De macht der fietsgoden

Nu weet ik het zeker. Er rust een vloek op mijn fiets. Ik ben net een half uur bezig geweest met mijn fietsketting. Er zit een vlek op mijn broek, m'n pasgelakte nagels krijg ik de eerstkomende week niet schoon en de frons op mijn voorhoofd is inmiddels tot over mijn wenkbrauwen gezakt. De ketting ligt er net weer op, kast in elkaar gepuzzeld, ik zet m'n fiets overeind, test hem even voor de zekerheid, en BAM, ketting er weer af.

Tijd voor een kopje koffie.

Ouwe brikkies

Het lijkt een geheime wet: zodra je gaat studeren, valt je fiets binnen drie maanden uiteen in een krot. Je mooie blauwe Gazelle die je kreeg toen je 12 werd: er blijft niks van over. De velgen verroesten, de remmen houden er spontaan mee op en de band is om de haverklap lek. En als 'ie al niet aftakelt, dan wordt 'ie wel gejat. Zo verging het ook mijn ouwe trouwe fietsje; hij werd voor de deur gejat. Nu heb ik een nieuwe, een tweedehandsje, die er op het eerste gezicht goed uitziet. Helaas gaat 'ie harder achteruit dan verwacht. Vooral de ketting is een probleemgeval. Ik heb al te vaak met de fiets in de hand naar huis moeten lopen, die rottige kettingkast open geschroefd en met veel pijn en moeite een smerige ketting terug op de tandwielen gelegd.

Vandaag was het weer raak. Ik wilde weg fietsen, maar... m'n ketting lag eraf. Ineens schoot het me te binnen: dat was vorige week gebeurd en ik had het repareren steeds maar uitgesteld. Stom! Vergeten! Ik ging op zoek naar een vervangende fiets. Nu moet je weten dat er bij ons studentenhuis nogal wat oude fietsen staan, dus de kans er een te vinden was aanzienlijk. Ik vond inderdaad twee fietsen die er prima uitzagen. Helaas was van beiden de band lek. Uiteindelijk vertrok ik op de fiets van een huisgenoot ("ach, die's toch niet thuis"). De fiets was een beetje te hoog, ik wiebelde wat heen en weer op het zadel, maar verder ging het wel.

Tot ik merkte dat de remmen kapot waren. En dan niet een beetje kapot, maar goed kapot. Ten eerste kon ik niet remmen, en ten tweede was de rem van het achterwiel half geblokkeerd. Het bleek een helse toer om vooruit te komen. Ik fietste met een geblokkeerd achterwiel. Tegen de wind in. Op een veel te hoog zadel. Je begrijpt, dat was zwoegen. Van mijn okselfrisheid was niks meer over toen ik eindelijk op de universiteit aankwam.

Dus. Ik moet mijn ketting maar eens op mijn fiets gaan leggen.

Liefde op het eerste gezicht

Kun je zomaar verliefd worden op een meisje van 14?

Afgelopen vrijdag bezocht ik een toneelstuk, gespeeld door middelbare scholieren. Bij het toneelstuk speelde een live band, die ook bestond uit scholieren. En daar stond ze. De basgitarist. Mijn heldin. Een mooi meisje van een jaar of 14, met slotjesbeugel, donkere haren, een spijkerbroek en afgetrapte gympies. Ze hield de basgitaar nonchalant vast met haar dunne armen. Ik was meteen fan. Ze stond daar zo stoer te plukken aan die snaren. En met haar gympie-voet mee te tikken op de maat. Vroeger wilde ik ook basgitaar spelen. Vroeger, toen ik nog basgitaar wilde spelen, wilde ik dat ik zo'n soort meisje zou worden. Zo'n stoer klein meisje met basgitaar. Ik zweer het je, als ik een jongen van 15 was geweest dan was ik verliefd op haar geworden.

Rosé drinken

Rosé is een hip zomerdrankje. Dat weten we allemaal. Samen met je hippe vriendinnen een fles hippe rosé leegdrinken op een hippe hotspot: de moderne vrouw kan er niet omheen. Maar de laatste tijd krijg ik het vermoeden dat rosé drinken meer dan dat betekent. Er begon me iets te dagen toen vriendin X laatst met 'zomaar een vriend' rosé ging drinken. Het liep uit op zoenen en X moest zich met alle macht bedwingen om niet 'verder' te gaan. Nu willen X en haar 'zomaar een vriend' heel graag nog een keer samen rosé gaan drinken. Tja...

