Wens

Veel geluk. Liefde. Gezondheid. Leuke mensen. Nieuwe dingen. Voorspoed. Verrassingen. Zelfvertrouwen. Bijzondere ontmoetingen. Vrede. Frisse lucht. Gezelligheid. Wijsheid. Evenwicht. Zachte konijntjes. Veel complimenten. En een beetje rust.

Dat alles en nog veel meer, beste lezer, wens ik je toe voor het nieuwe jaar.

Cursus muis schoonmaken voor beginners

Veel mensen weten niet dat een muis af en toe schoongemaakt dient te worden. Echter, het klusje verdient hoge prioriteit op de lijst met onderhoudstaken. Wie regelmatig zijn muis schoonmaakt zal bovendien merken dat dit een zeer bevredigend gevoel achterlaat.

Les 1. De muis als mens
Uw muis is een delicaat apparaatje wat u met respect moet behandelen. Als u dit niet doet, zal hij binnen de korste keren weigeren mee te werken. Probeer uw muis als medemens te zien en behandel hem als zodanig. Ram er dus niet te hard mee op de muistmat als 'ie het niet meer doet. Nee, in dat geval maakt u hem schoon.

Les 2. De grote schoonmaak
Stap 1. Draai het plaatje aan de onderkant van de muis eraf door uw nagels in de gleufjes te plaatsen en in de richting van de pijltjes te draaien.
Stap 2. Laat het balletje uit de muis rollen en vang dit voorzichtig op in uw hand. Leg het op een veilige plaats.
Stap 3. Blaas eerst voorzichtig in het gat om de muis te laten wennen. Als u het gevoel heeft dat de muis klaar is voor het echte werk, kun u verder gaan.
Stap 4. Pruts met uw vingertop de zwartgrijze stofjes van de wieltjes die zich binnenin het gat bevinden. Draai vervolgens elk wieltje even rond om te controleren of ze echt schoon zijn.
Stap 5. Kijk of zich in het gat nog stofjes bevinden. Probeer deze er met uw vinger uit te halen, of blaas nog eens goed in het gat. Gebruik liever geen hulpmiddelen, dit vindt de muis niet prettig.
Stap 6. Als u zeker weet dat de muis goed schoon is, plaatst u het balletje weer terug en draait u het plaatje weer terug op zijn plaats. Uw muis rolt als nooit tevoren!

Les 3. Tips voor gevorderden
Als u eenmaal een hechte band op heeft gebouwd met uw muis kunt u leuke spelletjes spelen met uw muis. Probeer zijn balletje eens te masseren of rol het scrollwieltje zo hard mogelijk heen en weer. Al spelende kunnen u en uw muis uitvinden wat voor u de leukste manier is om samen de tijd door te brengen. Voor een echt diepe band met uw muis is er de curus "Mijn muis en ik; spelletjes voor bij de pc".

Tot zover deze cursus "Muis schoonmaken voor beginners". Het cursusgeld kunt u in het roze varkentje bij de uitgang stoppen. Heeft u een optische muis, probeer dan eens de cursus "Het wel en wee van de optische muis". Dank u.

Kerstmis in de polder

De wereld is gehuld in zachte blauwgrijze en roze tinten. Aan het riet hangen witte ijsdruppels. Boven het water hangt een mistige damp. De meerkoeten drijven er als zwarte stipjes rustig rond. De maan hangt boven de horizon als een geplette bol. Hoe hoger hij komt, hoe ronder hij wordt. Als je je omdraait zie je de zon die ondergaat. De lucht kleurt oranje. Een konijntje sprint weg. In de verte, voorbij de snelweg, spiegelen de daken van de industriebedrijven. Als je hier staat, kun je in alle rust toekijken hoe de wereld ronddraait. Terwijl moedertje natuur de lucht in de mooiste kleuren schildert.

Ode on solitude

Happy the man whose wish and care
A few paternal acres bound,
Content to breathe his native air,
In his own ground.

Whose herds with milk, whose fields with bread,
Whose flocks supply him with attire,
Whose trees in summer yield him shade,
In winter fire.

Blest, who can unconcern'dly find
Hours, days and years slide soft away,
In health of body, peace of mind
Quit by day,

Sound sleep by night; study and ease,
Together mixt; sweet recreation;
And innocence, which most does please
with meditation

Thus let me live, unseen, unknown,
Thus unlamented let me die,
Steal from the world, and not a stone
Tell where I lie.

Alexander Pope (1688-1744)

Serious stuff

En nu ik toch zo lekker bezig ben met het misbruiken van mijn weblog voor reclame, vraag ik uw aandacht voor de serious request actie van 3FM. Ik sta d'r helemaal achter. En eigenlijk vind ik dat elke lezer van mijn weblog mee zou moeten doen. Je kunt nog steeds geld geven. Check de site en geef gul voor het noodhospitaal in Darfur. Gewoon ff doen weet je.

Leesvoer

Hoera! Een nieuwe reisblog om te lezen: huisgenoot G. gaat verslag doen van zijn cultuurschok tijdens een reis met de transmongolie express. Het duurt nog wel even voor 'ie vertrekt, maar voorlopig kun je zijn voorbereidingen vast volgen. Misschien niet zo interessant voor outsiders, maar ik ben nu eenmaal niet te beroerd voor een beetje vriendjespolitiek op internet.

In de bossen bij Sydney

We logeerden bij Aart. Een Australische Nederlander die eruit zag als kaptein Iglo. Hij had in de scheepvaart gewerkt, en was daarna taxichauffeur en onderwijzer geweest. Hij woonde in een zelf gebouwd huis in de bossen net buiten Sydney. Het was eigenlijk geen huis. Meer een blokkentoren. Met een caravan ernaast. En vier paarden die los rond liepen. Er was geen stromend water.

's Ochtends moesten we altijd metselen en schilderen. 's Middags, als het warm werd, waren we vrij. Dan liepen we een half uur door het bos naar de rivier. We sprongen van de kant in het water. Soms slingerden we onszelf met het touw in de boom zo ver mogelijk weg, net als de jongens uit de buurt met de crossfietsen altijd deden. Soms namen we shampoo mee. Dan wasten we onze haren. We zwommen in het koude water tegen de stoming in. We spetterden rond tot we moe waren. Dan liepen we weer terug naar de blokkentoren van Aart. Door de bossen bij Sydney.

Gewoon

Kep eigenlijk helemaal niks te melden. Ik zit hier maar gewoon een beetje te relaxen. Gewoon met wat kaarsjes aan en de soulstem van Alicia Keys op de achtergrond. Gewoon te genieten van het feit dat het vrijdagavond is. En ineens heb ik zin om een stukje te loggen. Gewoon zomaar.

Nog één keertje cool

Gisteren de laatste avond gehad van m'n breakdance cursus. Erg jammer, ik ga het dansen (en natuurlijk de coole bboys) ernstig missen. Gelukkig hebben we de cursus in stijl afgesloten, namelijk met een battle. We moesten mekaar aftroeven in twee groepen tegenover elkaar, het liefst met een beetje humor. Nou, je had erbij moeten zijn. We waren echt tha bomb met z'n allen hoor. Het enige wat eraan ontbrak was de underground parkeergarage.

Onkruid

In mijn brievenbus lag een dikke envelop van gerecycled papier, maar daarin het tijdschrift Onkruid (voor aarde, lichaam en geest). Een prachtig groengeel boekwerkje op A5-formaat, voor 3,95 eurootjes in de winkel maar gratis voor mij. Onderwerpen van deze maand: Reiki of magnetiseren, De Tibetaanse geneeswijze, Apparaten van slag, Dit doet je lievelingskleur met jou.

Op de eerste pagina vond ik een brief, uiteraard ook op gerecycled papier, met de volgende tekst:

Beste mevrouw, meneer,

Dit exemplaar van het tijdschrift ONKRUID krijgt u, omdat het een van onze abonnees een goed idee leek om u eens te laten kennismaken met ons blad. Wij hopen dan ook, dat u er met genoegen in leest en er veel aan ontleent. Mocht u echt enthousiast zijn geworden (dat zijn wij zelf ook) dan vult u natuurlijk de bon in het blad in.

Met vriendelijke groet,

Paul Breekveldt, uitgever.

Het is mij een groot raadsel van wie het geweldige idee komt om mij dit tijdschrift te geven en zo mogelijk een nog groter raadsel wie uit mijn vriendenkring dit soort dingen leest, maar het staat buiten kijf dat ik de anonieme schenker eeuwig dankbaar ben. De Tibetaanse geneeswijze heeft mijn ogen geopend.

-34,62

is mijn banksaldo. Wat een feest.

Femmigje weet raad

>> From: Froukiwi
To: Kaneel
Date: Wednesday, December 08, 2004
Subject: modevraagje

Lieve Femmigje,

ik heb een modevraagje. Het is misschien een beetje stom, maar ik zit er echt best wel een beetje mee. Ik vraag me namelijk af of ik mijn laarzen met vierkante neuzen nog wel kan dragen, nu de puntneuzen en snowboots zo in zijn. Wat vind jij? Kan ik ze nog dragen of is het echt not done?

Liefs,

een onzeker rammetje

>> From: Kaneel
To: Froukiwi
Date: Wednesday, December 08, 2004
Subject: RE: modevraagje

Lief rammetje,

Je moet dragen waarin jij je lekker voelt. Alleen zo straal je uit dat je een moderne gelukkige meid bent en dan kan niemand je iets maken! Wat je zegt over de snowboots en de puntlaarzen is trouwens waar maar de ronde/vierkante neus is deze winter juist weer terug. Persoonlijk houd ik meer van de punt maar rammetje van me het gaat niet om mij, ik heb maar een waardeloos kutbaantje bij de YES! Punt twee. In Enschede ben jij nog altijd de hotste chick ook al draag je rubberen klompen.

Je Femmigje

Blauw

Al zo'n twee weken lang zie ik niets anders dan wolken, mist en grijze luchten. Het wordt nauwelijks licht overdag. Er hangt een grauwe waas over het land. Lange saaie dagen, bleke gezichtjes, sombere stemmingen. Grijs maakt de toon uit.

Ik wist al bijna niet meer wat voor kleur de lucht eigenlijk heeft. Maar vanmorgen geschiedde een wonder. Ik stapte in alle vroegte op mijn fiets, en zag door het driedubbeldikke wolkendek ineens een stukje blauwe lucht piepen. Blauw! Nu, een uurtje of wat later, zijn alle wolken opgetrokken en schijnt de zon!

Hoe heerlijk.

Gaatjes

Voor mijn zesde verjaardag kreeg ik van mijn oma gaatjes in mijn oren. Reuze spannend: met zijn allen naar de juwelier, de mevrouw zette zo'n groot pistool op m'n oren, en beng, er zaten twee zilveren knopjes in. Toen ik veertien was vond ik één gaatje ineens niet meer genoeg. Ik liet er, hardstikke cool, samen met mijn beste vriendin eentje bij schieten. Toen ik achttien was en door Australië trok met mijn vriendje, was ik die oorbellen ineens spuugzat. Ik wilde puur natuur zijn. Dus haalde ik ze eruit.

Nu, drie jaar later, krijg ik oorbellen van de Sint. Glossy hangers met paarse steentjes erin. Dit lijkt mij een mooi moment om te kijken of de gaatjes er nog zitten. Ik zoek mijn eerste knopjes op, ontsmet de boel, prik wat in het gaatje, en ja hoor, het knopje glijdt er moeiteloos doorheen. Ik ga weer met oorbellen door het leven!

Sinterklaasvirus

Er is iets vreselijks aan de hand met mij
Ik kan niet meer stoppen met rijmelarij
In elke zin die ik schrijf
Zit wel een rijmwoord of vijf
Het is iets waarmee ik niet stoppen kan
Ik wordt er zo langzaamaan gek van
Beste Sinterklaas, doe mij alstublieft een lol
Want voor mij is de Sintmaat nu wel een keer vol
Dit gerijm en gedicht is toch van de gekken
Het is voor u hoog tijd om weer te vertrekken

Take it easy

Vrijdagmiddag, kwart voor drie. We zijn net klaar met een lange dag practica op de universiteit. Als we snel zijn, halen we de trein van drie uur nog. "Oké schiet op! Laten we gaan!" roepen we naar elkaar. Mensen proppen de laatste spullen in hun tas, ritsen hun jas dicht, lopen haastig naar de uitgang. Dan krijgt iemand opeens een helder idee. "Weet je wat? Laat die trein maar zitten. We gaan nog even een kopje koffie drinken!" En zo zitten we vijf minuten later te genieten van een heerlijk bakkie koffie met slagroom d'r bovenop. Daarna lopen we op ons gemak naar het station en pakken de trein van half vier. Relaaaaaxed.

Dat, beste jongens en meisjes, is de instelling die je moet hebben in het leven.

Let's twist

"Linkervoet op geel. Rechterhand op blauw. Linkerhand op rood."
"Aaahh! Neee! Au! Whieeehihihihieee!"

Vandaag in m'n koffiepauze bij wijze van anti-stress activiteit een paar potjes Twister gespeeld. Gegarandeerd een leeg hoofd na afloop, en bovendien nog goed tegen spierpijn ook. Let's twist baby!

Van uw wetenschappelijke recensist

Nu we toch zo lekker bezig zijn, eentje speciaal voor alle studenten onder ons. Als je op internet artikelen zoekt voor een literatuurstudie: check Google Scholar. Zoekt in alle online publicaties. Als dat niet handig is!

Van uw party recensist

Zaterdagavond. Stappen met twee vriendinnen. We belanden in Club Elit, een nieuwe tent ergens in een duister steegje in het centrum van Enschede. De aankleding is mooi: veel licht, veel ruimte, veel spiegels en twee lounge hoeken met felle kleuren. Het personeel is vriendelijk, het publiek hip maar relaxed en de muziek buitengewoon dansbaar. Als ik om een glas kraanwater voor de dorst vraag, krijg ik van de barman een pul water met citroenlimonade, en een glimlach. Gratis. Conclusie: goeie tent! Voor de Enschedese party people onder ons: Club Elit, een aanrader.

