I just love it

Ik heb een nieuwe huisgenoot. Op mijn deur hangt een briefje van hem. 'Frouk,' staat erop, 'Gerwin eet vanavond ook mee'. Vorige week stond hij in de keuken: 'Frouk, jij weet vast wel waar de lucifers liggen'. De nieuwe huisgenoot zegt 'Frouk' tegen me. Zo gezellig en vertrouwd! Hij heeft meteen m'n hart gewonnen. I just love it when people call me Frouk.

Leuk idee

Via Leo's site: "Grab the nearest book. Open the book to page 23. Find the fifth sentence. Post the text of the sentence in your journal along with these instructions."

Oke, daar gaat 'ie dan:

Nonetheless, in spite of the inability to consciously recognize familiar faces, certain aspects of the (unconscious) autonomic nervous system react differently in the presence of familiar faces.

Uit What is a Mind van Suzanne Cunningham. Dichtsbijzijnde boek, pagina 23, vijfde zin. Zet 't op je weblog. Wie doet er mee?

Mijn vrienden

... zijn tof. Mijn aankondiging dat ik m'n verjaardag dit jaar niet wilde vieren volledig negerend, hebben ze gisteren een fijn filmavondje georganiseerd, waarbij ik op de allerlekkerste stoel van het huis (de jarig-stoel) mocht zitten. Wat wil een mens nog meer!

Meer vrouwenfrustraties

Om nog even terug te komen op die beha's. Ik ken geen vrouw die het wel fantastisch vind om lingerie te passen in een krap pashokje en overvolle winkel. Ik ken geen vrouw die zegt: "ik vind het heerlijk om er zo lekker sexy en mooi bij te lopen". Het zijn de foldertjes, de etalages, de reclames op TV, de vrouwenbladen, de dames in films, die doen alsof het geweldig fijn is om mooi en sexy te zijn. Ik kan het mis hebben hoor - misschien ken ik toevallig alleen maar Akela's, maar volgens mij vindt bijna elke vrouw het stiekem veel lekkerder om gewoon in een katoenen onderbroek rond te lopen.

Als je je herkent in dit verhaal: schaam je niet, je bent niet de enige die er zo over denkt. Samen staan we sterk. Lang leve de katoenen onderbroek!

Vrouwenfrustratie

Vandaag heb ik geprobeerd een beha te kopen. Ik zag de meest prachtige modellen, met kantjes, randjes en doorschijnstofjes. Het zag er allemaal fantastisch en supersexy uit, vooral op die zogenaamd welgevormde paspoppen met platte buik en vooruitstekende boezem. Gelukkig heb ik me weten te beheersen, want uit ervaring weet ik dat zulk soort setjes nooit lekker zitten. De beha's prikken, de slipjes kruipen op en van de hemdjes krijg je een koude rug. Het is, kortom, een hel om er sexy bij te lopen. Voor die ene nacht per jaar is het leuk, maar inmiddels liggen er genoeg setjes-voor-een-nacht in mijn kast.

Ik ben dus maar voor de degelijke doch enigszins stijlvolle Hema-beha gegaan. Hema-ondergoed kun je thuis passen en weer terugbrengen als het niks is. Geen geklooi in te kleine pashokjes met verkeerd licht en verkoopsters die het gordijn optrekken en met schelle stem vragen: "Past het?!" Gewoon thuis, in alle rust, je beha's passen. Ik heb drie beha's meegenomen en ze net gepast. Helaas zit er, geloof het of niet, geen enkele bij die goed zit. Nu vraag ik je!

Beha's kopen, niks voor mij.

Aangenaam roesje

Vanavond met twee vriendinnen Amelie gekeken. Opgekruld op de bank, alledrie een fleece dekentje over ons heen, met een Jägemeister (!), een pot thee, en heel veel koekjes. Er bestaat niks fijners: je helemaal onderdompelen in de heerlijke sprookjeswereld van Amelie, tot je er blosjes van op je wangen hebt. Zucht!

Nachtbraker

Jak. Ik had die koffie om negen uur toch niet meer moeten nemen. Nu zit ik hier, een kwartier na middernacht, proberend de wakkerheid te bezweren met een kop kamillethee. Wide awake.

Groene vingers

"Rob en Nico zijn er niks bij!" schreef ik laatst na een weekendje klussen in huis. Ik ben me ervan bewust dat het Rob-element tijdens dat weekendje klussen een beetje onderbelicht bleef, en dat ik de titel Rob & Nico niet helemaal verdiende. Dit weekend heb ik dat ruimschoots goedgemaakt.

Terwijl mijn huisgenoot het gras maaide, heb ik me gisteren met mijn gloednieuwe schop eens goed uitgeleefd op de tuin. Ik heb alle mooie planten eruit gehaald en opzij gezet, vervolgens de hele boel omgespit tot alle onkruid verdwenen was en de wormen verward rondkropen, en tot slot alle plantjes (plus wat nieuwe aanvullingen) weer terug gezet in een mooie compositie. Als klapper op de vuurpijl heb ik het terras aangeveegd.

