De geur van mei

In het zaaltje waar ik elke donderdag yogales volg was het warm, afgelopen week. We deden de buitendeur open. Terwijl ik met mijn hoofd tussen mijn benen hing in een poging de volmaakte driehoekshouding aan te nemen, stroomde er een frisse lucht langs mijn neusgaten. De rest van het uur voelde ik bij elke oefening waarbij het hoofd richting vloer ging, weer die heerlijke frisse lucht in mijn neusgaten. Met mijn ogen dicht leek het net alsof ik in een weitje stond te yoga'en.

Als ik 's avonds op de bank zit en het wordt al een beetje donker buiten, dan stroomt er de laatste dagen ook zo'n frisse lucht langs mijn neusgaten. Hij komt naar binnen door de ventilatieroostertjes boven onze ramen. En ook boven, op de studeerkamer, de overloop en de slaapkamer, hangt diezelfde frisse lucht. Eigenlijk hangt hij overal. Hij is fris en toch ook al een beetje warm. Hij heeft de geur van mei: de geur van gras, blaasbloemen en vrijheid.