Vies

Sommige mensen kunnen er wat van zeg. Zaterdag stond ik met vriendlief in een sportzaak zonnebrillen te passen, toen ik achter me een mevrouw iets schokkends hoorde zeggen tegen de verkoper. "Goedemorgen. Ik heb deze sportbroek hier vorige week gekocht, maar hij gaat overal tussen zitten waar hij niet hoort, als u begrijpt wat ik bedoel."

PARDON?

"Ehm, ja..." hoorde ik de verkoper zeggen. Ik kon de arme man niet zien maar hij moet zich rot zijn geschrokken. "Ja ik wil 'em graag ruilen. Kijk ik heb hem natuurlijk wel één keer gedragen met sporten, maar ja hij zit niet lekker he?"

AL EEN KEER GEDRAGEN?! Dit kan ze niet menen.

De verkoper protesteerde even met "tja, als u een te strakke broek koopt..." maar de vrouw hield voet bij stuk en al snel gaf de verkoper toe. Hij ging "kijken wat hij kon doen". De vrouw stond rustig te wachten, terwijl haar sportbroek die ze al één keer gedragen had en die overal tussen kroop mee naar achteren werd genomen. Niet lang daarna verliet ze tevreden de winkel met een nieuwe sportbroek.

Nu vraag ik je. Denk maar niet dat ik ooit een sportbroek zal aanraken in die sportzaak. Wat een vieze winkel. En wát een vies wijf.

Mannen

Als vrouw op een verjaardag vol mannen, maak je heel wat mee. Het begint met een 3D kijkertje waardoor je twee prachtige zanderige vrouwenbillen in string kunt bewonderen en gaat via grappen over veertienjarige meisjes naar nog veel meer plat vermaak. Echt interessant wordt het wanneer je je als vrouw de rituelen van de mannenwereld probeert eigen te maken.

Er waren geen bieropeners maar de aanwezige mannen openden hun flesjes met alles wat maar voorhanden was: theelepeltjes, bierkratten, colaflessen, een "bierafschuimspatel" en natuurlijk de gebruikelijke aanstekers. Dat met die aansteker vond ik er wel stoer uitzien en bij gebrek aan interessante gespreksstof besloot ik te proberen de techniek onder de knie te krijgen. Huisgenoot P. legde me de basisprincipes uit:

• hou je hand om de hals van de bierfles, met je wijsvinger vlak onder de bovenkant
• ontspan je vinger, wurm de onderkant van de aansteker eronder en span je hand goed aan
• gebruik je wijsvinger als hefboom en wip de dop in één snelle beweging van de fles

Dit klinkt misschien simpel maar dat was het niet. Rood aangelopen en met pijnlijke wijsvinger probeerde ik keer op keer de juiste move te vertonen, terwijl het dopje van mijn bierfles telkens een stukje verder openboog en het bier naar buiten begon te sputteren.

De mannen om mij heen konden niet blijven toekijken. Van alle kanten kwamen de experts toegesneld met advies: ik moest mijn hand in het begin meer ontspannen, de hoek van de aansteker moest anders, ik moest de bierfles draaien, goed knijpen, het eens met een andere tool proberen, niet teveel kracht zetten en de aansteker in één snelle beweging naar beneden duwen. Ze struikelden over hun eigen tong om als eerste met advies te komen, terwijl enkele anderen in de hoek van de kamer hoofdschuddend toekeken hoe een vrouw zich begaf op het domein van de man.

Na vijf minuten oefenen kreeg ik het eerste flesje open, toen het tweede, het derde en het vierde. De mannen gaven steeds meer flesjes aan mij door om te openen. Maar mijn vinger deed pijn en ik had geen zin meer. Ik hield het voor gezien. De rest van de avond gaf ik mijn flesjes weer gewoon aan een willekeurige man om hem met een stralende glimlach te vragen: "wil je deze even voor mij openmaken?"

Vanmorgen

... ben ik voor de allereerste keer in mijn leven zonder ontbijt de deur uit gegaan.

Klaar

Maandag scheen de zon. Ik besloot dat het werk maar even moest wachten en begon met het snoeien van de roos. Mijn handen kwamen onder de krassen te zitten en mijn haar stond alle kanten op, omdat er telkens doorntjes in bleven hangen. Toen ik de roos onder handen had genomen, kreeg de klimop een grote beurt. Met de keukenschaar ging ik het groene beest te lijf en ruig knippend haalde ik de helft van zijn lange opdringerige armen weg, zodat er weer wat licht in de hoekjes van de tuin kon komen. Mijn spijkerbroekbroek en trui kwamen nu onder de blaadjes, takjes en groene vegen te zitten. Maar ik was nog niet klaar. Ik veegde alle dode bladeren en ouwe troep op zodat ook de jonge groene blaadjes weer konden ademhalen. Als laatste sleepte ik de grote afgebroken tak van de boom uit de hoek van de tuin weg. Ik was warm en hongerig en voldaan.

