Vragen over vragen
Gisteren was ik op een bijeenkomst waar gepraat werd over werk, carrière en loopbanen. Er waren zowel "jonge honden" als "oude rotten" uitgenodigd, die met elkaar in gesprek gingen over jonge mensen en waar zij behoefte aan hebben in hun werk. Het was een grappig mix van old boys met dure jasjes, een paar iets minder oude mannen en vrouwen in iets minder dure jasjes, en jongeren die al dan niet gewend waren om rond te lopen in hun al dan niet nette kleding. Waar deze groepen normaal gesproken al gauw hun vertrouwde gelijken opzoeken, werden ze nu gedwongen met elkaar te praten, en zo kwam het dat ik onder andere een leuk en gelijkwaardig gesprek voerde met een vijftiger die eigen baas is en zijn hobby fotograferen serieuzer aan wil gaan pakken.
De toon op de bijeenkomst vond ik ambitieus. De gesprekken gingen over "wat zoek je in een werkgever", "wat heb je te bieden", "wat is je ideale baan" en "hoe kun je je dromen waarmaken." Natuurlijk zijn dat belangrijke vragen, vooral voor jonge mensen die net hun diploma op zak hebben en de wereld willen bestormen, en voor oude rotten die deze jonge mensen graag in hun organisatie zien. Maar toen ik naar huis reed dacht ik aan de sollicitatie die ik heb lopen en waar ik over twijfel, aan mijn administratieve baan waar ik soms over klaag maar die ook best vaak meevalt, aan mijn toneellessen en aan alle andere dingen die ik naast werken leuk vind om te doen. Momenteel is voor mij de vraag niet alleen wat voor baan ik precies zoek en hoe ik daarin mijn dromen waar kan maken, maar vraag ik me voornamelijk af: hoe belangrijk vind ik die vraag eigenlijk?
6 opmerkingen:
Het is voor de meeste mensen niet weggelegd om de baan van hun dromen te hebben volgens mij. Van je passie je werk maken is voor mij trouwens ook niet geheel een vrijwillige keuze. Het klinkt altijd heel mooi, de baan van je dromen. 24/7 heeft ook zo zijn nadelen, en mensen nemen je gek genoeg niet helemaal serieus in wat je doet als het je passie is. Dan is het algauw een uit de hand gelopen hobby, waar je al dan niet per ongeluk geld mee verdient.
Maar ik weet niet of je bedoelde wat ik dacht dat je bedoelde.. :) dus misschien is deze monoloog een beetje vreemd... en moet je je laatste zin nog eens voor me toelichten..
PS het klinkt wel als een leuke bijeenkomst. Was in je woonplaats zeker?
De bijeenkomst was in Hengelo. En mijn laatste zin gaat over de volgende vraag: hoe belangrijk vind ik de vraag wat ik zoek in mijn werk? Oftewel: hoe belangrijk vind ik werk?
Dat vind ik nou een heel goede vraag! Die mag wel eens wat vaker gesteld worden...
Ik zou zeggen: werk om te leven, niet omgekeerd. Maar aangezien je er toch een boel tijd in moet stoppen; zorg wel dat je er happy mee bent. Dat JIJ er happy mee bent, de rest heeft daar niks mee te maken.
Hm, waarom heb ik het idee dat ik je stukje heel goed begrijp na onze date op zaterdag 2 mei?;-)
Ik sluit me bij Floor aan en zag om me heen dat mensen na hun afstuderen heel ambitieus zijn (zo 'hoort' het als je jaren gestudeerd hebt) en dat ook een aantal jaren volhouden, maar dan gaan beseffen dat er ook nog veel andere leuke dingen zijn, waar ze ook tijd voor willen hebben. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, maar bij mijn vriendinnen en mij werkte het zo.
Een reactie posten