Fris koppie

Ha! Na vier maanden is mijn warrige coupe weer een beetje bijgeschaafd door de kapper. Zelf heb ik er naderhand reuze hippe colour mousse doorheen gedaan, voor de nodige 'bruisend blonde' effecten. De finishing touch bestaat uit een beetje gel. En tadaa! Ik heb weer een heerlijk fris koppie.

Verbod

Werkelijk waar. Ze zouden het die nietsnutten van mannen moeten verbieden om op zaterdagmiddag verveeld achter hun vriendin aan te sjokken door de overvolle H&M. Het is er verdomme al zo druk, als ik me dan ook nog langs die chagerijnig kijkende mannen in leren jassen moet wringen, vergaat me bijna de lol in het winkelen. Heren: als u niks te zoeken hebt in de H&M, buiten wachten s.v.p. Dank u.

Gevonden

Aan alle sterke mannen die hebben gereageerd via de mail, sms of blogger comments, en alle nobele dames die hun broer tijdelijk willen afstaan:

Bedankt. Werkelijk hart-ver-war-mend. Ik wist niet dat ik zoveel broers had. Het liefst zou ik nu meteen naar mijn nieuwe broertjes toe fietsen om ze stuk voor stuk te omhelzen.

Ik stel voor dat we nu een knuffelen-met-Froukje schema opstellen, zodat ik altijd een broer tot mijn beschikking heb.

Gezocht: grote broer

Gezocht. Grote sterke man voor broer-zus relatie. Geen bijbedoelingen. Sterke warme armen een must. Reacties o.v.v. 'grote broer' naar dit e-mail adres.

Koffie

We chatten over koffie, iDarkDesign en ik. Ik krijg spontaan zin. Ik ren naar beneden en zet een kop koffie. Als ik terug kom ruik ik aan mijn handen. Hè lekker. Ze ruiken naar koffie. Da's van het koffieschepje. Hij zegt dat hij geen schepje heeft, maar een tuitje aan het koffiepak. Daar giet hij de koffie uit. Kan ook. Ik drink mijn koffie het liefst uit een mok, met een dikke laag opgeklopte melk er bovenop. Hij drinkt hem het liefst uit een glas. Onze kamers ruiken naar koffie. We drinken samen een bakkie. Via de digitale snelweg. Gezellig.

Niks

"Je hebt al een week niet gelogd!" riep Kaneel vandaag uit. Klopt. Ik heb al een week niet gelogd. Soms heb je gewoon niks te zeggen. Zoals Loesje zou zeggen:

Nee
dat klopt
ja

Dipje?

Weet je wat je 'es moet doen als je even een herfstdipje hebt? De fles zonnebrand van onder uit je kast opdiepen, de dop openschroeven, het plakkerige zand van de randjes vegen met je vinger. Vervolgens je ogen dicht doen, de fles goed onder je neus houden, een beetje lucht eruit knijpen, en dan de geur van de zomer opsnuiven. Mmmm. Twee seconden gegarandeerd zomergevoel.

Sint rules

De stoomboot. Pakjesboot 12. De zwarte pieten die staan te dansen en te zwaaien. Sinterklaas onderin de motorkamer met zijn werkmijter op. Rik, die zich zorgen maakt omdat Sinterklaas te laat is. De kinderen, die vol spanning op de kade staan. Heel Nederland wacht. En dan is 'ie daar eindelijk! Die goeie ouwe Sint, met zijn lange witte baard en zijn lieve ogen. Hij heeft zijn officiele mijter op gedaan. Hij geeft zijn paard Americo een klopje. Hij kijkt in het grote boek naar de namen van alle kinderen die hij moet bezoeken. Hij vergeet er niet één.

De kinderen roepen. De volwassenen lachen. Even geen gezeur, even geen chaos in het land. Alles wordt opzij gezet voor Sinterklaas. Wat zouden we zonder hem moeten? Hij krijgt het druk de komende tijd. Al die kinderen, al die gezinnen, al die schoorstenen. Gelukkig heb ik nog een stuk winterwortel in de koelkast liggen.

Afwassen

Afwassen. D’r is niks ‘an. Het is een rotklus. Vieze borden en zware pannen. Teveel kopjes. De knoflookpers. Afdrogen is ook een rotklus. Vooral als de afwasser stiekem het bestek onderin de bak heeft gelegd en dat tevoorschijn tovert als al het andere al afgedroogd is en jij net denkt klaar te zijn. En dan die vieze natte theedoeken. Nee, niks ‘an.

Afwassen. Het begint met een ellenlange discussie over wie er de meeste plicht heeft om te helpen. “Ik kan niet, want ik moet zo trainen”, “ik heb gisteren al afgewassen”, “ik heb maandag én gisteren afgewassen”, “ik heb gisteren gekookt en maandag afgewassen terwijl ik maar twee keer mee eet deze week!” Als de strijd beslecht is rennen de winnaars verheugd de keuken uit en gaan de verliezers aan de slag. Eerst de tafel afruimen. Dan de vuile kopjes uit de woonkamer halen. De borden en de pannen afspoelen en opstapelen, het aanrecht reorganiseren. Een lekker sopje maken, en het feest kan beginnen.

Afwassen. Eigenlijk best gezellig. Buiten wordt het donker, het water voor de thee staat al op. De kopjes rinkelen in het warme sop. Je staat daar zo met z’n twee. Te spetteren aan het aanrecht. Je kunt een beetje gek doen, samen meezingen met de radio, of een serieus gesprek voeren. Je bent lekker bezig met je handen, je hoeft elkaar niet aan te kijken, een ideale situatie voor ontboezemingen. Tijdens de afwas leer je elkaar kennen.

Afwassen. Als de vaat eindelijk klaar is wordt het water in de theepot gegoten. De droger is bezig met zijn laatste vorken, de wasser veegt het aanrecht af met een doekje. Er worden kopjes en lepeltjes verzameld. Degene met de luidste stem brult naar boven: “THEE!” Huisgenoten komen van de trap af gedenderd. Dan ploffen we met z’n allen neer op de bank, net op tijd voor Friends.

Afwassen. Het hoogtepunt van de dag.

Lekkah! (deel 2)

Ook lekkah: op een koude donderdagavond naar je vriendinnetje fietsen, je pantoffels uit je tas halen, een fles fles rosé ontkurken, alle kaarsjes aansteken, en dan samen wegzwijmelen bij Notting Hill.

Een waarheid als een koe

Mooi verhaaltje in de universiteitskrant van deze week.

Houvanjou

Ik presenteer u... een positief geluid in deze o zo sombere tijden. Spits allen uw oren. Hier komt 'ie.

Ik houvanjou!

(zegt het voort)

Froukjes

Ik ben blijkbaar niet de enige Fruitige Froukje op deze aardbol. Bovendien is Froukje nu te koop. En wat dacht je van deze Froukje? Best schattig. Oké nog eentje dan: Froukje op Ameland.

Me zussie en ik

Als ik in het weekend thuiskom is ze altijd druk. Met d'r zaterdagbaantje bij de slager, met d'r nieuwe opleiding, met de vrienden die ze op vakantie in Spanje heeft ontmoet, met d'r brommer, met d'r vriendinnen, met bijslapen voor ze 's avonds naar de discotheek gaat, met nieuwe tassen en schoenen kopen. Eigenlijk spreken we elkaar dus niet zo vaak. Maar toch is het me zussie. En me zussie en ik, da's best wel gezellig.

Lekkah!

Weet je wat ik graag doe met mijn vriendinnetje? Op zaterdagavond uitgaan tot diep in de nacht. Om zes uur 's ochtends op ons bed neer ploffen en doodmoe in slaap vallen. En dan de volgende dag tot vier uur 's middags in onze pyama blijven rondlopen, broodjes uit de oven maken en thee drinken, en dan samen op de bank, stinkend naar zweet en kroeg, met onze voeten onder een dekentje, naar Teigetjes Film kijken. Lekkah!

Teus

Lang en breed voor ik werd geboren had ik al een naam. Toen ik nog veilig binnenin de buik van mijn moeder zat, noemden mijn ouders en oom en tante me Teus. Teus, omdat het zo'n maffe naam is en bovendien voor zowel een jongetje als een meisje geschikt is. "Hoe is het met Teus?" vroeg ome Piet dan bijvoorbeeld. Toen ik eenmaal onder de mensen kwam, werd ik onmiddelijk omgedoopt tot Froukje. Af en toe noemde ome Piet me nog wel eens Teus. Tegenwoordig doet niemand dat meer. Maar als ik heel eerlijk ben, dan voel ik me nog altijd een beetje Teus.

Ere-titel

Ik sprak net ex-vriendje H (de flierefluiter). "Weet je wat je nu bent geworden voor mij," zei hij. "Een intellectuele vrouwenvriend met wie ik naar de betere film kan."

Is het niet prachtig?

Agenda

Ik zocht mijn agenda. Ik keek in mijn tas. Ik zag geen agenda. WAT? Geen agenda?! Ik haalde m'n tas overhoop. Nog steeds geen agenda. Paniek! Als kind van de moderne maatschappij ben ik ernstig afhankelijk van mijn agenda. Geen agenda betekent geen overzicht, erger nog: geen agenda betekent dat mijn hele hebben en houwen ergens op straat ligt. Ik stelde me de grootste doemscenario's voor waarin één of andere idioot mijn agenda in de trein had gevonden en nu mijn hele privéleven aan het doorspitten was. Ik voelde me compleet ontheemd. Tot mijn moeder (de schat) op het heldere idee kwam om maar meteen te bellen naar laatste plek waar ik was geweest. Hoe slim! Ik belde naar de Vrije Universiteit. De docent bij wie ik een vak volg nam op. En godzijdank, hij had mijn agenda gevonden. Yes! Als er geen telefoonlijn tussen ons in had gezeten had ik de man ter plekke omhelsd.

Nu moet ik een week wachten tot ik weer bij mijn lieve agendaatje kan. Maar daar kom ik wel overheen. Het lijkt me een goede gelegenheid om eens te kijken of mijn geheugen nog werkt.

Hè gezellig

D'r hangen weer lichtjes boven de winkelstraten.

Stil staan

Tja. Ik weet dat elk woord teveel is en bovendien vreselijk cliché en trouwens ook helemaal niet in stijl met mijn fris & fruitig weblog, maar ik heb het gevoel er toch even bij stil te moeten staan. Je weet wel, de moord op Theo van Gogh.

Dus bij deze sta ik stil. Komt u even naast me staan?

Verliefd

Ik zapte er langs en het was liefde op het eerste gezicht. Hij had een blauw-wit streepjes shirt aan, warrige bruine haren en een guitige lach. En zijn accent, poehee, dat deed het 'em. Ik lig in katzwijm. Voor wie? De presentator van het jeugdprogramma op de belgische TV.

Begin de dag...

Meestal word ik 's ochtends wakker met Giel. Gelukkig niet in levende lijve, maar slechts met zijn radioprogramma op 3FM. Hoogtepunt van het programma is het o-zo-vrolijke liedje wat elke ochtend door een wakker gebelde luisteraar wordt gezongen:

"begin de dag met een dansje
begin de dag met een lach
want wie vrolijk kijkt in de morgen
die lacht de hele dag
jaaaa die lacht de hele dag"

Vanmorgen werd ik wakker met een andere radiozender. Ik stond op en liep een beetje norsig door het huis. Ik vroeg me af wat er aan de hand was: waarom zo somber? Het antwoord kwam toen ik mijn zingende huisgenootje de trap af hoorde huppelen: "Begin de dag met een dansje, lalala..."

Verzameling

Om mijn lippen te verzorgen kan ik kiezen uit de volgende producten:

• een roze labello
• een groene labello met kamille
• een pearl & shine labello
• een blistex lip tone
• een echinacea stick van de kruidvat
• nog een pearl & shine stick maar dan een neppert
• blistex uit een potje
• 'olive' lipbutter uit een potje
• zoete roze lippenbalsem, ook uit een potje
• en als laatste twee verzorgende sticks speciaal voor in het zonnetje

En dan heb ik het nog niet eens gehad over mijn lipgloss.

Vergeten

Gisterenavond liep ik naar de brievenbus. Toen ik op de terugweg langs de Aldi liep, zag ik ineens mijn fiets staan. Voor de Aldi! Ik moest even denken. Toen schoot het me weer te binnen. De dag ervoor had ik met de fiets boodschappen gedaan, maar was lopend terug gekomen. Nooit meer aan gedacht dat ik ook nog een fiets had. Gewoon vergeten.

Vanochtend ging mijn wekker om negen uur. Ik wilde er vroeg uit om te studeren. De radio sprong aan de de stem van de nieuwslezeres zei "goeiemorgen, het is acht uur." Acht uur?! Weer moest ik even denken. Toen kwam het eerste nieuwsbericht. "Vannacht is de wintertijd ingegaan." O ja. Vergeten.

De wereld en de dag

Buiten is het grijs. Mistig. De lucht staat stil. Mensen fietsen langs het raam. Binnen brandt een lamp. De klok tikt. De telefoon zwijgt.

De wereld draait, de dag kruipt voorbij.

Echt blij

Weet je waar ik blij van word?

Met m'n voeten door de bladeren schoppen. De bruinroodgele herfstbladeren die zo lekker droog knisperen. Dat ik dan met mijn handen in mijn zakken door het bos loop, schopperdeschop, en dat die bladeren dan hupsakee omhoog vliegen, en dat ik ze zo ver mogelijk probeer te schoppen.

Daar word ik nou echt blij van.