Nu mag die lente van mij wel komen. Hallo daarboven, hoort u mij? Hier zijn we d'r klaar voor.

Teleurstelling

Tussen Enschede en Almelo reden geen treinen. "Maak gebruik van de bussen," las ik op de website van de NS. Met een zekere berusting begaf ik me op zaterdagochtend om acht uur door de zoveelste voorjaarssneeuwbui naar het station. Onder het afdakje stond een groep slaperige en kleumende mensen gelaten te wachten op de bus. Ik baalde van de sneeuw, de vertraging en het vroege ochtenduur.

Maar toen de touringcar door de sneeuw aan kwam rijden veranderde alles. De onverschillige buschauffeur was ineens een gezellige kerel! De irritante jodelmuziek die hij draaide werd sfeervol! De chagerijnige mensen om mij heen veranderden in verwachtingsvolle wintersporters! Met onze mutsen, sjaals en volle tassen stapten we in de bus, op weg naar besneeuwde pistes! Ik kwam helemaal in de stemming. Ik raakte volop in gesprek met de jongen naast mij, die ik helemaal niet kende. We gingen op wintersport en het was één groot feest!

Toen de bus een half uur later het stationsplein van Almelo op reed, was dat een behoorlijke teleurstelling.

Buiten spelen

Mijn oppaskinderen hadden vandaag allebei een vriendinnetje te spelen. De zon scheen en de dames wilden naar buiten, om verstoptikkertje te doen. Buiten spelen vind ik als pedagogisch verantwoorde oppas natuurlijk beter dan tv kijken en de zon scheen inderdaad lekker. Zo kwam het dat ik vanmiddag op mijn bemodderde hakschoenen gehurkt achter een auto zat, met plukken haar alle kanten op, om vervolgens het Grote Veld over te sprinten naar de buutboom, in de hoop niet te worden getikt. Dat is niet iets wat ik dagelijks doe maar het was hardstikke leuk.

Internationale Vrouwendag, poging 2

Oké, oké. Ik weet heus wel dat internationale vrouwendag eigenlijk een dag is waarop de aandacht gevestigd moet worden op alle vrouwen die slecht worden behandeld. Vrouwen die worden verkracht, vrouwen die niet mogen stemmen, vrouwen die tegen glazen plafonds op knallen. Ik weet ook heus wel dat internationale vrouwendag niet bedoelt is om rijke, verwende en gelukkige studentes in de watten te leggen.

Om het goed te maken met alle vrouwen die het niet zo fijn hebben als ik, hier even een stukje reclame. Wil je echt wat doen voor vrouwen? Teken dan deze petitie van Amnesty International.

Alle mannen opgelet

Vandaag is het internationale vrouwendag. Da's net zoiets als dierendag dus geef ons maar eens een lekkere aai over de bol.

Spreuk van de dag

Zoals je misschien na het lezen van mijn vorige log al geraden hebt, was ik vanmorgen op zoek naar een cadeautje. Zoals je misschien ook al begrepen hebt, gaat dat vaak gepaard met gesnuffel tussen heel veel spulletjes in heel veel winkeltjes. Vandaag snuffelde ik bijvoorbeeld in een pakket met kaartjes met "psychologische" wijsheden. De wijsheid die mij ter ogen kwam was: sommige problemen los je op door er geen problemen van te maken. Niks aan de hand, zou je denken, met zulke wijsheden wordt je tegenwoordig doodgegooid. Ik besteedde er verder dan ook weinig aandacht aan. Tot ik zojuist op internet bij wijze van studieontwijkend gedrag op zoek was naar nieuwe e-cards. Ik vond een nogal cheezy site met een zogenaamde "spreuk van de dag". Ik moest op een logootje van een leliebloem klikken om te ontdekken wat mijn persoonlijke spreuk van vandaag was. Achter de leliebloem schitterde mijn spreuk: sommige problemen los je op door er geen probleem van te maken.

DAT KAN GEEN TOEVAL ZIJN! Iemand probeert mij iets duidelijk te maken! Maar wat! En wie! Daar ga ik eens diep over nadenken.

