woensdag 8 september 2004

Zeikerds

De meeste mensen zijn inmiddels gewend aan een vertraginkje op zijn tijd. Als er problemen zijn bij de NS laten zij dit rustig over zich heen komen. Maar er zijn altijd wel een paar zeikerds bij. Er is altijd wel iemand die op nijdige toon zegt: "Dit was mijn eerste keer met het openbaar vervoer, maar ook meteen de laatste!"

Laatst heb ik korte metten gemaakt met een van deze zeikerds. Ik zat in een bomvolle trein in het gangpad bovenop mijn tas een boekje te lezen. Iedereen hield zich gedeisd, maar één vrouw kon het niet laten om telkens weer te herhalen hoe lang ze al thuis had kunnen zijn. Ik kon het niet meer aanhoren. Ik bood de vrouw een slok aan uit de fles wijn die in mijn tas zat. Ze was op slag stil.

10 opmerkingen:

Anoniem zei

Tja sommige mensen hebben altijd een fles wijn mee in de trein voor dit soort noodgevallen blijkbaar :) .

Froukiwi zei

O, zeker. Om mijn noodlijdende medereizigers te helpen ben ik nooit te beroerd. De vrouw in kwestie heeft overigens geen slok gedronken.

Froukiwi zei

En nou moet je niet meteen denken dat ik altijd met een fles wijn in de trein zit, want dat is heus niet waar.

Anoniem zei

Ah jammer. Anders zou ik wel een keer met jou in de trein willen reizen.............

Froukiwi zei

Whoei!! Dat klinkt spannend!

Anoniem zei

Dat is ook spannend! Flesje rosé in de trein 17 september om 15:57 spoor 4 van Enschede naar .......

Froukiwi zei

Wie zijt gij, o anonieme? Treed uit den schaduw!

Anoniem zei

In de schaduw zal ik helaas moeten blijven. Het grijze schemer gebied is mijn habitat.

Froukiwi zei

Aaahh jammer.

Anoniem zei

De wijn nog in het schap van de AH en de trein zal leeg vertrekken. Kedengedeng kedengedeng zoals de altijd gewaardeerde G. Meeuwis zou zingen.