Beste Vriendin

Ieder meisje heeft er wel één. Ik heb er in mijn leven al een paar versleten. Met elke levensfase een nieuwe. Nu heb ik er twee tegelijk. Twee Beste Vriendinnen. Kan best.

Mijn allereerste Beste Vriendin woonde naast me. Dat was een echte Beste Vriendin, met alles d'r op en d'r aan. We verschilden maar twee weken. En zoals het Beste Vriendinnen betaamd deden we alles samen. Samen loosjeeren. Samen eten tussen de middag. Samen naar gym en later samen naar volleybal. Samen op de fiets naar school. Ik ging mee naar het werk van haar vader, want daar was een kinderboerderij. Zij ging mee naar mijn oom, want die woonde op een échte boerderij. Samen was heilig.

Maar wat we vooral samen deden was spelen. Met de barbies. Met de lego. Mini-playbackshow met de hele buurt. Een tuintje maken in het gemeenteplantsoen. Zelf een nieuw bordspel ontwerpen. Doorgeeftekeningetjes maken samen met haar broer, die zo goed kon tekenen. Computerspelletjes naspelen op straat. Tennissen. Toneelstukjes, met speciale zelfgemaakte papiertjes met daarop je personage beschreven. Schooltje, of vader-en-moedertje, samen met onze zusjes. Bankje, met behulp van het monopolyspel. En geheimen verzinnen. Daar waren we meesterlijk in. We hadden duizenden geheime clubjes, geheime liederen, geheime wapens, geheime briefjes, geheime poppetjes, geheime vriendjes, geheime namen, en vele geheimen begraven in het plantsoen of verstopt in bomen.

Eigenlijk is er niet veel veranderd. Ik heb nog steeds geheimen met mijn Beste Vriendinnen. Die hoeven we alleen niet meer zelf te verzinnen. Ze zijn er gewoon opeens. En dan wil je ze alleen maar delen met je Beste Vriendin. Zo gaat dat met Beste Vriendinnen.