Tip van de dag

Ik heb hem al eens eerder aangeprezen: de site van Luc. Momenteel doet hij verslag vanuit India. Zijn stukjes zijn origineel, lezen lekker en spreken tot de verbeelding. Benieuwd? Lees dan Lucs weblog.

Wijze lessen van moeders keukenprikbord

De dichter is een deur
Hij gaat open
En dicht

Uitgewaaid

Dames en heren. Ik heb een grondig onderzoek verricht naar de uitwaaifactor van het eiland Texel. Daarbij heb ik de volgende feiten in beschouwing genomen:

• na een dag stond mijn haar alle kanten op
• om overeind te blijven staan op het strand moest ik schuin voorover hangen
• op de terugweg deed ik minstens twee keer zo lang over 15 kilometer fietsen als op de heenweg
• alles wat langer dan een uur stil op het strand bleef liggen verdween onder het zand
• een kleine meeuw slaagde er wegens tegenwind niet in positie te houden naast de veerboot

Ik ben daarbij tot de volgende conclusie gekomen: op Texel waait het veel en hard. Uitwaaifactor: een 10.

Voor de trouwe lezer

Even een update.

Frouk: "Die jongen van die trui he? Je weet wel, van die fijne trui die ik laatst droeg? Die jongen waar ik zo van ging zingen? 't Is uit."
Trouwe lezer: "Neeeh, dat meen je niet! Hoezo?"
Frouk: "Kweenie. Het zat me niet meer lekker. Ik was er nog niet aan toe. En bovendien was de chemie een beetje weg."
Trouwe lezer: "Echt waar? En hoe is het met hem dan?"
Frouk: "Ach. Hij flierefluit lekker verder."

(...)

Trouwe lezer: "En hoe zit het nou met dat huis van jullie?"
Frouk: "Tja. We hebben een brief terug gestuurd naar de makelaar dat we niet akkoord gaan, en daarna niks meer van ze gehoord. Waarschijnlijk kunnen we hier dus nog wel een poosje blijven wonen!"
Trouwe lezer: "Sjee..."

(...)

Trouwe lezer: "Het gaat dus wel goed met je?"
Frouk: "Zeker! O ja en voor ik het vergeet: morgen vertrek ik voor drie daagjes naar Texel, om eens lekker uit te waaien."
Trouwe lezer: "In je eentje?!"
Frouk: "Ja."
Trouwe lezer: "Goh..."

Einde update.

Even lekker miepen

~Waarschuwing voor alle mannelijke lezers. Het is misschien beter uw handen over uw ogen te houden bij het hiernavolgende bericht.~

Er is een nieuw winkeltje in Enschede. Het is zo verskrikkeluk leuk! Ze verkopen er allerlei thee- en koffiesoorten, zoals herfstthee in mooie papieren zakjes en koffie van een speciaal oud-hollands koffiebranderijtje. Ze verkopen er bovendien allerschattigste blikjes waar je de thee of koffie in kunt bewaren, voor een authentieke uitstraling. Ook hebben ze er allerlei soorten pesto, en honing in mooie potjes, en speciale extra lange spagetti, en allerlei kruidjenmixjes uit verre keukens, en en en! Ze hebben koffieboontjes en niet te vergeten oud-hollands snoep in glazen potten, kandijsuiker en repen chocolade uit andere landen met mooie wikkels. Er is een soort slagersvitrine waarachter mannen met een wit schort staan, die je dan allerlei soorten kaasjes en olijfjes met verschillende kruiden verkopen. Er is een wijnhoekje en o ja ook nog een speciaal schap waar ze allerlei natuurlijke zeepjes en rozenwater en andere lekkere spulletjes uitgestald hebben liggen. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de dienblaadjes, de olijvenschaaltjes, de rieten mandjes en alle andere hebbe-hebbe-hebbe spulletjes! Ooohhhh zooooo leuk!

*gil* *spring* *miep*

Zo. Was dat even lekker.

Gezocht: vrouwen

Gevraagd. Enthousiaste dames, meisjes en vrouwen die de boel op willen komen leuken in Enschede. Niet bang om stevig aan te pakken en niet al te kieskeurig. Gratis busvervoer en slaapplaatsen.

Het lijkt misschien grappig, maar ik denk serieus dat we een probleem hebben in Enschede. Aan onze van oorsprong technische universiteit studeren zoveel mannen, dat je het als vrouw soms knap moeilijk hebt op een doorsnee avond in de disco. De mannen zijn werkelijk niet te hóuwen. Leuk, zal nu menigeen Nijmeegse studente denken. Nou, ik kan je vertellen dat je het na één avond zat bent om de lelijke, dronken, onverstaanbare en opdringerige idioten van je af te moeten slaan.

Lekker liedje

Het nummer "all at sea" van Jamie Cullum. Kan er geen genoeg van krijgen.

Kriebels

M'n moeder heeft een stapel lege schriften. Of ik er een paar wil hebben. Da's goed, mam. Ik kies er twee uit. Eentje met een lichtblauwe kaft, de ander lila. Voorop zo'n mooi leeg wit vakje waarin je je naam of andere belangrijke dingen kunt opschrijven. Binnenin allemaal prachtige lege witte regels, afgescheiden door rechte blauwe lijntjes, en een rode kantlijn links. Middenin het nietje.

Als ik zo'n nieuw schrift voor me heb krijg ik toch zo ongelofelijk de kriebels! Ik heb onmiddelijk zin om erin te schrijven. Gedichten, verhalen, aantekeningen van een college. Of anders een kasboek, een overzicht van m'n ex-vriendjes, of desnoods gewoon rekensommetjes! Ik zou er ook mooie plaatjes uit tijdschriften in kunnen plakken.

Zo'n leeg schrift vraagt er gewoon om.

Wilde plannen

Hmmm. Froukiwi als au pair?

By the way

Wat is het HEERLIJK weer vandaag!

Zondag

Ik hou ervan om op zondagochtend beneden te komen. De houten vloer glimt in het zonlicht wat door de ramen naar binnen schijnt. Stef Bos zingt met zijn prachtige stem dromerige liedjes over Zuid-Afrika. Mijn moeder zit in haar lichtblauwe pyjama aan de eettafel. Ze drinkt een kopje thee en repareert de broek van mijn zusje. Mijn vader zit in de zwarte stoel bij het raam. Hij leest de krant. Ik schenk een kopje thee in en rooster een boterhammetje. Dan luister ik naar de rust.

Ei luv kids

Een zaterdagje kinderen om je heen doet wonderen. Gisteren ben ik met Kaneel mee gegaan naar haar oppasadres. Aan het eind van de middag voelde ik me als herboren. Ik heb:

• gedanst en gegymd op het vloerkleed
• keihard meegezongen met kinderen voor kinderen
• in de zon buiten gelopen
• op mijn kop aan het klimrek gehangen
• bij een kinderfeestje mee gekeken
• geluisterd naar oefeningen op piano en dwarsfluit
• de Tina gelezen
• pannekoeken gebakken
• een heleboel papiertjes gekregen van Didl-kladbokjes
• de tafels van 2, 3, 4, 6, 8 en 10 geoefend
• kleine voetjes geaaid terwijl ik op de bank zat

Ik wil ook oppaskinderen!

Vet cool

Sinds kort doe ik aan breakdance. Loodzwaar, verschrikkelijke spierpijn, maar het is vet cool. Er hoort bovendien een heel eigen cultuurtje bij.

Afgelopen maandag zat ik wat sullig op een bankje in de gymzaal te wachten totdat m'n training zou beginnen. De jongens voor ons (ook al zo vet cool) waren net klaar. Voordat ze naar de kleedkamer liepen, namen ze afscheid van wat B-boys. Twee uitgestoken vuisten tegen elkaar, en vervolgens tegen de eigen borstkas. Opeens kwamen de vet coole gozers ook op mij af. Met uitgestoken vuist. Ik schrok me een hoedje, stak ook gauw mijn eigen vuist uit. We raakten elkaars vuist. En toen tegen de borstkas natuurlijk. "Yo" mompelde ik er nog vaagjes achteraan.

Zo hee! Ik hoor er helemaal bij weet je. Vet cool.

Non-weer

Vandaag lijkt het wel alsof er geen weer bestaat. Het is grijs. Grauw. Kleurloos. Er zijn geen wolken te zien. Ook geen zon. Het is niet koud. Maar ook niet warm. Een vreemd windje blaast zo nu en dan over de hoofden van de mensen. Het is stil. God heeft ons vandaag onder de kaasstolp gezet.

Zomaar

pompidom
ladidadida
tralaliee tralalaaaa

Gewoon gaan kijken

De nieuwe Nederlandse film Simon (die gisteren 4 gouden kalveren won op het Nederlands Film Festival). Een prachtige film. Ontroerend en grappig. Mooi gespeeld. Mooi verhaal. Mooie mensen. Goed. Gewoon gaan kijken dus.

Fietsen

Zondag heb ik gefietst met vriend David. David en ik, wij kunnen goed fietsen samen. We fietsten heel Enschede door. We fietsten naar het park met de kinderboerderij. We fietsten door een asobuurtje. We fietsten over paadjes die we niet kenden. We fietsten naar het bos. En toen fietsten we naar de stad, voor een kop warme chocolademelk met slagroom.

Als we nog eens gaan fietsen, dan fietsen we naar het einde van de wereld.

Opgeruimd staat netjes

Sommige mensen zijn zo vreselijk rommelig. Daar kan ik dus gewoon echt niet tegen. Neem nou mijn vriendin Kaneel. Haar kamer is erg gezellig hoor, daar niet van. Maar om nou te zeggen georganiseerd. Dat niet. Vandaag werd het me teveel. Ik wilde de soundtrack van Moulin Rouge opzetten. En wat zat er in het CD-doosje? Bløf. Nu vráág ik je. Dat is toch van de gekken. Daarom heb ik zojuist een halfuurtje besteed aan het uitzoeken en sorteren van Kaneel's CD-collectie. Daarna heb ik haar muis nog even schoongemaakt aan de binnenkant want die gleed niet meer zo soepeltjes.

Verder is Kaneel een heel net meisje, dat moet gezegd worden. Toch is het maar goed dat ze zulke opgeruimde vriendinnen heeft.

Kiwi

Vanavond heb ik een feestje. Thema: fris en fruitig. Dat thema is mij natuurlijk op het lijf geschreven. Ik denk dat ik als kiwi ga.

Trui

Er is een nieuwe jongen in mijn leven. Vandaag loop ik rond in zijn trui. Het is een soort schipperstrui maar dan anders, gebreid in zwart, met stevige stoffen schouderstukken, een kraag en een lange rits erin. Hij is iets te groot voor mij, de mouwen vallen een beetje over mijn handen heen en eigenlijk zit 'ie dus precies goed. Wat wil een meisje nog meer?!

Stadsbad

Weet je wat ik graag doe op zaterdag? Na uitgebreid te hebben ontbeten met verse jus, koffie en de lekker dikke zaterdagkrant? Dan dompel ik me graag onder in de mensen. Dan stap ik op mijn fiets, parkeer bij de Hema naast de honderd andere fietsen, en wandel op mijn gemak tussen de mensen door naar de markt. Ik laat de sfeer over me heen komen. De mensen. De geuren. De kleuren. De geluiden. Bloemenstalletje, housemuziek, etalage van de Bodyshop, moeder met buggy, kraampje met olijven, patatlucht, dikke Duitser, kletsende tieners. Ik laat me 25 mandarijnen voor 1,50 aansmeren door de jongen van de groentekraam. Ik sla lekkere dingen in voor het avondeten. Ik koop een gele gerbera voor op m'n kamer. En vers brood voor de lunch. Dan wurm ik me terug, door de veel te langzaam lopende meute, en bepakt en bezakt probeer ik mijn fiets weg te krijgen tussen de drie anderen die er inmiddels tegenaan zijn gezet. Op mijn gemak fiets ik terug terwijl de geluiden steeds zachter worden en mijn huid opdroogt van het bad in de stadse drukte.

Rust voor internetters

Helemaal gejat (bedankt Rein), maar zo goed dat ik 't niet kan laten: deze link. Als je even niet meer weet wat je moet doen na uren typen, chatten, loggen, surfen en klikken, kijk dan even naar deze pagina. Drie keer daags vijf minuten staren voor een heerlijk rustig gevoel.

Ontmoeten

Nu we het toch over muziek hebben. De nieuwste aanwinst in de CD collectie van mijn ouders is 'Van Mpumalanga tot die Kaap', van Stef Bos. Vol met mooie muziek uit het Noorden en Zuiden. In het midden van het boekje staat een prachtige Nederlands/Zuid-Afrikaanse tekst.

Je moet
Van twee kanten
Komen
Om elkaar
Te ontmoeten

Jy moet eintlik
Toevallig
Onderweg wees

Je moet
Geen doel
Voor ogen hebben

En jy moet
Laat gebeur
Waarvoor jy bang is

Je moet niet alles
Willen
Verklaren

Voor je het weet
Verklaar je
De oorlog

Jy moet
Van twee kante
Kom
Om mekaar
Te onmoet

Je moet jezelf
In de ander
Willen zien

Sonder om
In die ander
Te verdwaal

Het kan opeens
Zomaar
Voor je staan

Het lijkt op iets
Om uit de weg te gaan

Dis die vreemde ding
Van geluk

Je maakt het waar
Of maakt het stuk

Het kan je bedreigen
Het kan je behoeden

Maar je moet
Van twee kanten
Komen
Om elkaar
Te ontmoeten

Generatiekloof

Mijn vader en ik hebben nou niet bepaald dezelfde muzieksmaak. Als ik met een nieuw ceedeetje thuiskom en deze trots in de speler stop, volgt er meestal een soort gebrom van mijn vader, waaruit blijkt dat mijn favorieten nooit de zijne zullen worden. Oké, ik kan zijn collectie oude rockers (U2, Neil Diamond, Queen) wel waarderen, maar daar blijft het bij. Dacht ik.