Zo'n op zich staand geval zeg natuurlijk nog niet veel, maar nu hoorde ik vorige week dat vriendin Y óók al rosé ging drinken met 'zomaar een vriend'. Nou, ik vertrouw het niet meer. Ik denk dat ik maar een beetje moet oppassen. En beste lezer, haal hier een wijze les uit. Als iemand je uitnodigt 'zomaar' samen rosé te drinken, dan weet je wat je te wachten staat. Wees gewaarschuwd.

De Enschedese student

De Enschedese student ziet er nogal voorspelbaar uit. Ik weet niet hoe het er in andere steden aan toe gaat, maar hier in het Oosten des Lands is men allesbehalve hip. Het signalement van de gemiddelde student:

de dames (zo heten meisjesstudenten) dragen een spijkerbroek, de heren (logischerwijs de jongensstudenten) gaan voor de kakikleurige Dockers broek

eronder "nette" schoenen, wat neerkomt op ietwat verouderde laarzen met een hak voor de dames en afgetrapte bootschoenen voor de heren

het bovenlijf wordt bedekt door een blouse of een polo, veelal op de rug bedrukt met de naam van de zeilclub, het dispuut of de commissie waarmee de student zich verbonden voelt

in de winter gaat er een prachtig felgekleurd zeiljack overheen, met wederom een clubnaam op de rug

de finishing touch: een Eastpack rugzak (al willen de dames nog wel eens een modieuze schoudertas bij zich dragen), de haren in een losse knot (dames) of warrige krullen (heren) en een rammelende fiets als vervoersmiddel.

Als dit signalement u bekend voorkomt, schrik dan niet.

Hopeloos

Woensdag heb ik een tentamen. Ik heb al in geen eeuwen meer een boek opengehad. Het is een regelrechte ramp. Ik lees twee zinnen, ik loop een rondje en maak koffie. Ik lees vier zinnen, ik check mijn mail. Ik maak twee opgaves. Ik haal mijn rekenmachine en check mijn mail. Ik drink een blikje golden power, ik spring de trap op en af, ik check mijn mail. Ik lees een pagina, ik kijk op de klok. Ik praat tegen mezelf als een schizofreen. Ik ga plassen, ik wrijf in mijn ogen en bedenk me dat ik mascara op heb. Ik veeg in de badkamer de mascara weg. Ik poseer voor de spiegel. Ik ga weer zitten, ik tik wat in op mijn rekenmachine. Ik teken een tabel in mijn collegeblok. Ik ren naar mijn computer en check mijn mail. Ik neem me voor om morgen vroeg op te staan om echt te gaan studeren. En ik check nog maar eens mijn mail. Het is hopeloos.

Zondag

Zon,
zoethoutthee,
witbier en rosé.

Kan 't fijner op een zondag?

Treinvolk

In de trein kom je ontzettend veel maffe, vervelende, grappige en verbazingwekkende mensen tegen. Het is een prachtige afspiegeling van onze maatschappij, gezien in een lachspiegel. Vandaag zat ik rustig naar buiten te kijken, toen er bij Hengelo een gigantische familie instapte. Vier zussen met hun mannen, zes kleine kinderen, opa, oma en de zus van oma (tante Fien), allemaal bepakt en bezakt, druk lachend en pratend en vechtend om een plaatsje. Wat bleek, ze waren met zijn allen op weg naar Schiphol, om de kinderen van tante Fien op te halen. Het was een drukte van jewelste, en toen iedereen eindelijk zat gingen de tassen open. Er kwam van alles tevoorschijn: fruitella's, zoute stengels, sultana's, bifiworstjes, krentebollen met en zonder roomboter, schepsnoep in een papieren zak.

