Waar zijn ze?

De lentekriebels! Waar zijn ze toch? Vanmiddag sleepte ik mijn vermoeide lichaam naar buiten, om wat frisse lucht en vitamine D te consumeren en zo mijn herstel te bevorderen. Ik keek eens goed om me heen, naar de bouwvakkers op de steiger met hun luide muziek, de moeders op hun fietsen en de rennende honden. De zon scheen en het was niet koud. Ik bedacht me dat dit een perfecte dag zou zijn voor lentekriebels. Na een lange saaie winter zou een mooie dag als vandaag toch lentekriebels móeten veroorzaken. Maar ik voelde ze niet. Ze waren er gewoon niet. Het zal wel iets te maken hebben met het feit dat mijn lentekriebels zich andere jaren altijd onder een ijslaag vandaan een weg naar boven bikkelden, want ik voelde ik me vandaag meer zoals die ongezond groengeel uitgeslagen krokussprietjes op mijn balkon, die al sinds ik ze in de warme herfst plantte hun kop naar boven steken.