Vandaag bleek de generatiekloof toch kleiner dan verwacht. Ik was op mijn kamer aan het rommelen, terwijl mijn vader zich stond te scheren in de badkamer. Ineens kwam hij in zijn oude witte hemd en onderbroek, zijn wangen vol scheerschuim, de badkamer uitgehobbeld, en gaf een flinke draai aan de volumeknop van mijn radio. 'Traffic' van DJ Tiësto schalde uit de speakers. "Vind je dit leuk?!" vroeg ik verbaasd. Wat bleek? Tijdens zijn spinning trainingen staat dit nummer altijd op en volgens mijn vader kun je er verdomde goed op spinnen.

Nu vráág ik je.

Hoe ik mijn hobby misliep

Vandaag geprobeerd te studeren. Over aerodynamica en de ideale vorm van een zeil. Stevige kost, kan ik je wel zeggen. Vooral als je je normaal gesproken bezig houdt met psychologisch geouwehoer. Het kon dan ook bijna niet anders dan dat ik me liet afleiden. Weblogs, forums, MSN, e-mail; het internet biedt genoeg vertier. Uitendelijk heb ik heus wel wat werk verzet vandaag, maar toch rees een angstaanjagende vraag in mij op.

Hoeveel tijd zou je in vredesnaam over hebben, als je 100% efficiënt zou studeren? Gewoon keurig met je boekje op schoot, de stof tot je nemen, en daarna van je vrije tijd genieten? Dan zou je toch heel wat uren in de week over houden. Tijd die je nu verlummelt, zou je dan kunnen gebruiken om jezelf nuttig te maken. Geld verdienen, gaan wandelen met oudjes uit het verzorgingstehuis, of nieuwe schoenen kopen voor jezelf. Je zou een nieuwe hobby kunnen beginnen. Punniken, postzegels verzamelen, 3D-kaarten knutselen, vissen, fimokleien, noem maar op.

Ik word er op slag depressief van. Hoeveel interessante hobby's ben ik al niet misgelopen tijdens mijn ineffiëciente studentenleventje?

Kinderen voor kinderen

Honderden tekeningen voor de kinderen in Beslan. Lief!

Zoek en gij zult vinden

Het blijft leuk. De zoekwoorden waarmee mensen op mijn pagina terecht komen. Een kleine greep uit de recente collectie:

naakt 2004 vrouwen herfst kapsel blits hip haarkleur aldi volleyballen spieren nagellak audi codes

Raar

Weet je wat ik raar vind?

Dat je iemand tegenkomt die je helemaal in de war brengt. Dat je ongelooflijk blij bent en aan niks anders kan denken en weinig slaapt. En dat je keihard wilt gillen of rondjes rennen. En dat je dan een beetje schrikt van jezelf.

Dat vind ik nou raar.

Leuk

En weet je wat ik moeilijk vind?

Wachten op een sms, heeeeel lang wachten op een sms, van iemand op wie je een beetje gek bent. Maar dat je dan niet weet of die ook gek op jou is. En weet je wat dan leuk is? Als die sms uiteindelijk toch komt. En dat het dan een hele goeie sms is.

Dat vind ik echt leuk.

Lekker

Weet je wat ik soms zo lekker vind? (net als Kaneel overigens)

Zomaar even de deur uit. Even naar de brievenbus op de hoek, met alleen een brief in je hand en een sleutel in je broekzak. Of naar de bakker verderop in de straat, voor vers brood. En dat je dan terug loopt met drie zakken brood in je hand. En dat de zon dan lekker op je hoofd schijnt en je verder nergens heen hoeft.

Dat vind ik heerlijk.

De laatste mooie dagen

De lucht is warm
het mais is goud
de geuren vol
De zon wordt oud

De wind is zacht
de winter wacht

Nog even, komt de herfst.

Zeikerds

De meeste mensen zijn inmiddels gewend aan een vertraginkje op zijn tijd. Als er problemen zijn bij de NS laten zij dit rustig over zich heen komen. Maar er zijn altijd wel een paar zeikerds bij. Er is altijd wel iemand die op nijdige toon zegt: "Dit was mijn eerste keer met het openbaar vervoer, maar ook meteen de laatste!"

Laatst heb ik korte metten gemaakt met een van deze zeikerds. Ik zat in een bomvolle trein in het gangpad bovenop mijn tas een boekje te lezen. Iedereen hield zich gedeisd, maar één vrouw kon het niet laten om telkens weer te herhalen hoe lang ze al thuis had kunnen zijn. Ik kon het niet meer aanhoren. Ik bood de vrouw een slok aan uit de fles wijn die in mijn tas zat. Ze was op slag stil.

Echt leuk

Weet je wat ik echt leuk vind?
Jongens op teenslippers.

Al moet ik erbij zeggen dat het niet elke jongen siert.

Buitenbad

De lucht was blauw
Het water glinsterde
De zon scheen op mijn natte haar
Ik zwom en zwom
en zwom
er nog een baantje bij

Over trekkers, zwaluwen en het familiegevoel

Gisteren familiereunie gehad. Op de oude boerderij, waar mijn moeder is opgegroeid. Diezelfde boerderij, waar ik als klein kind vaak speelde. Veel was hetzelfde gebleven. De boomgaard, het pompende geluid van de melkmachine, duizenden hoekjes met spinnewebben, spannende schuurtjes, kalfjes die aan je hand lebberen, krakkemikkige bovenkamertjes vol oude spullen en spannende verhalen.

Er was ook veel veranderd! Neven en nichten die ik maar een paar keer in mijn leven gezien heb. Kleine kinderen van die neven en nichten, die ik tot gisteren zelfs nog nooit gezien had. Bij m'n oom achterop de trekker, waar ik vroeger wel eens zat, zat nu de stoere Lennart van vijf. En op het minitrekkertje van plastic reed nu tweejarige Fleur. Er waren wat mensen dood, maar ook wat nieuwe mensen geboren. De hond was oud en dik geworden. M'n ooms wat kaler, m'n tantes wat rustiger. Iedereen een beetje ouder, alles een beetje anders.

Maar de zwaluwen vlogen nog steeds.

Nazomer!

Geniet u met me mee?

Bevrijding

Mijn oor zat dicht. Al dagen. Ik was compleet doof aan één kant. Helemaal gedesorienteerd. Alle dure oordruppels ten spijt. Vandaag besloot ik dat het genoeg was geweest. Ik fietste naar het spreekuur. Ik nam plaats op een krukje. De praktijkverpleegkundige stopte de punt van een mega spuit in mijn oor. Met grote kracht spoot ze, voor mijn gevoel, liters water naar binnen. Het deed pijn, ik werd duizelig, het water drupte mijn nek in en mijn oor leek alleen maar dichter te gaan zitten. Maar toen spoot ze een tweede keer, en plop! Open was mijn oor. Wat een bevrijdend gevoel. Ik kan weer horen. Aan twee kanten. Hallo wereld, ik ben er weer!

Verslaafd

Ik heb nieuwe verslaving. Het begon een paar weken geleden met Millie's flirt. Een boekje over Millie, die, volgens de achterkant van het boek, "van plan is er een zomer zonder vriendje van te maken." Maar, en nu wordt het spannend: "haar nieuwe vriendin Orla vindt dat Millie juist wél aan de man moet. Helaas komt hun smaak niet overeen: Millie wil nou net die man die volgens Orla helemaal niet voor haar geschikt is!" Ik kreeg het boek mee in een roze tasje en las het terwijl ik mijn nagellak liet drogen. Gisteren, toen ik Millie's flirt net uit had, fietste ik per ongeluk langs de boekhandel. Ik probeerde mezelf nog tegen te houden, maar een onbedwingbare kracht trok mij naar binnen, alwaar ik een tweede boekje van dezelfde schrijfster kocht: De boot gemist. Het gaat over Poppy, die op haar vrijgezellenavond Tom ontmoet en daarna besluit haar leven radicaal om te gooien. Het mooie is: als ik het uit heb, zijn er nog zo'n achthonderdduizend van hetzelfde soort boekjes om te lezen. Terwijl ik mijn nagellak laat drogen. Loos, nietszeggend, pulp, voorspelbaar, heerlijk! De boekjes van Jill Mansell.

Het bad van mijn ouders

Eén weekend. Twee keer in bad geweest. Ronduit heerlijk.

Op

Ik had me nog zó voorgenomen om een beetje van mijn vakantiecenten te bewaren. Gewoon, als buffer voor het komende studiejaar. Maar ik heb me niet kunnen beheersen. Ik heb vandaag gewinkeld met met mijn zusje. Mijn zusje is een proffesionele shopper, moet je weten. Ze bekijkt alles, ze wil naar elke winkel, en staat zonder problemen een kwartier in de rij als dat nodig is. Ze is echt de beste shopper die ik ken. Na 3,5 uur sjokken door de stad droeg zij vier plastic tassen, en liep ik me te verlekkeren op een jas en een paar laarzen. Een leuk jackje, prachtige laarzen, maar wel een beetje duur bij mekaar. Ik twijfelde, ik wikte, ik woog, ik kwijlde. Uiteindelijk heb ik ze gekocht. Omdat je, volgens m'n zusje, "beter spijt kunt hebben van de dingen die je wel hebt gedaan, dan van de dingen die je niet hebt gedaan". Nu is 't geld dus weer, als vanouds, gewoon, helemaal, tot de cent toe, OP.

Plensbuien

Iedereen heeft zo zijn vreemde trekjes. Ikzelf voel me enorm aangetrokken tot plensbuien. Af en toe komt het water met bakken uit de hemel gevallen. Vooral zomerbuien met onweer, als het de hele dag warm en plakkerig is geweest, zijn goddelijk. Als het zo keihard regent, moet ik altijd de neiging onderdrukken om in mijn bikini buiten te gaan staan. Zijn er mensen die zich in dit verhaal herkennen? Misschien kunnen we een keer in de regen gaan dansen met z'n allen.

Wonderful weekend

Volledig gebrainwashed, totaal relaxed, schor en met koorslip, ben ik terug van Lowlands. Een paar van mijn persoonlijke hoogtepunten:

• Faithless. Een geweldige show, opgebouwd tot een heerlijke climax. Op 'we come one' stond de tent uitzinnig te schreeuwen en werden we letterlijk één; een groot dansend beest.



• The chemical brothers. De tent was vol, dus stond ik met mijn twee Lowlands-maatjes aan de zijkant. Daar waar iedereen sloom op de hekken zat en een beetje om zich heen koekeloerde, gingen wij uit ons dak als nooit tevoren. We dansten de sterren van de hemel en lieten geen spiertje onbewogen.
  
  
• De zon die ineens begon te schijnen na anderhalve dag regen. Heerlijk!



• Workshop poweryoga. Volgens de 'juf' een kans om opnieuw te ontwaken, op die prachtige zondagochtend. Voor mijn spieren vooral een heerlijke afwisseling van het luchtbedje en de dansmoves.
  
  
• Volleyballen in de rij. Rijen zijn het leukst op Lowlands. Niks saai wachten of chagerijnige gezichten. Er is altijd wel wat leuks te doen. In de (zittende) rij voor een cabaretprogramma vond iemand een strandbal. Er werd over gegooid en we telden hoevaak de bal hoog werd gehouden. Na tien minuten verscheen er iemand van de organisatie (Tijl Beckand, tevens Lama caberetier) met megafoon: "als jullie willen volleyballen; hier heb ik een lint!" Enthousiast werd het lint tussen twee hekken gespannen en met vakkundig sportcommentaar van de Lama-man, speelden we een schitterende wedstrijd van 20 tegen 20. Uiteindelijk won onze kant en toen was het tijd om de cabaretvoorstelling te gaan bekijken.



• De wegblokkade. Zondagnacht, toen de laatste DJ zijn koffers had gepakt, organiseerden we een nachtpicknick. Samen met een huisgenoot ("goh, jij ook hier?") en zijn Lowlands-partner streken we neer op een boerenbont tafelzeil op de asfaltweg van onze camping. Na een paar slokken bier en bacardi kwam er iemand bij ons zitten, waardoor het asfaltpad ondoorgaanbaar werd. De mensen die er nog langs wilden vertelden we dat we bezig waren met een wegblokkade. Solidair als Lowlanders zijn streken de voorbijgangers naast ons neer en we begonnen met ons protest: "Goedkoper bier! Goedkoper bier!" En: "Armani! Armani!" De vuurproef kwam toen een surveillance-wagentje van de organisatie het asfaltpad op draaide. We maakten een vuist en bleven stoer zitten. Nu kwam het er op aan. "Goedkoper bier! Goedkoper bier!" Het karretje naderde ons, reed steeds langzamer, en keerde om. Victorie!

Een weekend ter bevordering van de vrijheid en vrolijkheid. Volgend jaar weer :)

Lowlands

I'm off!

Gratis naakt vrouwen

Als je op het blauwe grafiekje rechts onderaan de sidebar klikt, kom je op de site van Netstat terecht. Daar wordt precies bijgehouden hoeveel bezoekers mijn pagina krijgt, waar ze vandaan komen en, het leukste van alles, met welke zoekwoorden ze op mijn pagina terecht komen. Zo heeft er laatst iemand op search.msn.com gezocht met de woorden 'gratis naakt vrouwen'. Ergens tussen de pagina's met gratis producten en naakte belgische vrouwen, stond de mijne. Omdat ik toevallig ooit een keer, onafhankelijk van elkaar, de woorden 'naakt', gratis' en 'vrouwen' in mijn posts heb verwerkt. Ik heb mededelijden met de zoeker naar gratis naakte vrouwen. Wat een teleurstelling moet mijn weblog zijn geweest!

Bassie

In Enschede hangen posters met een grootse aankondiging: Bassie komt! Ja beste kindertjes, Bassie komt naar Enschede! Hij zal een prachtig showtje weggeven! Wat een feest!

