De echte wereld

De hele dag zit ik op kantoor ('t is een terugkerend thema ja). De hele dag zie ik drukke collega's, stille gangen, kasten met mappen, gesloten deuren, moderne computers en ratelende kopieermachines. Ik vind mijn werk leuk hoor. De koffie is lekker. En mijn collega's zijn gezellig. Maar ik word pas echt gelukkig als ik even naar buiten mag. Als ik even over mag steken naar de kinderafdeling. Als het speelkwartier is. Tussen het groen en de vogels zie ik dan kinderen in elektrische rolstoelen, kinderen met mankepootjes, kinderen die naar me kijken, kinderen die lachen als ik naar ze zwaai, kinderen die met een schep op de grond timmeren, kinderen die huilen, kinderen die "hee juf!" roepen als ik tegen een voetbal schop, kinderen op fietsjes, kinderen met brilletjes, grote kinderen, kleine kinderen, verdrietige kinderen en blije kinderen. De zon schijnt, de juffen vegen snotneuzen af en ik weet weer hoe de echte wereld is.