Op de fiets

Je kunt mensen leren kennen door bij ze achterop de fiets te springen. Veel mensen weten het niet, maar je manier van fietsen zegt uitzonderlijk veel over je manier van leven. Zo heb ik bijvoorbeeld een vriendin die een beetje roekeloos kan zijn. Ze doet vaak teveel tegelijk, laat vervolgens dingen uit haar handen vallen, stoot haar teen aan de deurpost en rent daarna vrolijk verder. Zoals zij leeft, zo fietst ze: een beetje slingerend, flierefluitend om zich heen kijkend, en als mijn benen bijna tegen een paaltje aanknallen roept ze "hoo, sorry!"

Mijn nieuwe liefje is ook een interessante fietser. Als ik bij hem achterop zit, met mijn armen om zijn middel geslagen, dan voel ik me heerlijk. Soms hoor ik een auto aankomen. Ik hou mijn adem in, maar pas tien seconden later hoor ik hem "hooooo" zeggen en voel ik hem remmen. Gelukkig zit ik veilig achter zijn grote rug en hoef ik niet te zien wat er allemaal net niet mis ging.

Gisteren zat ik bij mijn nieuwe huisgenoot achterop. Ik ben veel over hem te weten gekomen. Hij fietste hard, nam ook de bochten met een flinke vaart, slingerde gevaarlijk langzaam door drukke straten, slalomde langs een stel paaltjes en remde zo plotseling dat het achterwiel bijna wegslipte. Dat alles al zingend en met een grote grijns op zijn gezicht.

En dan zijn er nog de mensen die zeggen: "nee bij mij kun je niet achterop, daar is mijn rekje te slap voor..."