei blut zijn

Daar zijn ze weer

Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik had ze gisteren alweer: de eerste lentekriebels van 't jaar.

Ketting

Ik kreeg hem van mijn moeder. Een superhippe superlange ketting met heel veel kralen, waar elke vrouw in het westen al een half jaar geleden mee liep maar die ik hier in het oosten aan de universiteit tot voorkort nog altijd te gewaagd vond. Maar nu kreeg ik 'em dus van mijn moeder en ik voelde me er helemaal mee gepimpt. Eindelijk weer een beetje up-to-date met de laatste mode (van een half jaar geleden), eindelijk weer een beetje hip.

Maar ik had de ketting nog geen uur om of het ging al mis. Ik wilde een soepie op 't vuur opwarmen. Ik boog me voorover om in de pan te roeren. De ketting bleef achter een knop van het gasfornuis hangen. Ik rechtte mijn rug weer en pang! het dunne draadje van de ketting knapte en alle vrolijke gekleurde kraaltjes sprongen door de keuken. Ik zat er op mijn hurken bij te snotteren.

Nu zitten de kraaltjes in een potje op mijn bureau. Ik heb goede hoop dat ik er ooit weer een nieuwe ketting of guitige armband van zal knutselen.

M'n oma

M'n oma is altijd een heel kwiek en bijdetijds vrouwtje geweest. Ze spreekt m'n neefje streng toe als ze vindt dat hij niet genoeg z'n best doet op school, ze neemt m'n opa in de maling terwijl ze mij een knipoog geeft en ze vliegt naar Canada om haar broer op te zoeken. Maar de laatste tijd gaat 't niet meer zo goed met m'n oma. Ze is een paar keer gevallen. Zomaar, midden op straat. Eén keer zakte ze in elkaar tegen een elektriciteitskastje, een andere keer viel ze plotseling met fiets en al om.

Gelukkig wordt mijn oma elke keer gered door heldhaftige mannen. De eerste keer werd ze thuisgebracht met de vuilniswagen.Toen ze de vuilnisman een paar dagen later tegenkwam informeerde hij bezorgd hoe het nu met haar was. Laatst parkeerde de ANWB man zijn auto zó, dwars op straat, om mijn oma overeind te helpen en naar huis te brengen. Wat een mannen.

Door al dat vallen is mijn oma een beetje onzeker geworden. Ze durft niet meer zo goed te fietsen. De familie spreekt bezorgt over haar. Maar ik weet het nog zo net niet. Volgens mij doet ze het expres. Volgens mij vindt ze het stiekem heerlijk om gered te worden door die stoere, heldhaftige mannen. En wie zou dat niet vinden? Ik geef mijn oma groot gelijk.