Simpel

Vanmorgen zat ik enorm chagerijnig op mijn werk. Moe, rugpijn, geen zin. In de lunchpauze besloot ik een stukje te gaan wandelen. Met een somber hoofd liep ik door het park. Toen gebeurden er in korte tijd twee dingen die me aan het lachen maakten. Een jongen die langs fietste zei met een twents accent: "hee mevrouw, jij mag er weeez'n!" Twee seconden later kwam er een jonge hond op me afgerend, legde een stuk hout voor mijn voeten neer en keek toen enthousiast en vol verwachting naar me op. Ik smeet het stuk hout zo ver mogelijk weg. Nu voel ik me stukken beter. Soms kan het zo simpel zijn.