Al dagen loop ik rond met een prangende vraag. Wat zal Bassie zeggen als de kindertjes vragen naar Adriaan?

Ontdekking

Dat profiel dinges van Blogger is erg leuk. Als je op een 'interest' klikt, krijg je automatisch een lijst met bloggers die dezelfde 'interest' hebben. Zo vond ik, toen ik op 'muziek' klikte, de mooie weblog van Luc. Ik ben fan! Ook vond ik de weblog van Cestlavi, die mij een fijne dag wenst: "Fijne dag vaste lezers en toevallige passanten!" Of wat te denken van Elvi, die een weblog vol prachtige foto's heeft? En kijk eens wie er op nummer vier in het rijtje met muziekliefhebbers staat? Mijn vriendinnetje Kaneel!

Rechtzetten

In de Donkere Dagen van mei en juni, toen het even wat minder ging met Frouk, heb ik mij volledig uitgeleefd op mijn weblog. Stukjes over kooptroost, zielige televiesieprogramma's en herinneringen aan betere tijden; het hield niet op. De laatste tijd heb ik uit meerdere bronnen vernomen dat men zich in die Dagen ernstig zorgen over mij maakte. "Ik las je weblog en dacht: gaat het wel goed met haar?" "Je klonk behoorlijk wanhopig!"

Daarom wil ik bij deze even iets rechtzetten. Toen ik de zielige stukjes schreef was ik in de volste overtuiging dat mijn enigszins spottende ondertoon voelbaar was voor het grote publiek. Helaas heeft geen mens deze spottende ondertoon opgemerkt. Of dit betekent dat ik er slechter aan toe was dan ik zelf dacht, dat ik een schrijver van niks ben, of dat mijn lezers ongevoelige horken zijn, laat ik in het midden. Maar laat een ding duidelijk zijn: ook al ben ik bij tijd en wijle een zielige pathetische jankende muts, het is nooit mijn bedoeling geweest om me via deze weblog te profileren als zodanig.

Verschrikkelijk goed

Drie ochtenden in de week werk ik bij een mevrouw die me tot het uiterste drijft. Ze zegt zulke rare, onvriendelijke en onware dingen tegen me, dat ik met kromme tenen door het huis loop. Het is al een keer tot een uitbarsting gekomen, maar in overleg met mijn leidinggevende bij de thuiszorg ben ik toch bij de mevrouw blijven werken. Nu probeer ik haar opmerkingen te negeren en doe netjes mijn werk. Het nadeel van deze methode is dat mijn frustraties geen kant op kunnen. Ze stapelen zich op in mijn binnenste, en als ik aan het eind van de ochtend bij haar weg fiets barst de bom.

Ik ken mezelf niet meer terug. Terwijl ik me normaal gesproken in de grootste idioot kan verplaatsen, voel ik nu geen greintje symathie of empathie. In mijn hoofd smeed ik de gemeenste plannen, ik wens haar de verschrikkelijkste dood toe en fantaseer over wat ik tegen haar zou willen schreeuwen. Als ik boven aan het werk ben, waar de mevrouw door fysieke problemen niet meer kan komen, moet ik me inhouden om niets te vernielen. Ik zou graag een vies woord op de achterkant van de wasmachine schrijven, een bloempot uit het raam smijten of een bloes in stukken scheuren. Helaas houden mijn besef van fatsoen en mijn contract bij de thuizorg me tegen.

Toch heb ik laatst een kleine daad van rebellie verzet. Ik heb stiekem chaos gecreëerd in de orde. Zo subtiel dat niemand het ooit zal merken. Ik vraag je dan ook om het verder geheim te houden. Let goed op.

Ik heb een afgebroken tandje van een kam in een gaatje in de muur gestopt. Het voelde verschrikkelijk goed.

Kattenwasjes

Heb je wel eens gezien hoe een konijn zijn oren wast? Het is het grappigste wat er bestaat. Eerst gaat 'ie op z'n achterpootjes zitten, gehurkt zogezegd, om z'n voorpootjes vrij te hebben. Dan likt 'ie aan z'n voorpootjes, zodat 'ie een soort washandje klaar heeft. Hij kantelt zijn koppie, grijpt met beide voorpootjes naar een oor, grijpt eerst een paar keer mis, en heeft dan het oor te pakken. Langzaam laat 'ie het oor door z'n voorpootjes glijden, en als 'ie bij het puntje is aangekomen houdt 'ie dat stevig vast om het vervolgens grondig af te likken.

Als je toch zó je oren zou kunnen wassen.

Dame

Gisteren mezelf in het nieuw gestoken (winkelen in deze hitte, ik lijk wel gek). Ik ben mezelf te buiten gegaan en kwam thuis met een nieuwe spijkerbroek, een stijlvol shirtje en, echt waar: een paar sjieke schoenen met hoge hakken. Als ik het allemaal bij mekaar aantrek en in de spiegel kijk, herken ik mezelf bijna niet terug. Ik lijk zowaar een dame.

Fijn huis deel 2

"Hoe zit dat nu met dat huis?" zullen sommigen van mijn lezertjes zich afvragen. Deze mensen kan ik geruststellen: het einde is nog niet in zicht. Mijn huisgenootjes blijken zeer strijdlustig en we gaan het gevecht met de nieuwe huiseigenaren aan, tot de tanden toe gewapend met de wet. Voorlopig hoef ik m'n huis dus nog niet uit.

Tot zover deze update.

Gesprek met een bejaarde

"Het is warm he?"
"Wat zeg je?"
"Dat het warm is!"
"Wat?"
"WARM!"
"Oooh ja, warm he?"
"Nou!"
"Ze voorspellen regen, dat hebbe ze 'ezeid vamarrege"
"Nou, ik hoop maar dat het droog blijft"
"Wat zeg je?"
"Ik hoop dat het droog bijft want ik ga vanmiddag winkelen"
"Ja, van mij mag het wel gaan regenen ja"
"Nee, ik hoop juist dat het DROOG blijft! Ik heb vanmiddag vrij en dan ga ik winkelen!"
"Oooh, goa je winkele?"
"Ja!"
"Waar goa je heen?"
"Amersfoort!"
"Oooh Amersfoort! Da's leuk ja! Doar bin ik 'ok nog wel 'es 'eweest vroeger, mit me man. Doar he'n ze leuke winkels hoor! De Vroom en Dreesman en de CDA..."
"Euh... ja. Inderdaad, heel leuk ja..."

De mediastilte voorbij

Oké, ik geef toe, het opnieuw installeren van de computer heeft zo z'n voordelen. Ten eerst heb ik er een paar nieuwe schoenen mee verdiend (mag ik toch weer shoppen zoals dat een jonge moderne vrouw betaamt) en ten tweede: ik ben weer online! De mediastilte is voorbij! Ik ben weer blogbaar!

Waar is Frouk geweest de laatste tijd? Frouk werkt. Voor de centen. Ze werkt in de thuiszorg. Ik kan er pagina's over vullen. Weet niet waar ik moet beginnen. Bij dat vreselijke mens waar ik als een onderkruipsel behandeld word en ik elke keer scheldend weg fiets, of bij die schattige oude meneer die zijn comateuze vrouw zo lief over het voorhoofd aait dat mijn hart bijna breekt, of bij dat oude dove vrouwtje wat in een antiek huis woont zonder het zelf door te hebben?

Ach, weet je wat? Laat ook maar. Nu is het avond, nu ben ik vrij, nu denk ik het liefst zo min mogelijk aan m'n werk. Nu even niet, zoals men dat tegenwoordig zegt. Morgenochtend gaat de wekker weer. Dan hijs ik me in mijn werkoutfit om me weer een dag in het zweet te vegen, boenen, soppen en zuigen. En natuurlijk koffiedrinken.

Modern en jong

Wat doet de moderne jonge vrouw op een vrije dinsdagmiddag als het buiten zonnig en warm is? Naar het strand, zonnen en zwemmen, rosé'tjes drinken, flirten met mooie mannen? Of anders misschien shoppen en een terrasje pakken? Nee hoor, niks van dat alles.

Ze besteed haar ganse vrije middag aan het opnieuw installeren van de computer van haar ouders. Terwijl haar zusje aan de Spaanse Costa ligt, haar ouders "gezellig met z'n twee" een middagje zijn fietsen in het landelijke Overijssel, de zon uitbundig schijnt en de radio alleen maar 'zomerrrr!' kan schreeuwen, zit deze moderne jonge vrouw binnen te zweten, te zwoegen en te klikken met de muis. Grrr.

Geboortegolf

Jawel, weer een kindje erbij: ook vriend Alexander, die al eens een reizende weblog bijhield, loost nu zijn gedachten op het wereldwijde web. Kom de baby bezichtigen op Kickblik!

Fijn huis

Ik woon in een ontzettend fijn huis. Misschien wel het fijnste huis op aarde. Het is een oud huis, met een mooie betegelde hal, oude versierde kozijnen en een hoog plafond. Het is krakkemikkig maar betrouwbaar. Het heeft een zolder en een kelder vol met ouwe troep. Het heeft zeven slaapkamers, een grote woonkamer, een serre en een heerlijke tuin. En bovenal wordt het bewoond door 5 fantastische huisgenoten.

Op het moment dat al die fijne huisgenoten op vakantie zijn (India, Afrika, Oostenrijk, noem maar op) krijg ik een brief van onze makelaar. De eigenaar van het huis is overleden en zijn erfgenamen willen het huis niet meer verhuren. Ik citeer: "in verband hiermee stellen de nieuwe eigenaren het op prijs indien U serieus wilt uitkijken naar andere woonruimte en dat het huis mogelijk over een half jaar door U verlaten is."

Slik. Dat ik sinds kort vriend-loos door het leven ga is nog tot daaraan toe, maar dat ik nu ook nog mijn lieve huisgenootjes en dit fijne huis kwijt ga raken, dat kan mijn langzaam herstellende hartje niet aan. Het breekt in duizend stukken bij de gedachte dat ik over een half jaar niet meer hier woon. In dit fijne huis...

wordt (ongetwijfeld) vervolgd

Groot Woordenboek der Nederlanse Kindertaal

Er bestaat een speciale taal. Met woorden die in geen woordenboek voorkomen. En toch kent heel Nederland ze. Ik noem een paar voorbeelden:

hardzand; zand wat een beetje vochtig is en goed kleeft.
zachtzand; zand wat droog is en goed door de vingers glijdt.
Gebruik tijdens het spelen in de zandbak of op het strand.

grootkind; het oudere kind uit een gezin, vaak zo'n tien jaar oud.
kleinkind; het jongere kind uit een gezin, vaak peuter of kleuter.
Gebruikt tijdens het spelen van vader-en moedertje. Soms aangevuld met het woord baby als er een groot gezin wordt gespeeld.

De woorden kunnen natuurlijk per generatie verschillen. Dit zijn voorbeelden uit mijn kindertijd, tussen ongeveer '83 en '93. Graag zou ik een uitgebreid onderzoek doen naar deze prachtige tak van de Nederlanse taal. Als u meer van dit soort woorden kent, dan graag uw reactie.

Blogperikelen

Dames en heren, graag uw aandacht voor het volgende. Zoals de oplettende lezer wellicht heeft gemerkt is in het stukje over het beach effect iets mis gegaan met de regelafstanden. Hiervoor mijn welgemeende excuses. Ik heb alles geprobeerd om het te veranderen, maar het mocht niet baten. Het is allemaal Blogger z'n schuld.

Gelukkig is er ook goed nieuws in bloggerland: we hebben d'r weer een zusje bij! Vriendin Marjanne is ook gaan bloggen. Check it out op Saxymarjanne!

Sinas

Oke dan. Nog één stukje over mijn weekend aan zee. Ik vind namelijk dat het mijn plicht als goede burger is, u te waarschuwen. En waar moet ik dan voor gewaarschuwd worden, hoor ik u denken. Nou, dat zal ik u vertellen: voor Fanta. Het welbekende sinasmerk, wat in zijn reclames pronkt met mooie meisjes en jongens die met sinaasappels dansen. Dit merk maakt volkomen misleidende reclame, heb ik gemerkt.

Toen ik zaterdag na een verfrissende zwempartij uit het water kwam en mijn haren bevallig naar achteren gooide, was ik klaar voor de lekkere Fanta jongen met zijn sinaasappel. Kom maar op, dacht ik. Ik keek eens goed om me heen, zag twee homo's met een wit poedeltje, maar geen Fanta jongen. Helemaal nergens te bekennen. Wat een teleurstelling. En wat een valse beloftes van Fanta. Het is schandalig. Ik zou u allen willen oproepen om geen Fanta meer te kopen, want dit merk verdient het niet om nog langer in de schappen te liggen.

Rotsinaasappels.

Onderwegvriend

Tijdens mijn weekend aan het strand heb ik niet alleen de zee gesproken, maar gelukkig ook echte mensen. Zo heb ik een paar biertjes gedronken met een clubje mannen (van Engelsman tot Zweed), die elkaar van een online game kennen. Allemaal braaf getrouwd, maar ze gedroegen zich als jonge honden. Ze waren zeer geïnteresseerd in mijn online activiteiten en ik heb dan ook moeten beloven dat ik een link naar hun website op mijn blog zou zetten. Here you are guys.

Bijzonderder was mijn ontmoeting met Lucas. We stonden allebei op de bus te wachten in de stromende regen en raakten in gesprek. Het bleek dat we dezelfde kant op moesten en al gauw spraken we over dingen waar je normaal niet over praat met iemand die je nog geen uur kent. In Amsterdam moest ik overstappen en was hij 'thuis', maar omdat we allebei rammelden van de honger aten we samen een zak Belgische frieten op het Damrak. Ik heb ons op de foto gezet, hij bracht me naar het station, ik bedacht me dat we vrienden zouden kunnen zijn, twijfelde of ik zijn adres zou vragen, maar deed het niet. We gaven elkaar een hand: "Dag Lucas, het ga je goed."

