Uit het leven van een student

Vanochtend stond ik vol goede moed op. Mijn kleren van gisteren waren schoon genoeg om nog een dagje te dragen dus ik hoefde niet meer voor mijn kast te staan twijfelen. Ook het ontbijten verliep soepeltjes. Maar toen ik met mijn ingepakte tas op het punt stond om te vertekken richting de bieb, om mezelf maar weer een dag op te sluiten ter voorbereiding op mijn tentamen van morgen, zag ik dat het regende. Dus besloot ik om maar lekker thuis te blijven. Verwarming en beenwarmers aan, boeken op tafel en studeren maar.

Halverwege de ochtend besloot ik dat het tijd was voor iets lekkers. Studeren gaat altijd beter met zoetigheid erbij. Dus toog ik met mijn laatste centen (één euro twintig) naar de supermarkt. Meteen een verfrissend wandelingetje; twee vliegen in één klap. Bij de supermarkt zag ik dat de snoepjes die ik in mijn hoofd had (kattenhoofden in een combinatie van drop en winegum) te duur waren. Gelukkig was er een zak met 600 gram winegums voor precies één euro twintig. Wat een geluk.

Thuis scheurde ik gretig de zak winegums open. Ik greep er een handvol uit en stopte er een paar in mijn mond. Viel dat even tegen! De goedkope kleurrijke winegums waren te zacht en smaakten niet naar winegum maar naar E-nummer. Na tien winegums was ik kotsmisselijk. Om niet kinderachtig te doen heb ik er later nog een paar gegeten, maar meer dan twintig kreeg ik er niet naar binnen.

Nu ben ik dus misselijk. En zit ik opgescheept met 550 gram vieze winegums. Och lieve heer, arme ik, het zit mij ook nooit mee. Wat een leven!