Er is er een jarig, hoera hoera...

...dat kun je wel zien dat ben ik!

Vandaag ben ik 21 jaar geworden. Mijn verjaardag begon met een liedje van mijn vriendje, om 7 minuten over 12. Zeven uur later werd ik wakker van de wekker. Het vriendje sprong uit bed, nam een douche, at een broodje, en weg was 'ie. Ik viel weer in slaap. Drie uur later kwam ik mijn bed uit. Sindsdien heb ik ontbeten, een berg vervelende actiepunten uitgevoerd voor m'n bestuur, en negen verjaardagskaarten opengemaakt. Ik heb ook al drie zoenen gehad van mijn huisgenoot.

Tja, en hier zit ik dan. Jarig te zijn in mijn eentje. Zonder taart, zonder visitie, zonder vriendje. Hiep hoi. Ik weet niet wat het is, maar het lukt me maar niet om blij te zijn. Sterker nog: ik voel me diep ongelukkig. Vraag me niet hoe het komt. Soms heb je van die dagen. En toevallig heb ik zo'n dag op mijn verjaardag.

Ik denk dat het tijd is voor een uitstapje naar de bakker. Ik moet maar eens een flink stuk taart gaan kopen voor mezelf. Als 21-jarige, zelfstandige vrouw kan ik het me niet meer permitteren om zomaar ongelukkig te zijn. Ik moet mijn lot in eigen handen nemen. Niet zeuren, niet klagen, niet huilen, gewoon een lekker stuk taart eten en vieren dat ik 21 ben geworden.