Deuren

Bij ons in huis worden de deuren vervangen. Al drie dagen lopen er kerels rond met grove timmermanshanden, dikke truien en mega grote gereedschapskisten (om jaloers op te zijn). Bovendien is het hele huis een bende en ruikt het overal naar zaagsel. De deuren die erin worden gezet zijn mooie deuren hoor. Glad, degelijk en van stevig materiaal. Ze zullen niet snel rotten. Daarnaast zijn ze brandveilig en vallen ze vanzelf dicht. Hardstikke praktisch.

De oude deuren staan nu met zijn allen in de gang, een beetje onwennig tegen elkaar aangeleund. Onzeker over hun lot. En om eerlijk te zijn mis ik ze een beetje. Die lieve, oude houten deuren, met hun mooie randjes en raampjes erin. Hier en daar al een beetje weggerot, maar absoluut deuren met gevoel, deuren met karakter. Deuren om van te houden. Elke deur had ook zijn eigen geluid. De één piepte, de ander kraakte, de één klemde en de ander viel soepeltjes in het slot. Je kon aan het deurgeluid precies horen wie er naar buiten kwam. En nu staan ze dus eenzaam in de gang, naast de angstaanjagende zaagmachine.

Ik kijk tegen mijn nieuwe deur aan. Het begint al een beetje te wennen. We moeten er maar het beste van zien te maken met zijn twee. Mijn nieuwe deur en ik.