Gaatjes

Voor mijn zesde verjaardag kreeg ik van mijn oma gaatjes in mijn oren. Reuze spannend: met zijn allen naar de juwelier, de mevrouw zette zo'n groot pistool op m'n oren, en beng, er zaten twee zilveren knopjes in. Toen ik veertien was vond ik één gaatje ineens niet meer genoeg. Ik liet er, hardstikke cool, samen met mijn beste vriendin eentje bij schieten. Toen ik achttien was en door Australië trok met mijn vriendje, was ik die oorbellen ineens spuugzat. Ik wilde puur natuur zijn. Dus haalde ik ze eruit.

Nu, drie jaar later, krijg ik oorbellen van de Sint. Glossy hangers met paarse steentjes erin. Dit lijkt mij een mooi moment om te kijken of de gaatjes er nog zitten. Ik zoek mijn eerste knopjes op, ontsmet de boel, prik wat in het gaatje, en ja hoor, het knopje glijdt er moeiteloos doorheen. Ik ga weer met oorbellen door het leven!