Orde in de chaos

Gisteren had ik belangrijk gesprek. Met drie belangrijke mensen, bij een organisatie waar ik misschien een belangrijke opdracht ga doen. Ruim voordat ik vertrekken moest was ik zo goed als klaar. Ik wierp nog eens een blik in de spiegel, zette een lekker dansnummer op om de adrenaline weg te dansen, en wilde vervolgens mooi op tijd weg fietsen. Maar helaas liep het anders: sleutels kwijt. In paniek gooide ik m'n hele kamer overhoop: kleren, sierraden en pakjes kaugum lagen verspreid over mijn bed. Helaas waren de sleutels onvindbaar. Uiteindelijk is alles nog goedgekomen en ben ik op de fiets van een huisgenoot naar de drie belangrijke mensen toe gefietst, en al kwam ik enigszins bezweet aan, ik was op tijd.

De rest van de dag bleven mijn sleutels helaas onvindbaar. Vanavond heb ik ze terug gevonden, door middel van een systematische zoektocht. Ik ben alle activiteiten nog eens langs gegaan die ik die dag had uitgevoerd. Dat ging ongeveer zo: boterhammen gesmeerd? Keukenkastje. Kaart van Enschede bekeken? Bureaula. Pen opgezocht? Pennenbakje. Klemmetje in 't haar gedaan? Mandje met haarspulletjes. En ja hoor, daar lag de sleutelbos, tussen m'n elastiekjes, knipjes, klemmetjes en andere haarfrutsels.

Sleutels tussen de haarspulletjes. Het lijkt onlogisch, maar dat valt best mee. Je moet de chaos gewoon een beetje aanvoelen. Zo vond ik al eens mijn horloge terug tussen de appels en mijn half opgegeten koekje op het kastje in de gang. En ik ben niet de enige bij wie het zo gaat. Zojuist hoorde ik nog iemand zeggen: "ik had mijn boekenkast nooit moeten opruimen, nu kan ik dat boek helemaal niet meer vinden!"