Dat onvoorwaardelijke afscheid 'heeft iets'. De gedachte aan wat het had kunnen zijn is vaak mooier dan de realiteit. Het is een fascinerend idee: ergens in Amsterdam loopt een jongen rond die ik een heel klein beetje ken. Misschien denkt hij ooit nog eens aan mij. En ik nog eens aan hem. Een onderwegvriend.

The beach effect

De zee heeft een bijzonder effect op mensen. Een 'bevrijdend' effect zou je het kunnen noemen. Het lijkt alsof de zeewind een klein stukje beschaving meeneemt de verte in. Afgelopen weekend heb ik dit aan den lijve ondervonden. Terwijl ik langs het strand liep, betrapte ik mezelf op de volgende gedragingen:

• er kwamen spontaan allerlei liedjes in me op
• ik huppelde en sprong
• ik maakte met mijn voeten gekke sporen in het zand
• en het mooiste van alles (al zullen sommige mensen mij voor gek verklaren): ik begon tegen de zee te praten.

Dat zijn de positieve effecten van de zee. Natuurlijk zijn er ook negatieve effecten (ik denk nu aan de vrouw die ik naakt tegen de duinrand gehurkt zag plassen), maar daar wil ik het liever niet over hebben. In plaats daarvan denk ik nog even terug aan de meneer die met zijn kleinzoontje in de modder speelde, de hond die van blijdschap al blaffend drie rondjes achter zijn eigen staart aan rende, en het jongetje wat ondersteboven tussen z'n benen door de zee bekeek. Ik ben ervan overtuigd: als we allemaal wat vaker tussen onze benen door de zee zouden bekijken, zou de wereld er een stuk mooier uit zien.

Komkommertijd

Er gebeurt niet veel in Froukjeland. Zeg maar gerust: niets. Maar voor de trouwe lezer, die zich afvraagt hoe het gaat dezer dagen, zal ik toch een klein verslagje doen:

• gisteren heb ik shoarma gegeten
• eergisteren heb ik een boek uitglezen
• ik heb mijn teennagels rood gelakt
• en last but not least: dit weekend ga ik schelpen zoeken aan het strand

U ziet wel: ik heb het er maar druk mee.

Vrouwenfilm

Gisteren gezien: Sense and sensibility. Prachtige film vol mooie jurken, welgemanierde vrouwen en echte heren. En niet te vergeten: ware liefde. Overigens geen aanrader voor stoere mannen die uit zijn op ruige actie en snelle auto's.

Regen deel 5

Als je de zomer in eigen land viert, als je 'vakantie' niet meer voorstelt dan drie dagen Noordwijk aan zee, en als het dan ook nog onophoudelijk regent, dan zit er maar een ding op. De zonnebank.

De vakantiemodus (of: regen deel 4)

Ik heb vakantie. Al een week lang voer ik netto niks uit. Mijn tempo ligt laag. Ik maak weinig mee. Ik bedenk niks nieuws. Als ik heb afgewassen, gewinkeld en een paar pagina's gelezen is mijn dag alweer om. Zelfs mijn hersenactiviteiten staan op de waakvlam. Als het nog even doorgaat met regenen dan val ik straks vanzelf in een zomerslaap.

Communicatiestoornis

Op zomeravonden zijn de straten altijd vol met mannen en jongens op versiertoer. Nederlandse jongens zijn vrij gemakkelijk om mee om te gaan. Ze gedragen zich zoals je verwacht: ze kijken, ze roepen misschien eens een vies woord naar je, maar laten je verder met rust. Als je langs een groepje loopt en je doet alsof ze niet bestaan, zul je geen last van ze hebben. Dit in tegenstelling tot veel buitenlandse mannen. Vooral de zuidelijke types hebben er een handje van. Ze roepen je, ze sissen naar je, ze spreken je aan. Als je even niet oplet geef je het verkeerde signaal af en sta je vervolgens 10 minuten met zo'n bimbo te praten. Beleefd proberend hem af te schudden. Met een stuk of duizend hints die een Nederlandse jongen al lang hadden begrepen en vervolgens met botte opmerkingen, en dan nog blijven ze tegen je aan zeuren.

Van de week was het zover. Ik liep een rondje door de stad, zomaar, omdat het een mooie zomeravond was. Ik zag twee mannen (twee opdringerige negers ditmaal) die naar me keken. Ik negeerde ze. Even later zag ik ze weer. Een van de mannen liep op me af. Stug doorlopen, dacht ik. Ik veranderde mijn richting met een kleine 5 graden, zodat onze lijnen elkaar niet zouden kruisen. Helaas paste ook hij zijn richtig aan. Ik ging sneller lopen. Hij ook. En ja hoor, toen hij vlak bij me was: "Excuses me, can I ask you something". Toen deed ik het stomste wat ik had kunnen doen: ik dacht ik me vergist had en hij een onschuldige toerist was die de weg wilde vragen. DOM! Beleefd als ik ben (noem het naief, zo je wilt), wist ik de man vervolgens niet op een fatsoenlijke manier van me af te schudden. Pas toen ik "just leave me alone" zei begreep 'ie me.

Werkelijk waar, ik vraag me af hoe je op een normale manier met zulk soort mensen kunt communiceren. Is er misschien een opdringerige neger die wil opstaan en me een antwoord kan geven?

Zin (of: regen deel 3)

Vandaag zou de derde luie dag in een rij worden. Ineens kwam daar verandering in doordat ik werd gevraagd mee te gaan tennissen. Ik had eigenlijk geen zin, maar vond dat een beetje lichaamsbeweging geen kwaad kon. Dus maakte ik zin. Toen ik op het punt stond te vertrekken, barstte de bui los. De regen viel met bakken uit de hemel. Oke, dan geen tennis. Inmiddels had ik wel heel veel zin gemaakt. En zoals dat gaat met zin, moest ik die ook weer ergens kwijt. Goed dan, plan twee: naar het overdekte zwembad, baantjes trekken. Ik maakte me geestelijk klaar om te gaan zwemmen. Toen kwam ik erachter dat mijn zwempas niet meer geldig is. Oke, ook geen zwemmen. Skeeleren dan? Nee, de weg is te nat. Hardlopen? Nah... Het wordt niks meer ben ik bang. Vandaag geen lichaamsbeweging meer voor mij. Maar waar moet ik die zin toch laten?

Regen deel 2

Gisteren: Scheveningen. Wind, zee, zon. Wapperende haren, opgerolde broekspijpen, een grote zak patat.

Vandaag: regen. Ik denk dat ik de gordijnen maar dichthoud. Dan gooi ik een salsa cd'tje in de cd-speler, doe mijn teenslippers aan en ruim de resten van een cocktailfeestje op. Tussen de halve kokosnoten en de parasolletjes lijkt het net zomer.

Regen

De regent tikt tegen het raam.
Tik.
Tik.
Tik.
Het waait, het dondert, het regent dat het giet.
Het is zomer in Nederland, beter wordt het niet.

De macht der fietsgoden

Nu weet ik het zeker. Er rust een vloek op mijn fiets. Ik ben net een half uur bezig geweest met mijn fietsketting. Er zit een vlek op mijn broek, m'n pasgelakte nagels krijg ik de eerstkomende week niet schoon en de frons op mijn voorhoofd is inmiddels tot over mijn wenkbrauwen gezakt. De ketting ligt er net weer op, kast in elkaar gepuzzeld, ik zet m'n fiets overeind, test hem even voor de zekerheid, en BAM, ketting er weer af.

Tijd voor een kopje koffie.

Ouwe brikkies

Het lijkt een geheime wet: zodra je gaat studeren, valt je fiets binnen drie maanden uiteen in een krot. Je mooie blauwe Gazelle die je kreeg toen je 12 werd: er blijft niks van over. De velgen verroesten, de remmen houden er spontaan mee op en de band is om de haverklap lek. En als 'ie al niet aftakelt, dan wordt 'ie wel gejat. Zo verging het ook mijn ouwe trouwe fietsje; hij werd voor de deur gejat. Nu heb ik een nieuwe, een tweedehandsje, die er op het eerste gezicht goed uitziet. Helaas gaat 'ie harder achteruit dan verwacht. Vooral de ketting is een probleemgeval. Ik heb al te vaak met de fiets in de hand naar huis moeten lopen, die rottige kettingkast open geschroefd en met veel pijn en moeite een smerige ketting terug op de tandwielen gelegd.

Vandaag was het weer raak. Ik wilde weg fietsen, maar... m'n ketting lag eraf. Ineens schoot het me te binnen: dat was vorige week gebeurd en ik had het repareren steeds maar uitgesteld. Stom! Vergeten! Ik ging op zoek naar een vervangende fiets. Nu moet je weten dat er bij ons studentenhuis nogal wat oude fietsen staan, dus de kans er een te vinden was aanzienlijk. Ik vond inderdaad twee fietsen die er prima uitzagen. Helaas was van beiden de band lek. Uiteindelijk vertrok ik op de fiets van een huisgenoot ("ach, die's toch niet thuis"). De fiets was een beetje te hoog, ik wiebelde wat heen en weer op het zadel, maar verder ging het wel.

Tot ik merkte dat de remmen kapot waren. En dan niet een beetje kapot, maar goed kapot. Ten eerste kon ik niet remmen, en ten tweede was de rem van het achterwiel half geblokkeerd. Het bleek een helse toer om vooruit te komen. Ik fietste met een geblokkeerd achterwiel. Tegen de wind in. Op een veel te hoog zadel. Je begrijpt, dat was zwoegen. Van mijn okselfrisheid was niks meer over toen ik eindelijk op de universiteit aankwam.

Dus. Ik moet mijn ketting maar eens op mijn fiets gaan leggen.

Liefde op het eerste gezicht

Kun je zomaar verliefd worden op een meisje van 14?

Afgelopen vrijdag bezocht ik een toneelstuk, gespeeld door middelbare scholieren. Bij het toneelstuk speelde een live band, die ook bestond uit scholieren. En daar stond ze. De basgitarist. Mijn heldin. Een mooi meisje van een jaar of 14, met slotjesbeugel, donkere haren, een spijkerbroek en afgetrapte gympies. Ze hield de basgitaar nonchalant vast met haar dunne armen. Ik was meteen fan. Ze stond daar zo stoer te plukken aan die snaren. En met haar gympie-voet mee te tikken op de maat. Vroeger wilde ik ook basgitaar spelen. Vroeger, toen ik nog basgitaar wilde spelen, wilde ik dat ik zo'n soort meisje zou worden. Zo'n stoer klein meisje met basgitaar. Ik zweer het je, als ik een jongen van 15 was geweest dan was ik verliefd op haar geworden.

Rosé drinken

Rosé is een hip zomerdrankje. Dat weten we allemaal. Samen met je hippe vriendinnen een fles hippe rosé leegdrinken op een hippe hotspot: de moderne vrouw kan er niet omheen. Maar de laatste tijd krijg ik het vermoeden dat rosé drinken meer dan dat betekent. Er begon me iets te dagen toen vriendin X laatst met 'zomaar een vriend' rosé ging drinken. Het liep uit op zoenen en X moest zich met alle macht bedwingen om niet 'verder' te gaan. Nu willen X en haar 'zomaar een vriend' heel graag nog een keer samen rosé gaan drinken. Tja...

Zo'n op zich staand geval zeg natuurlijk nog niet veel, maar nu hoorde ik vorige week dat vriendin Y óók al rosé ging drinken met 'zomaar een vriend'. Nou, ik vertrouw het niet meer. Ik denk dat ik maar een beetje moet oppassen. En beste lezer, haal hier een wijze les uit. Als iemand je uitnodigt 'zomaar' samen rosé te drinken, dan weet je wat je te wachten staat. Wees gewaarschuwd.

De Enschedese student

De Enschedese student ziet er nogal voorspelbaar uit. Ik weet niet hoe het er in andere steden aan toe gaat, maar hier in het Oosten des Lands is men allesbehalve hip. Het signalement van de gemiddelde student:

de dames (zo heten meisjesstudenten) dragen een spijkerbroek, de heren (logischerwijs de jongensstudenten) gaan voor de kakikleurige Dockers broek

eronder "nette" schoenen, wat neerkomt op ietwat verouderde laarzen met een hak voor de dames en afgetrapte bootschoenen voor de heren

het bovenlijf wordt bedekt door een blouse of een polo, veelal op de rug bedrukt met de naam van de zeilclub, het dispuut of de commissie waarmee de student zich verbonden voelt

in de winter gaat er een prachtig felgekleurd zeiljack overheen, met wederom een clubnaam op de rug

de finishing touch: een Eastpack rugzak (al willen de dames nog wel eens een modieuze schoudertas bij zich dragen), de haren in een losse knot (dames) of warrige krullen (heren) en een rammelende fiets als vervoersmiddel.

Als dit signalement u bekend voorkomt, schrik dan niet.

Hopeloos

Woensdag heb ik een tentamen. Ik heb al in geen eeuwen meer een boek opengehad. Het is een regelrechte ramp. Ik lees twee zinnen, ik loop een rondje en maak koffie. Ik lees vier zinnen, ik check mijn mail. Ik maak twee opgaves. Ik haal mijn rekenmachine en check mijn mail. Ik drink een blikje golden power, ik spring de trap op en af, ik check mijn mail. Ik lees een pagina, ik kijk op de klok. Ik praat tegen mezelf als een schizofreen. Ik ga plassen, ik wrijf in mijn ogen en bedenk me dat ik mascara op heb. Ik veeg in de badkamer de mascara weg. Ik poseer voor de spiegel. Ik ga weer zitten, ik tik wat in op mijn rekenmachine. Ik teken een tabel in mijn collegeblok. Ik ren naar mijn computer en check mijn mail. Ik neem me voor om morgen vroeg op te staan om echt te gaan studeren. En ik check nog maar eens mijn mail. Het is hopeloos.

