Oude klei
Laatst verbaasde ik me weer eens over de hopeloos ouderwetse katholieke polderklei waaruit mijn familie is getrokken. Op een verjaardag zaten ooms en tantes herinneringen op te halen die uit een andere wereld leken te komen. Zo vertelde een tante hoe zij, toen ze ging trouwen, de pastoor op bezoek kreeg. De goede man verbood het aanstaande koppeltje ten strengste om gebruik te maken van, jawel, "gummyartikelen". Een andere tante kon eindelijk trouwen toen er een flat vrij kwam voor haar en haar aanstaande, maar thuis was men niet blij dat de jongste dochter (lees: hulp in de huishouding) verdween. En wie dacht dat "boer zoekt vrouw" iets van de laatste jaren was heeft het mis: toen mijn vrijgezelle oom maar niet aan de vrouw kwam, ging de hele familie op zoek naar een goede boerin voor hem. De gezellige interviewtjes werden overgeslagen en ook de frisse hippe jurkjes van Yvon Jaspers waren in geen velden of wegen te bekennen: de onbekende vrouw die voor mijn oom werd opgespoord kon meteen beginnen door een maand proef te draaien op de boerderij.
Ondertussen stonden in Amsterdam de studenten op de barricades, schreef Boudewijn de Groot zijn prostestsongs en zaten de kibboetsen in Israel vol met hippies. En al die tijd leefde mijn familie rustig door, in de klei op de Veluwe, onder het streng toeziende oog van de pastoor.
1 opmerking:
Wat voor grappige trekjes zullen er later op deze manier worden besproken? Onze gewoontes die wij nu als heel normaal zien. - Moest na het lezen van je stukje denken aan iets dat ik had gezien.
Tijd geleden zag ik een video van mijn tante's bruiloft. Hoewel dit in Maleisië gebeurde kwam het erg Amerikaans over: gigantische zaal, en ik wil niet eens aan het bedrag denken dat ze uit hebben gegeven. Geweldig grote families gepaard met vrienden, kennissen, collega's. Zo veel gasten. Het gelukkige koppel kleedde zich meerdere malen per avond om. Ja, erg Amerikaans en bijna film-achtig zou ik zeggen.
Maar.. De leukste video was van wat er vóór die "grote wedding" gebeurde: oude chinese culurele traditie's, want haar ouders, mijn oudoom en oudtante, zijn net als mijn oma en eigenlijk de rest van de familie erg traditioneel.
M'n tante, de bruid, moest zingend een rondje lopen om het ouderlijk huis in ons eigen dialect (wat erg moeilijk is maar dat is weer moeilijk uit te leggen waarom..), thee inschenken voor haar moeder, dan haar vader, voor elk kopje die ze aan haar ouders gaf kreeg ze een rode envelop met geld terug (tel: totaal van 2 envelopjes dus :P) Dan moest ze de rest van de familie die aanwezig was een kop thee aanbieden, inschenken zonder hulp. Daarnaast moest ze de goden vragen om hun zegen, wierook opsteken en voedsel aanbieden op een geimproviseerd altaartje.
Dan moest ze terug haar kamer in en zich opmaken met haar hele vriendinnengroep bij haar op de kamer, afgesloten van alles en iedereen. De bruidegom en zijn vrienden kwamen dan langs. Alle aanwezigen drinken samen met hem een kopje thee (broer, nog een broer, dan een zus, moeder, vader, de vrouw van haar broer, de man van haar zus, dan de neefjes en nichtjes, en zelfs achterneefjes en nichtjes zoals ik zelf, als ik er was, hadden dit met hem moeten doen). Aan elk van de personen met wie hij een kop thee drinkt, die niet getrouwd zijn, moet hij een rode envelop aanbieden met geld. Uitzondering zijn de ouders van m'n tante: aan hun moet hij het meeste geven, een "bruidschat" zegmaar (die hij later, volgens gewoonten, weer terugkrijgt in de vorm van een groots kado voor het pasgetrouwde stel).
Maar.. voor de bruidegom m'n tante mocht meenemen, moest hij er wel voor "vechten": dat wil zeggen, alle truukjes en vragen die de vriendinnen hebben bedacht moet hij goed beantwoorden, zoniet, dan moet hij als straf een heel naar gebakje opeten (die straf mocht hij doorgeven aan mensen uit zijn vriendengroep, die dan voor hem dat gebakje opeten). Het gebakje bevatte volgens mij erg veel chili.
Na dit alles volgde dan een rit naar het ouderlijk huis van de bruidegom. Hier werden ongeveer dezelfde soort rituelen herhaald en dan pas mocht de bruiloft zoals die wij hier in het westen kennen beginnen, maar dan wel zonder de kerk.
Hmmm, denk dat mijn bruiloft (het klinkt al eng om dat zo te typen) er anders uit zal zien!
Een reactie posten