De bedrijvendagen deel 2

Het viel mee. Toen ik gisteren op mijn hoge hakken en met klamme handjes de informatiemarkt van de "bedrijvendagen" betrad, merkte ik al gauw dat ik me om niks zorgen had gemaakt. Blijkbaar zijn mijn via via contacten niet zo betrouwbaar.

Natuurlijk waren er mensen in pak, maar ik zag eigenlijk behoorlijk veel spijkerbroeken, verwassen grijze overhemden die door moesten gaan voor zwart en oude afgetrapte "nette schoenen". Ik zag verbazingwekkend weinig ambitieuze mensen die in sneltreinvaart doorstormen naar "de top". Ook zag ik nauwelijks "high potentials", "interessante individuen" en mensen die "weten wat ze willen". Geen lange jongens in onberispelijke pakken die interessante vragen stellen en hun CV's uitdelen. Nee, de meeste studenten liepen zoekend rond, waarschijnlijk vanuit het vagelijke idee "iets" te moeten doen aan hun "toekomst". Ze stelden de bedrijven lukraak vragen als "wat doen jullie nou eigenlijk?" en waren bezig hun tassen te vullen met de gebruikelijke gratis pennen, rolletjes pepermunt, flesjes water en andere interessante gadgets. De mensen van de bedrijven die al de hele dag op de informatiemarkt stonden, deden erg hun best om niet teveel te gapen. Herinneringen aan de grote studiebeurs in Utrecht, die ik net als bijna elke andere middelbare scholier bezocht in mijn laatste jaar, kwamen bovendrijven. Nadat ik mijn gratis knaloranje "bedrijvendagen" tas in ontvangst had genomen en mijn voorgenomen gesprekje had gevoerd met dat ene interessant bedrijf, maakte ik dan ook dat ik weg kwam.