Zondag

Zon,
zoethoutthee,
witbier en rosé.

Kan 't fijner op een zondag?

Treinvolk

In de trein kom je ontzettend veel maffe, vervelende, grappige en verbazingwekkende mensen tegen. Het is een prachtige afspiegeling van onze maatschappij, gezien in een lachspiegel. Vandaag zat ik rustig naar buiten te kijken, toen er bij Hengelo een gigantische familie instapte. Vier zussen met hun mannen, zes kleine kinderen, opa, oma en de zus van oma (tante Fien), allemaal bepakt en bezakt, druk lachend en pratend en vechtend om een plaatsje. Wat bleek, ze waren met zijn allen op weg naar Schiphol, om de kinderen van tante Fien op te halen. Het was een drukte van jewelste, en toen iedereen eindelijk zat gingen de tassen open. Er kwam van alles tevoorschijn: fruitella's, zoute stengels, sultana's, bifiworstjes, krentebollen met en zonder roomboter, schepsnoep in een papieren zak.

Vol verbazing keek ik toe hoe er steeds meer snoep werd uitgedeeld aan de kinders, en de dames bovendien zelf vol hartelust meesnoepten. Royaal boden ze ook mij eierkoeken en dropjes aan. Opeens merkte een van de zussen op dat Willy haar tas nog dicht had gehouden. Nou, dat had Willy beter niet kunnen doen want het commentaar was niet van de lucht: "Willy, jij houdt de tas stief dicht, laat 'es zien wat jie allemaal in de tas hebt daaaan" Lachen gieren brullen natuurlijk. Het feest was compleet toen oma 'een potje met vet' inzette. De mannen waren op veilige afstand bij elkaar gaan zitten. Ze kregen af en toe de kleine Michael op schoot, maar hielden zich verder buiten het tumult. Heel verstandig.

Onze jongens

Voetbal kijken is eigenlijk het leukste met een grote groep. Met z'n allen voor de TV of in de kroeg, biertje erbij, Lucky Lion van Dubbelfriss om de nek, en dan lekker veel schreeuwen, juichen en commentaar leveren. Helaas had ik vandaag geen grote groep om voetbal mee te kijken. Ik zat in m'n eentje op de bank, met een glas Roosvicee en een zakje paprika frietsticks. Ik riep schuchter "jeeeh!" door de lege kamer als we scoorden, ik blies een zuchtje adem door mijn getuitte lippen als het spannend was, ik kreunde toen duidelijk werd dat we zouden gaan verliezen. Nu bespreek ik online de wedstrijd na met een vriendin. De vriendin gaat er helemaal in op, ze scheldt Advocaat uit voor stommeling, ze is danig gefrustreerd. Langzaam krijg ik toch nog een beetje dat groepsgevoel. Maar ik denk dat ik te laat ben. Ik had natuurlijk Dubbelfriss moeten drinken in plaats van Roosvicee. Ik heb onze jongens vreselijk teleurgesteld.

Praten over de liefde

Gisterenavond voor de tweede avond in een week tot kwart voor vier blijven zitten met vrienden. Zo'n avond is fijn. Soms. Het begint met halveliterblikken bier van de Aldi, en een goede film. Later wordt de film afgezet, iedereen praat er doorheen. Er is muziek. Er is veel wijn en er is vergetelheid. We filosoferen over de zin van het leven. En als de alcohol echt toegeslagen heeft, praten we over de liefde.

Twee plastic tassen

Twee plastic tassen staan te wachten om meegenomen te worden. Twee plastic tassen vol met spullen van hem. De Ex. T-shirts, sokken, een knuffelijsbeer, een sleutel. Ons verleden, het pas in twee plastic tassen.

Zomerblond

Lang heb ik me ertegen verzet. Ik hield mijn poot stijf, vastberaden me niet te laten verleiden door de simpele verkooptruukjes. Al mijn vriendinnen waren al om, de rest van vrouwelijk Nederland had de schappen leeg gekocht, maar ik hield vol. Tot vandaag. Ik heb eraan toegegeven. Ook ik heb mezelf eindelijk, ein-de-lijk, gelukkig gemaakt met een fles Andrelon Zomerblond shampoo. En wat ben ik er blij mee. Mijn lokken zullen schitteren als nooit tevoren.

Ingeleverd

Vandaag, net op tijd, met m'n projectgroep ons eindverslag geprint en ingeleverd. We wilden het persoonlijk inleveren bij onze o-zo-aardige-doch-verstrooide begeleider. Helaas was hij niet in z'n hok. We hebben een alleraardigst briefje geschreven en het verslag met mapje en al onder zijn deur door geschoven. Ik gaf het een flinke zet, zodat het een mooie schuiverd maakte. Nu ligt het mapje midden in zijn donkere kamer, het briefje een halve meter ernaast. Als hij straks terug komt en het licht aan doet, vind hij ons verslag op de vloer. Een prachtige persoonlijk touch. Da's nog eens inleveren met stijl.

Over

De taart is op, de balonnen opgeruimd, de vloer geveegd. Jammer jongens, het feest is over.

Jarig

Het nachtje heb ik nog niet geslapen, maar de klok is de 12 al lang gepasseerd. Daarom introduceer ik u: Froukiwi's verjaardag!

Ja, vandaag is mijn weblogje precies 1 jaar oud! Reden voor een feestje, en bovendien tijd voor iets anders. Een geheel nieuwe layout. Niks geen gezeur meer over liefdesverdriet, kom op, ik ben nu een grote meid. Mijn weblog heeft het volle wasdom bereikt. Neem een stuk taart en vier het mee!

Ondertussen kraait de haan en heb ik nog steeds geen nachtje geslapen. Welterusten en een fijne verjaardag.

Nog 1 nachtje slapen...

...en dan...

(wordt vervolgd)

Op

De ‘première’ is achter de rug. Ik heb maar 1 woord voor hoe ik me voel.

Ik ben OP.

Bloed, zweet en tranen

Een korte sfeerimpressie van de afgelopen dagen:

Oefenen oefenen oefenen. Zere voeten. Steeds dezelfde muziek. Donkere zalen. Vieze sokken. Rare broekjes, jurkjes, bloesjes. Roosters maken en weer aanpassen. Bloemen kopen. Kaartjes schrijven. Vergaderen, bellen, mailen, regelen. Vragen en antwoorden. Heel veel mensen. Mensen die huilen, mensen die flauwvallen, mensen die door hun rug gaan, mensen die ziek worden, mensen die het niet meer zien zitten. En uiteindelijk mensen die tevreden zijn.

We zijn er klaar voor. De jaarlijkse voorstelling van m'n dansgroep. We zijn er helemaal klaar voor.

Moet kunnen

Het plan was om vanmiddag naar college te gaan. In plaats daarvan ben ik op bed in slaap gevallen.

What to do on a summer night

Koop een fles rose, een stokbroodje, een stuk brie en nog wat lekkere dingen. Neem een kleedje mee, twee glaasjes, twee bordjes en een vriendin. Fiets naar het dichtsbijzijnde park, en klaar is je gezellige zomeravond voor twee!

Weer eentje erbij

Hiep hiep hoera! Het wereldwijde web is weer een weblog rijker. Surf naar Lein om te kijken wat een oude schoolvriendin van me zoal te vertellen heeft.

Het beste gevoel op aarde

Op een mooie zomerdag met een rokje aan op de fiets zitten, en de wind langs je benen voelen strijken.

Braaf

Vandaag met vriendin L 120 euro op de grond gevonden. Zonder portemonnee erhomheen. Ik lieg niet. Twee briefjes van 50 en een van 20. 120 wonderschone euro's.

Brave meisjes als wij zijn hebben we het netjes aangegeven bij het politiebureau. Telefoonnummer achtergelaten, als ze ons dan zouden bellen kon de rechtmatige eigenaar zijn centen op komen halen. We hoopten stiekem dat er niemand zou bellen en hadden het geld in gedachten al tien keer uitgegeven, maar natuurlijk belde er een uur later een meneer. Die meneer kon me precies vertellen waar hij het geld verloren was, hoeveel het was en in wat voor briefjes, dus ik moest het hem wel terug geven. De meneer was zielsgelukkig, pakte mijn hand, bedankte me wel drie keer en duwde me 20 euro in handen. Hij blij, ik blij, L blij, Balkenende blij, allemaal blij. Maar toch. Wel jammer van die 100 euro. Dat krijg je ervan als je zo nodig het brave meisje uit wil hangen.

Gedichtje

Ik heb een fijn bed
een knuffelbeer en
een nachtlampje

Ik heb een groot bed
twee kussens en
twee tandenborstels

Iemand deel 2

Hoewel de iemand waar ik het van de week over had niks van me wil weten, wil ik juist alles van hem weten. Daarom lees ik stiekem zijn weblog. En zo komt het dat ik hier overstuur zit te zijn, terwijl mijn iemand in Parijs is. Parijs, de stad waar we ooit... samen...

Zucht.

Auw!

Ik weet dat ik het niet had moeten doen, maar toch heb ik het gedaan. Ik kon het niet laten. Het was tè belangrijk. Komend weekend moet ik er namelijk tiptop uitzien. Dus heb ik het toch maar gedaan. Ik heb een nieuwe broek gekocht.

Nu heb ik nog maar 60 euro voor de rest van de maand. Auw.

Iemand

Vandaag is er iemand jarig. Helaas wil die iemand voorlopig niks van me weten. Toch kan ik niet anders dan aandacht besteden aan zijn verjaardag. Gefeliciteerd.

Nep

Oke. Even voor de duidelijkheid: ik ben genept. Een oplettende huisgenoot vond op de website van het TV programma (dat met de chinezen en de wanhopige hollandse meiden) de volgende tekst:

De methode TVO Toekomst Volgens Ons.

Niets wat u ziet in de documentaire berust op de (huidige) waarheid. Dit is het Manifest van de makers die de TVO-Methode toepassen.

Wij willen programma's maken met een vooruitziende blik. We creëren mogelijke toekomsten gebaseerd op huidige ervaringen en denkbeelden (...)

Tjonge. Die documentairemakers van tegenwoordig.

Oude vrijster

Weer zoiets verbazingwekkends over de vreemde uithoeken van het leven waarin de mens terecht kan komen. Ik las in de krant de volgende ingezonden brief:

Misschien wordt het in Nederland tòch nog leuk: ik vind Ruud Lubbers een stuk, en ik zou als 75-jarige oude vrijster bèst wel eens wat 'ongewenste intimiteiten' van hem willen ondervinden.

Om de familie van deze vrouw niet al te erg ten schande te zetten, zal ik de naam van de briefschrijfster niet noemen. Maar kun je het je voorstellen?! Ergens in Nederland zit een oude geile oma, te fantaseren over een vluggertje met Ruud. Het moet niet gekker worden.

Laatste redmiddel

Vanavond een programma op TV gezien over een bureau dat via fastdating Chinese zakenmannen aan wanhopige Nederlandse vrouwen koppelt. Zo zag ik Margriet naar Shanghai vertrekken om met Jong-Su (of zoiets) te trouwen. Als ik 't allemaal echt niet meer zie zitten, kan ik dat altijd nog proberen.

De drie musketiers deel 2

En het geschiedde aldus. De drie musketiers werden dronken. Ze dansten en zongen tot het licht aanging en fietsten slingerend naar huis. Ze schreeuwden over de lege straten dat ze zich nooit meer naar de wil van een man zouden schikken. Ze dronken thee om weer nuchter te worden en spraken over de vraagstukken des levens. Bij het krieken van de dag vielen ze eindelijk in slaap.

Weekend

Om zes uur stipt sluit ik mijn e-mailprogramma af. Weekend! Ik loop naar beneden, open twee biertjes (een voor m'n huisgenoot en een voor mezelf) en maak wat toastjes met brie. In het late middagzonnetje, met een boek, het bier en de toast, is het heerlijk toeven. Simpelweg genieten. Mijn huisgenoot slaat de spijker op zijn kop: "goh, jij zou vaker weekend moeten hebben!"

De drie musketiers

Morgen heb ik een feestje. Thema: voetbalvrouwen. Ik ga erheen met twee lotgenoten. Vriendinnen wiens verkering ook net uit is. Samen zijn we onuitstaanbaar: "Hoe is het nu met jou?" "Ik heb weer nieuwe troostaankopen gedaan" "Weet je wat ook goed helpt tegen liefdesverdriet?" "Laten we samen naar Dirty Dancing 2 gaan". Je kunt ons maar beter met rust laten.

In ieder geval gaan we morgen samen naar het voetbalvrouwenfeest. Gisteren hebben we alledrie een veel te kort glimmend zwart sportbroekje gekocht. Eronder gaan een paar felgekleurde kniekousen, en klaar is onze outfit. Voor een avond doen we alsof we onze mannen helemaal niet missen (We don't need no men), net als Estelle en Sylvie en al die andere blonde tantes die hun voetballende mannen zo vaak moeten missen. Voor een avond doen we alsof we blij, hip en single zijn. Als een van ons de neiging heeft om boven een glas Baileys te gaan zitten sippen, dan slepen de andere twee haar weer naar de dansvloer. Het dak gaat eraf. We houden elkaar op de been.

