Het bloemenplukgevoel

Het begint bij de eerste voorzichtige madeliefjes, wordt sterker als de pinksterbloemen bloeien en is niet meer te houden als de boterbloemen zich zonnig en warm laten zien. Het is een instinct wat van jongs af aan aanwezig is. Vanaf het moment dat ik als kind in m'n eentje langs de sloot mocht lopen, heb ik geen jaar meer overgeslagen. Elk voorjaar moet ik gewoon bloemen plukken.

Gisteren hobbelde ik met mijn manke pootje gelukzalig door de berm, om het eerste bosje pinksterbloemen van dit seizoen te plukken. Daarna snel naar huis, terwijl ik achterop de fiets probeerde het bosje uit de wind te houden. Mijn hand werd warm en groen van de steeltjes. Thuis reanimeerde ik de slap geworden bloemetjes onmiddelijk door ze in een glas met water te stoppen. Nu staat 'ie dan te pronken op mijn bureau: 't eerste bossie van dit jaar.