De tuin ligt er nu schitterend bij, al zeg ik het zelf. De merels waren er vandaag uit pure blijdschap flink aan het rondwroeten. Als Rob dit kon zien, zou 'ie apetrots op me zijn.

Nu even niet

In december beloofde ik dat er binnenkort foto's te bewonderen zouden zijn via deze weblog. Ooit was dat een leuk idee, maar het is, zoals zoveel van mijn leuke ideeën, een beetje verwaarloosd geraakt. Mijn enthousiasme voor de foto's is getempert, om niet te zeggen geheel verdwenen. Ik moet bekennen: de foto's zullen me een worst wezen.

De tekst 'wordt aan gewerkt' is ietwat misleidend, dat geef ik toe. Er zullen waarschijnlijk hele volksstammen zitten wachten op de publicatie van mijn foto's. De verwachtingen zijn hoog, het zullen vast prachtige foto's zijn, immers: er wordt al zó lang aan gewerkt! Het spijt me te moeten zeggen dat er helemaal niet meer aan wordt gewerkt. Sterker nog: dat zal voorlopig ook niet gaan gebeuren. Ik heb wel wat beters te doen dan een site met foto's maken. Wat dacht je bijvoorbeeld van posts schrijven?

Ik weet dat er mensen zullen zijn die mijn beslissing betreuren. Echter, ik kan niet anders doen dan mijn hart volgen. Hierbij verklaar ik de foto's officieel tot Verloren Project.

Symbolisch?

In de liefde is niet altijd alles koek & ei. Maar het bosje madeliefjes dat ik laatst van vriendlief kreeg voor mijn verjaardag, heeft twee volle weken lang als een waanzinnige staan bloeien op mijn bureau.

Weer een mijlpaal

Ha! Na een week hard werken heb ik dan eindelijk mijn welverdiende portie zonlicht gehad. Ik heb de hele middag buiten gezeten en er een schattig rood neusje aan over gehouden. Messieurdames, ik ben voor het eerst dit jaar verbrand!

Zon

Het hele land schijnt vandaag te hebben gebaad in de zon. Op de radio hoorde ik vanmiddag geintjes over het mooie weer en Kaneel vertelt me zojuist dat ze de hele dag bier heeft staan tappen op een overvol terras.

Nou, hier in Enschede heb ik geen zonnestraaltje gezien! Klotezon.

Money money money

Ai ai ai... Sinds ik gestopt ben met werken komt het steeds vaker voor dat ik extra geld over moet boeken van mijn spaarrekening naar mijn betaalrekening. Als een soort interne lening, zeg maar. Het probleem is echter dat het van terugbetalen niet spoedig zal komen. De bodem van mijn schatkist komt in zicht, en als ik in hetzelfde tempo blijf spenderen zal ook de 230 euro op mijn spaarrekening gauw op zijn. De 230 euro, die een paar maanden geleden nog bijna 500 euro was (verdomde rijlessen!), en die bedoeld was voor een fijne zomervakantie...

Zo kan het niet langer. Het wordt hoog tijd voor een financieel noodplan. We gaan het rigoreus anders aanpakken. De broekriem moet aangetrokken worden, ook in Froukjeland. Voolopig geen nieuwe truitjes, cd's of mooie tijdschriftjes meer voor mij. Geen kaas meer op brood, slechts Aldi pindakaas. Een spaarpot op het nachtkastje waar iedere dag een euro in verdwijnt. Sober leven is het motto. Zo sla ik mij er wel doorheen.

Slik. Misschien moet ik toch maar een lening afsluiten...

Geduld is een schone zaak

Bijna twee weken nadat ik mijn rijbewijs heb gehaald, heb ik eindelijk een auto tot mijn beschikking. 't Is niet de coolste auto denkbaar voor een schone jonkvrouw (de Renault Scenic van mijn ouders, een gezellige gezinswagen), maar ik ben er meer dan tevreden mee. Helaas is mijn moeder vanochtend 'de hort op gegaan', zoals dat hier op de Veluwe heet, en heeft ze de auto meegenomen. Ze zou vanmiddag weer thuis zijn, zodat ik lekker een stukkie kan gaan crossen. Nu is de middag pas anderhalf uur jong, maar mijn geduld is helemaal op. Ik wil niet meer wachten, ik wil achter 't stuur kruipen, het sleuteltje omdraaien, gasgeven, en weg sjeezen, de wijde wereld in! Mama kom terug, ik wil autorijden!

Morgenstond heeft goud in de mond

De monteurs van de Essent maken me GEK! Nadat we twee dagen in de kou hebben gezeten door een kapotte verwarming (en dat is niet de eerste keer deze winter), kwam er gisteren een monteur langs. De druk was niet hoog genoeg, er moest een stuwer verwijderd worden, bla bla bla. Ik vond het allemaal prima, zolang ik het maar weer lekker warm zou krijgen. Echter, de monteur zei dat 'ie nog een keer langs moest komen. Voor die stuwer. Oke, prima, ik maakte een afspraak met de monteur en zijn stuwer. Vandaag de hele dag thuis gezeten, de monteur zou immers langs komen. Ligt er zojuist een rood briefje in de bus: "helaas hebben wij u niet thuis aangetroffen. De voorrijkosten worden u in rekening gebracht. Wij verzoeken u zo snel mogelijk een nieuwe afspraak te maken". Wel alle #@%*&*! Heb ik de bel niet gehoord!