Vogeltjes kijken

In onze tuin, midden in de stad, komen niet veel soorten vogels. Maar de soorten die zich er wel wagen, maken 't af en toe erg bont. Zo zitten er altijd wel een stuk of acht ruziënde mussen in de boom. Vandaag zitten ze er weer met zijn allen, de herrieschoppers. Mus 1 heeft een stuk brood vast. Mus 2 wil dat brood ook wel. Ze trekken en duwen. Ze schreeuwen tegen elkaar. De strijd blijft onbeslecht, want ineens landt er een jonge merel in de tuin. Plof. Hij kijkt dommig om zich heen, de veertjes nog wat pluizig rond zijn kop. De mussen schrikken van het plompe beest en vliegen gauw hun veilige boom weer in. De jonge merel onderzoekt zijn nieuwe wereld. Wat kan ik eten? Hij probeert een takje. Nee. Een blaadje. Ook niet. Teleurgesteld probeert hij weg te vliegen. Hij komt niet hoger dan onze oude weggeroeste barbeque. Vanaf daar vlieg hij naar de schuttig. En zo weer een stukje verder. Het stuk brood ligt nog in de tuin. Je ziet de mussen denken. Aanvallen!

Bloemen en bierpullen

Wij hebben niet zoveel vazen, in dit studentenhuis. Bierpullen hebben we daarentegen in overvloed. Daarom staat er nu een halve literpul van Grolsch op mijn bureau, vol met margrieten.

Aandacht

Je hebt van die mensen, die een heel circus opvoeren om maar aandacht te krijgen. Zo eentje kwam ik er laatst tegen in de trein. Het was een vrouw. Ze sleepte een grote koffer achter zich aan en ging in de coupé naast mij zitten. Zuchtend en steunend vond ze een plek voor de koffer. "Hehe" zei ze, toen ze ging zitten. Ze keek eens goed om zich heen. Het was duidelijk dat ze contact zocht. De vrouw tegenover haar sloot haar ogen en ik keek stoïcijns uit het raam. Laat dat mens maar puffen, dacht ik. Maar ze gaf niet op. Ze begon te lachen om iets wat op het perron gebeurde. Ze zuchtte nog eens. Ze ging verzitten. Ze moest plassen en vroeg of ik op haar koffer wilde letten. Ik glimlachte beleefd en keek weer uit het raam. "Pffff" zei ze, toen ze weer terug kwam van de WC. De conducteur kwam langs, eindelijk iemand die haar wel aandacht moest geven. Ze klampte zich aan hem vast. "Tjonge, wat een lange dag" zei ze tegen hem. De conducteur gaf haar een vriendelijk "nou nou" als antwoord en maakte dat hij weg kwam. De vrouw leek eindelijk op te geven. Teleurgesteld sloot ze haar ogen. Maar ze kon niet slapen. Ze draaide en draaide, ze ging verzitten, ze zuchtte. Uiteindelijk pakte ze haar mobieltje. Even sms'en met het thuisfront. Eindelijk aandacht.

Cool

Ik stap uit. Bliep bliep, auto op slot. Ik loop naar het perron, waar Kaneel uit de trein stapt. Samen lopen we terug. Bliep bliep, auto weer van het slot. Zij stapt rechts in, ik links. Gordel om, motor aan, handrem eraf en gassen maar.

Even later. We rijden in de polder. En tractor komt ons tegemoet. Kaneel zegt: "je kunt hier op dit dammetje wel even wachten." Ik ben eigenwijs en rijd door. Als we vlak bij de tractor zijn zie ik dat het toch écht niet gaat passen. Ik moet in z'n achteruit, tientallen meters terug naar het dammetje. Heel stoer, allebei half omgedraaid in onze stoel, rijden we een stuk terug. Zonder problemen steek ik de auto achteruit het dammetje in. De boerenkinkel op de tractor lacht naar ons met zijn ongeschoren bekkie. Achter hem aan komt een busje met twee jonge gozers. Ze lachen breeduit en steken hun duimen naar ons op. Kaneel en ik lachen terug, we hebben de kick van ons leven.

Autorijden. Het blijft cool.

Vriendlief

Oke, oke. Ik weet het. Ik werd er gisteren al op aangesproken. Inderdaad. Er staat nog steeds m'n vriendlief hiernaast in het rijtje links. Tot vandaag durfde ik er niet aan te komen. Evenals de tandenborstel, het scheermesje, de boxershorts, het boek, de t-shirts en andere spullen die mij nog herinneren aan betere tijden. Ik durf er gewoonweg nog niet aan te komen. Vandaag moet de eerste stap maar gezet worden. Het is tenslotte al twee weken m'n vriendlief niet meer. Slik.

Feesten tegen de hoofdpijn

Gisterenmiddag werd ik door m'n vrienden meegesleept naar een leuk festivalletje hier in de buurt. Aan het begin van de middag teerde ik nog op een flinke pijnstiller, maar na een paar uur is zo'n ding toch uitgewerkt. Het vreemde was, dat hoe meer relaxte muziek ik hoorde, hoe langer ik in 't hooi lag, en hoe fijner het middagzonnetje op onze gezichten scheen, mijn ziektesymptomen steeds minder werden. Feestjes op therapeutische basis: 't kán!

Swimming sensations

Om de pijn in m'n spieren te bestrijden ging ik gisterenochtend zwemmen. Wat ik daar meemaakte had een enorm potentieel voor een leuk verhaal. Ik nam me voor om erover te gaan schrijven, maar helaas liep het allemaal anders.

Het begon zo. Ik zwom op twee met een lijn afgezette baantjes. Aan de andere kant van de lijn was er Aquajogging. Dikke dames van middelbare leeftijd met een kurk om hun middel die met verbeten gezicht de oefeningen van een Herman Finkers look-a-like aan de kant nadeden. Om je te bescheuren gewoon. Ik dacht: dit wordt een prachtverhaal.

Helaas was ik emotioneel nogal in de war. Het ene moment keek ik nog vol plaatsvervangende schaamte naar de aquajoggende Twentsche dames in badpak, het andere moment moest ik bijna huilen omdat Marco Borsato en Do (nota bene) een liedje op de radio zongen. De verwarring was helemaal compleet toen er daarna een gespierde jongeman in speedo-broekje het water in dook.

Drie emoties tegelijk is iets teveel om te verwerken, en ik zie het dan ook niet meer zitten om nog iets grappigs te schrijven over de dames in badpak.

Gemeen

Mijn lichaam heeft een van z'n gemeenste truukjes ingezet. Het moet gedacht hebben: "Froukje, als jij er niet voor zorgt dat je rust neemt, dan doe ik het wel." Nu ben ik dus ziek. Werkt gegarandeerd.

Bloemenmeisje

Vanmiddag heb ik, samen met Kaneel, lekker stoer gedaan in de auto van m'n ouders (zie Kaneel's site, niks aan toe te voegen!) Later op de dag sprong ik bij Kaneel achter op d'r omafiets. Saampjes op de fiets, dat heeft toch ook wel wat. Bij de slootkant stopten we, om een grote bos boterbloemen te plukken. Boterbloemen zijn een van mijn favorieten, net als madeliefjes, vergeet-mij-nietjes, pinksterbloemen en margrieten. Vroeger plukte ik minstens drie bossen bloemen in de week. Ik zou het weer eens wat vaker moeten doen. Want ik moet bekennen, hoe cool dat autorijden ook is, er gaat nog steeds niets boven bloemen plukken.

Cry baby, cry

Ik ben me ervan bewust dat ik misschien mensen wegjaag met mijn pathetic gezeur over liefdesverdriet, kooptroost en de pil. Maar ik kan er niks aan doen. Het is sterker dan mij. Sorry jongens. Ik moet weer even.

Naast het feit dat ik 2 kilo ben afgevallen in een week tijd, wordt ik ineens ook belachelijk snel emotioneel. Om mijn eigen verdriet huil ik niet, om dat van anderen des te meer. Zo keek ik van de week naar Friends. De situatie: Rachel en Ross kunen elkaar niet krijgen, en staren beiden verdrietig door een beregend raam. De makers van de serie zetten er een zielig muziekje onder, en hoppa, Froukje in tranen. Ander voorbeeldje. Ivo Niehe laat in zijn TV show een stukje zien uit de nieuwe film In Oranje. Het is een stukje waarin het voetbaljongetje Remco iets belangrijks wint. Zijn voetbalvader (gespeeld door Thomas Acda, de schat) stormt dolgelukkig op hem af en de twee omhelzen elkaar in een broederlijk moment. Je raadt het al; ik moet weer en traantje wegpinken.

Ik kan mezelf bijna niet geloven. Bij elk Bambi-moment wordt ik verdomme zo slap als een ouwe taart. Maar goed, het heeft natuurlijk ook zijn positieve kanten. Als je de schaamte eenmaal voorbij bent kan het best lekker zijn. Ongegeneerd een potje janken. Van Kaneel kreeg ik de tip om veel naar Wendy van Dijk te kijken. Ik wist niet dat zij zo'n heldin was, maar Hart in Actie schijnt een echte tranentrekker te zijn. Ik denk dat ik het advies maar eens ga opvolgen. Veel Wendy, veel Disneyfilms, veel waargebeurde RTL4-verhalen. Hoe fouter het sentiment, hoe beter. En dan maar huilen.

Jeugdherinnering

Ik ben bij mijn ouders. Ik sta buiten, op het veldje naast het huis. Het gras is hoog, de boterbloemen bloeien, de avondzon schijnt. Vlakbij is er kermis. De tetterdetoetergeluiden waaien langs me heen. Net als vroeger.

Nou zeg!

Moos heeft de geheime Blogger commentaarknop wel weten te vinden!

Alweer

Financieel gezien kan ik het op geen enkele wijze verantwoorden. Toch heb ik me er weer aan over gegeven. Vandaag heb ik gekocht:

rode kniekousen in voetbalstijl

een gestreepte theemok

een oranjeroze kussentje

een zak vol Jamin-schepsnoep

Helemaal klaar voor een middagje theedrinken in m'n eentje.

Zomaar iets

Zomaar iets waaraan je kunt zien dat ik het simpelweg nog niet wil geloven: ik neem elke avond stug de pil...

Huh?

Nou ehm, ik heb de commentaaroptie aangezet hoor, maar ik zie nog weinig veranderen op m'n site. Degene die de commentaarknop weet te vinden, is een held!

Ultra-interactief

Kijk eens aan. Blogger is vernieuwd en heeft nu zelfs een commentaarfunctie ingebouwd. Interactiever dan dit zal het niet worden: e-mail, gastenboek, én commentaarfunctie. Lezers van Froukiwi, wees niet bang en laat van u horen.

Kooptroost

Gisteren, toen Kaneel bij me was, heb ik me ingehouden. Vandaag heb ik er, nadat ook een tweede vriendin me begon aan te moedigen, maar gewoon aan toegegeven. Kooptroost. Een welbekend vrouwelijk fenomeen. Mijn aanwinsten:

een belegd broodje van Bakker Bart

een boekje getiteld 'Brave meisjes komen in de hemel, brutale overal'

een nieuw lingeriesetje (maar voor wie, vraag ik me af...)

een lekker slonzig t-shirt wat altijd goed zit

Het moment van aanschaf geeft een heerlijk gevoel van macht, een gevoel van troost. Het moment daarop komt de klap. Je zit op de fiets met plastic tassen aan je stuur, en het gelukzalige gevoel maakt langzaam plaats voor een vreemd soort leegte. Met een zucht vraag je jezelf af: ben ik er nou gelukkiger van geworden?

Uit (deel 2)

Pff. Wat een vreemde situatie. Ik loop versufd rond, ik sleep me door de dagen heen, wacht tot de schok komt, tot ik besef dat die viereneenhalf jaar samen met hem echt voorbij zijn...

Gelukkig zijn er duizend lieve mensen om me bezig te houden. Mensen die me bellen, mailen, opzoeken, en mensen die lekker een potje met me willen voetballen in de tuin. Zo kom ik de dag op het nippertje door.

Nog meer geknutsel

Ik heb me helemaal uitgeleefd. Voortaan houdt een mooi tellertje van NedStat bij hoeveel bezoekjes ik krijg.

Bezigheidstherapie

Tja. Ik kan wel de hele dag apathisch voor me uit gaan zitten staren tot de verschrikkelijke waarheid ten volle is doorgedrongen, maar daar schiet ik ook niks mee op. Een beetje spelen met het internet dan maar.

Een tijdje geleden schreef ik nog dat ik absoluut geen gastenboek of reactiemogelijkheid wilde. Laat die lezers maar anoniem blijven, dacht ik. Ik denk dat ik er nu wel klaar voor ben. Bij deze introduceer ik het officiele Froukiwi's gastenboek. Laat wat achter als je zin hebt.

Uit

Het is uit. M'n verkering. Uituituituit. Uit...

Life goes on

Ik was dus op weg naar Utrecht. Om samen met mijn geliefde vriendinnetje Kaneel het bevrijdingsfestival te bezoeken! Het was enorm gezellig. We hebben samen lasagna gegeten, wijn en bier gedronken, en een Calippo uit het kartonnetje geslobberd. We hebben gedanst, mensen gekeken, en een gadget van Mensen In Nood om onze nek gehangen. En de topper van de avond: 6 euro verdiend!

Zes hele euro's, en ik kan je verzekeren: als we ons geheime goudmijntje tot op de bodem hadden leeggeschraapt hadden we nog véél meer verdiend. Adam Curry zou jaloers zijn als 'ie hoorde hoe slim we het hebben aangepakt. Let goed op, het gaat als volgt. De biertjes op het festival kosten 2,50. Voor een leeg (plastic) glas krijg je 0,50 statiegeld terug. Het enige wat je dus hoeft te doen, is je ogen goed de kost te geven. En dat deden we dus ook: rapen, rapen, rapen! Het was alsof er geld op de grond lag. En zo kwam het dat Kaneel en ik, terwijl we zelf maar 2 biertjes hadden geconsumeerd, bij de bar terug kwamen met 12 lege bierglazen. Kassa!

Helaas moesten we weg, ik moest m'n trein halen. Onderweg naar de fiets zag ik minstens vier lege glazen liggen. Het liefst was ik snel even terug gerend om die glazen in te leveren. Zeg nou zelf: je bent toch een dief van je eigen portemonnee als je zo'n kans laat liggen?