Agenda

Ik zocht mijn agenda. Ik keek in mijn tas. Ik zag geen agenda. WAT? Geen agenda?! Ik haalde m'n tas overhoop. Nog steeds geen agenda. Paniek! Als kind van de moderne maatschappij ben ik ernstig afhankelijk van mijn agenda. Geen agenda betekent geen overzicht, erger nog: geen agenda betekent dat mijn hele hebben en houwen ergens op straat ligt. Ik stelde me de grootste doemscenario's voor waarin één of andere idioot mijn agenda in de trein had gevonden en nu mijn hele privéleven aan het doorspitten was. Ik voelde me compleet ontheemd. Tot mijn moeder (de schat) op het heldere idee kwam om maar meteen te bellen naar laatste plek waar ik was geweest. Hoe slim! Ik belde naar de Vrije Universiteit. De docent bij wie ik een vak volg nam op. En godzijdank, hij had mijn agenda gevonden. Yes! Als er geen telefoonlijn tussen ons in had gezeten had ik de man ter plekke omhelsd.

Nu moet ik een week wachten tot ik weer bij mijn lieve agendaatje kan. Maar daar kom ik wel overheen. Het lijkt me een goede gelegenheid om eens te kijken of mijn geheugen nog werkt.