Nu staat er dus een nieuwe afspraak. Voor morgenochtend. Morgenochtend, da's vrijdagochtend voor de duidelijkheid. Vrijdagochtend is het moment dat de meeste studenten lam in hun bed liggen. Meestal doe ik niet mee aan dat lamme gedoe, maar het toeval wil dat ik vanavond voor de verandering wel de stad in ga en morgenochtend dus absoluut lam in bed zal liggen. Evenals mijn huisgenoten. Ik durf te wedden dat die bloody monteur netjes om 8:00 aanbelt. En wie kruipt er dan als eerste uit bed om de deur open te doen? Juist. Grrrrr.

Missie geslaagd

Dat was een très bien maaltijd! Ik heb er zo'n 4 uur voor in de keuken gestaan, maar het resultaat mocht er wezen. Alles op tijd klaar, alles mooi zoals op de plaatjes in m'n kookboek, en, het belangrijkste: alles lekker. Dat heb ik toch maar goed gedaan, al zeg ik het zelf!

Chefkok Froukje

Vanavond geef ik een verjaardagsdineetje voor huisgenoten. Het menu:

Tourine à la tomate (tomaten-uitensoep)

Noix de veau au tomates caramélisées (kalfsfricandeau met gekarameliseerde tomaten, maar dan à la Froukje, oftewel met varkensrollade i.p.v. kalfsfricandeau)

Ratatouille de légumes grillés (ratatouille van geroosterde groenten)

Gratin Dauphinois au Bleu (aardappelgratin met blauwe kaas)

Tarte tatin crème à la vanille (tarte tatin met vanilleroom)

Dat alles uiteraard met een lekker Frans wijntje erbij. Ik heb zojuist anderhalf uur lang boodschappen gedaan, zometeen ga ik beginnen met de voorbereidingen. Ben benieuwd wat het wordt!

Slides and kicks

Me and my gang, my Arabesque gang, wij gingen naar Arhnem dit weekend. Twee nachten slapen in een oude blokhut en twee dagen dansworkshops volgen in de dansacademie. Het was tha bomb. Zaterdagochtend dansten we de flamenco, hotter dan hot. Klappende handen, vlammende ogenen draaiende heupen. 's Middags dansten we relaxte streetdance. Zondag waren we anderhalf uur klassieke ballerina's en daarna 2 uur lang stoere street bitches and bro's. We dansten vette hiphop op de muziek van Missy Elliot: "I'm to cool for you anyway". Slides, kicks, scoops. One two three four! O yeah. We were so cool.

Ik vond rap en hiphop nooit zoveel aan, maar sinds dit weekend ben om. Ik heb de attitude gevonden die bij me past. De hele dag loop ik cool te doen. Oh, I'm so cool. I'm to cool for you anyway.

Ter geruststelling van mijn trouwe lezers

Het zijn uiteindelijk aardbeien met slagroom geworden. Plus twee telefoontjes: een met het vriendje en een met Kaneel. Ik moet zeggen dat ik me al stukken beter voel. Zo gaat dat als je 21 bent!

Er is er een jarig, hoera hoera...

...dat kun je wel zien dat ben ik!

Vandaag ben ik 21 jaar geworden. Mijn verjaardag begon met een liedje van mijn vriendje, om 7 minuten over 12. Zeven uur later werd ik wakker van de wekker. Het vriendje sprong uit bed, nam een douche, at een broodje, en weg was 'ie. Ik viel weer in slaap. Drie uur later kwam ik mijn bed uit. Sindsdien heb ik ontbeten, een berg vervelende actiepunten uitgevoerd voor m'n bestuur, en negen verjaardagskaarten opengemaakt. Ik heb ook al drie zoenen gehad van mijn huisgenoot.

Tja, en hier zit ik dan. Jarig te zijn in mijn eentje. Zonder taart, zonder visitie, zonder vriendje. Hiep hoi. Ik weet niet wat het is, maar het lukt me maar niet om blij te zijn. Sterker nog: ik voel me diep ongelukkig. Vraag me niet hoe het komt. Soms heb je van die dagen. En toevallig heb ik zo'n dag op mijn verjaardag.

Ik denk dat het tijd is voor een uitstapje naar de bakker. Ik moet maar eens een flink stuk taart gaan kopen voor mezelf. Als 21-jarige, zelfstandige vrouw kan ik het me niet meer permitteren om zomaar ongelukkig te zijn. Ik moet mijn lot in eigen handen nemen. Niet zeuren, niet klagen, niet huilen, gewoon een lekker stuk taart eten en vieren dat ik 21 ben geworden.