Vol verbazing keek ik toe hoe er steeds meer snoep werd uitgedeeld aan de kinders, en de dames bovendien zelf vol hartelust meesnoepten. Royaal boden ze ook mij eierkoeken en dropjes aan. Opeens merkte een van de zussen op dat Willy haar tas nog dicht had gehouden. Nou, dat had Willy beter niet kunnen doen want het commentaar was niet van de lucht: "Willy, jij houdt de tas stief dicht, laat 'es zien wat jie allemaal in de tas hebt daaaan" Lachen gieren brullen natuurlijk. Het feest was compleet toen oma 'een potje met vet' inzette. De mannen waren op veilige afstand bij elkaar gaan zitten. Ze kregen af en toe de kleine Michael op schoot, maar hielden zich verder buiten het tumult. Heel verstandig.

Onze jongens

Voetbal kijken is eigenlijk het leukste met een grote groep. Met z'n allen voor de TV of in de kroeg, biertje erbij, Lucky Lion van Dubbelfriss om de nek, en dan lekker veel schreeuwen, juichen en commentaar leveren. Helaas had ik vandaag geen grote groep om voetbal mee te kijken. Ik zat in m'n eentje op de bank, met een glas Roosvicee en een zakje paprika frietsticks. Ik riep schuchter "jeeeh!" door de lege kamer als we scoorden, ik blies een zuchtje adem door mijn getuitte lippen als het spannend was, ik kreunde toen duidelijk werd dat we zouden gaan verliezen. Nu bespreek ik online de wedstrijd na met een vriendin. De vriendin gaat er helemaal in op, ze scheldt Advocaat uit voor stommeling, ze is danig gefrustreerd. Langzaam krijg ik toch nog een beetje dat groepsgevoel. Maar ik denk dat ik te laat ben. Ik had natuurlijk Dubbelfriss moeten drinken in plaats van Roosvicee. Ik heb onze jongens vreselijk teleurgesteld.

Praten over de liefde

Gisterenavond voor de tweede avond in een week tot kwart voor vier blijven zitten met vrienden. Zo'n avond is fijn. Soms. Het begint met halveliterblikken bier van de Aldi, en een goede film. Later wordt de film afgezet, iedereen praat er doorheen. Er is muziek. Er is veel wijn en er is vergetelheid. We filosoferen over de zin van het leven. En als de alcohol echt toegeslagen heeft, praten we over de liefde.

Twee plastic tassen

Twee plastic tassen staan te wachten om meegenomen te worden. Twee plastic tassen vol met spullen van hem. De Ex. T-shirts, sokken, een knuffelijsbeer, een sleutel. Ons verleden, het pas in twee plastic tassen.

Zomerblond

Lang heb ik me ertegen verzet. Ik hield mijn poot stijf, vastberaden me niet te laten verleiden door de simpele verkooptruukjes. Al mijn vriendinnen waren al om, de rest van vrouwelijk Nederland had de schappen leeg gekocht, maar ik hield vol. Tot vandaag. Ik heb eraan toegegeven. Ook ik heb mezelf eindelijk, ein-de-lijk, gelukkig gemaakt met een fles Andrelon Zomerblond shampoo. En wat ben ik er blij mee. Mijn lokken zullen schitteren als nooit tevoren.

Ingeleverd

Vandaag, net op tijd, met m'n projectgroep ons eindverslag geprint en ingeleverd. We wilden het persoonlijk inleveren bij onze o-zo-aardige-doch-verstrooide begeleider. Helaas was hij niet in z'n hok. We hebben een alleraardigst briefje geschreven en het verslag met mapje en al onder zijn deur door geschoven. Ik gaf het een flinke zet, zodat het een mooie schuiverd maakte. Nu ligt het mapje midden in zijn donkere kamer, het briefje een halve meter ernaast. Als hij straks terug komt en het licht aan doet, vind hij ons verslag op de vloer. Een prachtige persoonlijk touch. Da's nog eens inleveren met stijl.

Over

De taart is op, de balonnen opgeruimd, de vloer geveegd. Jammer jongens, het feest is over.

Jarig

Het nachtje heb ik nog niet geslapen, maar de klok is de 12 al lang gepasseerd. Daarom introduceer ik u: Froukiwi's verjaardag!

Ja, vandaag is mijn weblogje precies 1 jaar oud! Reden voor een feestje, en bovendien tijd voor iets anders. Een geheel nieuwe layout. Niks geen gezeur meer over liefdesverdriet, kom op, ik ben nu een grote meid. Mijn weblog heeft het volle wasdom bereikt. Neem een stuk taart en vier het mee!

