Het schoolbordgevoel

Vandaag stond ik voor de klas. Een groep studenten staarde me schaapachtig aan, nieuwsgierig naar wat ik zou gaan vertellen. Tijdens mijn verhaal wilde ik wat op het bord schrijven. Het bord was vies. Ik zocht de bordenwisser, maar vond een blauwe emmer met natte spons erin. Met langzame halen veegde ik het krijt van 't bord, de spons niet te nat maar ook niet te droog, en daarna zag ik hoe het bord langzaam weer opdroogde, met glimmende donkere strepen die langzaam wittig dof werden. Ik voelde het krijtachtige water opdrogen tussen m'n vingers en een allesoverheersend schoolbordgevoel maakte zich van mij meester.