Teleurstelling

Tussen Enschede en Almelo reden geen treinen. "Maak gebruik van de bussen," las ik op de website van de NS. Met een zekere berusting begaf ik me op zaterdagochtend om acht uur door de zoveelste voorjaarssneeuwbui naar het station. Onder het afdakje stond een groep slaperige en kleumende mensen gelaten te wachten op de bus. Ik baalde van de sneeuw, de vertraging en het vroege ochtenduur.

Maar toen de touringcar door de sneeuw aan kwam rijden veranderde alles. De onverschillige buschauffeur was ineens een gezellige kerel! De irritante jodelmuziek die hij draaide werd sfeervol! De chagerijnige mensen om mij heen veranderden in verwachtingsvolle wintersporters! Met onze mutsen, sjaals en volle tassen stapten we in de bus, op weg naar besneeuwde pistes! Ik kwam helemaal in de stemming. Ik raakte volop in gesprek met de jongen naast mij, die ik helemaal niet kende. We gingen op wintersport en het was één groot feest!

Toen de bus een half uur later het stationsplein van Almelo op reed, was dat een behoorlijke teleurstelling.