De bedrijvendagen deel 3

Nog heel even. Ik beloof dat dit het laatste stukje is over de "bedrijvendagen". Maar ik moet het echt even kwijt. Dit is wat er gebeurde. Gisteren ging ik met mijn uitgeprinte CV langs bij de tassenuitdeelbalie en vroeg of er nog plek was voor de zogenaamde "CV check". Daar mag je je CV laten bekijken door iemand die er verstand van heeft. De jongens van de tassenuitdeelbalie (in keurige pakken gestoken jonge broekies) vertelden mij dat er vandaag geen plek meer was. Wel kon ik me op een lijst inschrijven voor voor de volgende dag. Er was echter een probleempje: de oorspronkelijke inschrijflijst was kwijt geraakt. Ik kon dus wel mijn naam invullen op de lijst die er lag, maar als "mijn" tijd al bezet bleek te zijn, dan zouden ze me bellen. Ik had toen natuurlijk al nattigheid moeten voelen maar vol vertrouwen schreef ik mijn naam op de "reservelijst". Bel me als ik op een ander tijdstip moet komen, schreef ik er voor de zekerheid bij.

Vanmorgen fietste ik, alweer voor de zekerheid, even langs de "bedrijvendagen". Ik had niks meer gehoord van de jongens van de tassenuitdeelbalie, maar wilde er zeker van zijn dat mijn CV check door zou gaan. "Ben je gebeld?" vroeg een van de broekies. Ik was niet gebeld. "Tja, helaas..." sprak het broekie. Er was geen plek meer voor mij. Ze hadden een uur geleden alle mensen gebeld die wel langs mochten komen. Stelletje koekenbakkers.

Grommend en vloekend fietste ik weg, me vast voornemend nooit meer een stap op die vervelende "bedrijvendagen" te zetten.