Ondertussen kraait de haan en heb ik nog steeds geen nachtje geslapen. Welterusten en een fijne verjaardag.

Nog 1 nachtje slapen...

...en dan...

(wordt vervolgd)

Op

De ‘première’ is achter de rug. Ik heb maar 1 woord voor hoe ik me voel.

Ik ben OP.

Bloed, zweet en tranen

Een korte sfeerimpressie van de afgelopen dagen:

Oefenen oefenen oefenen. Zere voeten. Steeds dezelfde muziek. Donkere zalen. Vieze sokken. Rare broekjes, jurkjes, bloesjes. Roosters maken en weer aanpassen. Bloemen kopen. Kaartjes schrijven. Vergaderen, bellen, mailen, regelen. Vragen en antwoorden. Heel veel mensen. Mensen die huilen, mensen die flauwvallen, mensen die door hun rug gaan, mensen die ziek worden, mensen die het niet meer zien zitten. En uiteindelijk mensen die tevreden zijn.

We zijn er klaar voor. De jaarlijkse voorstelling van m'n dansgroep. We zijn er helemaal klaar voor.

Moet kunnen

Het plan was om vanmiddag naar college te gaan. In plaats daarvan ben ik op bed in slaap gevallen.

What to do on a summer night

Koop een fles rose, een stokbroodje, een stuk brie en nog wat lekkere dingen. Neem een kleedje mee, twee glaasjes, twee bordjes en een vriendin. Fiets naar het dichtsbijzijnde park, en klaar is je gezellige zomeravond voor twee!

Weer eentje erbij

Hiep hiep hoera! Het wereldwijde web is weer een weblog rijker. Surf naar Lein om te kijken wat een oude schoolvriendin van me zoal te vertellen heeft.

Het beste gevoel op aarde

Op een mooie zomerdag met een rokje aan op de fiets zitten, en de wind langs je benen voelen strijken.

Braaf

Vandaag met vriendin L 120 euro op de grond gevonden. Zonder portemonnee erhomheen. Ik lieg niet. Twee briefjes van 50 en een van 20. 120 wonderschone euro's.

Brave meisjes als wij zijn hebben we het netjes aangegeven bij het politiebureau. Telefoonnummer achtergelaten, als ze ons dan zouden bellen kon de rechtmatige eigenaar zijn centen op komen halen. We hoopten stiekem dat er niemand zou bellen en hadden het geld in gedachten al tien keer uitgegeven, maar natuurlijk belde er een uur later een meneer. Die meneer kon me precies vertellen waar hij het geld verloren was, hoeveel het was en in wat voor briefjes, dus ik moest het hem wel terug geven. De meneer was zielsgelukkig, pakte mijn hand, bedankte me wel drie keer en duwde me 20 euro in handen. Hij blij, ik blij, L blij, Balkenende blij, allemaal blij. Maar toch. Wel jammer van die 100 euro. Dat krijg je ervan als je zo nodig het brave meisje uit wil hangen.

Gedichtje

Ik heb een fijn bed
een knuffelbeer en
een nachtlampje

Ik heb een groot bed
twee kussens en
twee tandenborstels

Iemand deel 2

Hoewel de iemand waar ik het van de week over had niks van me wil weten, wil ik juist alles van hem weten. Daarom lees ik stiekem zijn weblog. En zo komt het dat ik hier overstuur zit te zijn, terwijl mijn iemand in Parijs is. Parijs, de stad waar we ooit... samen...

Zucht.

Auw!

Ik weet dat ik het niet had moeten doen, maar toch heb ik het gedaan. Ik kon het niet laten. Het was tè belangrijk. Komend weekend moet ik er namelijk tiptop uitzien. Dus heb ik het toch maar gedaan. Ik heb een nieuwe broek gekocht.

Nu heb ik nog maar 60 euro voor de rest van de maand. Auw.

Iemand

Vandaag is er iemand jarig. Helaas wil die iemand voorlopig niks van me weten. Toch kan ik niet anders dan aandacht besteden aan zijn verjaardag. Gefeliciteerd.