Cadeau kopen in vijf stappen

Als mijn psychologievriendinnen en ik een cadeautje voor een verjaardag moeten kopen gaat dat ongeveer als volgt:

1. we beginnen met oriënterend slenteren door de stad, snuffelend tussen beha's in de uitverkoop, hippe kettingen, boeken over de oorsprong van de mens en schattige blikjes thee.
2. ondertussen brainstormen we kort of lang over de persoonlijkheid van de jarige, afhankelijk van hoe goed we hem/haar kennen
3. we komen tot een uitgebreid psychologisch profiel
4. er wordt een leuke persoonlijkheidstrek of interesse gekozen, bijvoorbeeld een bepaald issue waar de jarige het afgelopen jaar veel mee bezig is geweest
5. op basis daarvan zoeken we een bijpassend boek, een uitdagend spel of een guitige gadget
6. optioneel: we zoeken een kaart die bij de levensinstelling van de jarige past en schrijven een originele introductie bij het cadeau
7. en tenslotte nog een belangrijke regel: geld of een ander afgezaagd cadeau geven is uit den boze

De jongen en het raam

Ik zat in de intercity tussen Amersfoort en Amsterdam. Tegenover me kwam een jongen zitten. Hij had blonde krullen en droeg een oude waxjas, een spijkerbroek en bergschoenen. Hij had een legergroene tas bij zich. De jongen las een boek, net als ik. Maar als ik in de trein zit lees ik eigenlijk nooit lang. Het voorbijrazende landschap trekt altijd mijn aandacht. Dus al gauw was ik het lezen zat en keek ik uit het raam. Ik keek naar de besneeuwde weilanden, de kale bomen, de bruine en grijze kleuren. Ik vroeg me af wanneer het groen er weer tussendoor zou piepen. Over een paar maanden zou het landschap niet meer grijs en bruin zijn, maar groen met grote gele vlekken, van de paardenbloemen. En zo droomde ik lekker een beetje voor me uit. Tot de krullenbol ineens iets tegen me zei. Hij zei: “mooi hè?” Ik schrok en keek naar de jongen met zijn boswachterlook. Ik probeerde in te schatten of hij zomaar een gesprekje met me wilde aangaan, me probeerde te versieren of slechts de schoonheid van het bestaan met me wilde delen. Ik kwam er niet uit en zei “ja”. Toen keken we allebei weer uit het raam.

Illusie

Vorige week dinsdag heeft mijn lief een straatje gemaakt. Nu maakt hij wel vaker straatjes, maar dit was niet zomaar een straatje. Het was een straatje met het logo van een voetbalclub erin. Dat logo was een verrassing voor een voetbalfan, wiens tuin verbouwd zou worden terwijl hij op z'n werk was. De verrassing zou worden uitgezonden in een verras-de-mensen-thuis-achtig programma. De presentator van dat programma wachtte binnen lui op de bank terwijl mijn lief en zijn collega's buiten heel hard aan het stratenmaken waren. De productieleider kwam af en toe buiten met koffie en broodjes maar vluchtte daarna snel weer naar binnen. Na een dag hard werken was de tuin met het logo af.

Natuurlijk zaten lief en ik afgelopen zondag klaar voor de televisie. Biertje erbij, alle vrienden ge-sms't ("ik kom op tv!"), het eten nog even uitgesteld. Het programma begon en vol spanning wachtten we tot de tuin in beeld zou komen. Wensen gingen in vervulling en mensen werden blij gemaakt met loterijprijzen, maar het straatje van mijn lief werd niet onthuld. Na de reclame, toen de zoveelste onbekende Nederlander werd blijgemaakt met een cursus stijldansen, begonnen we ons toch echt zorgen te maken. De eerste sms'jes van bezorgde vrienden kwamen ondertussen binnen. "Waar blijf je nou?". Tja, dat wisten wij ook niet.

Na een half uur van ons leven te hebben verdaan met het kijken van het vreselijke verrassings-programma, reden we teleurgesteld naar de snackbar. De telefoon bleef ondertussen piepen. En terwijl lief en ik thuis op de bank een patatje aten, beantwoorde hij de belletjes van gedesillusioneerde vrienden.

Volgende week kijken we weer.

Nationale complimentendag

Hee, wat zit je haar leuk! Je ziet er trouwens helemaal goed uit vandaag. Die broek, die schoenen, hip hoor. Echt helemaal jouw stijl. En wat ben je lekker vrolijk! Je bent eigenlijk altijd vrolijk. Zo opgewekt en goedlachs als jij zijn er niet veel! Met jou is het altijd lachen geblazen. En je bent ook zo energiek. Dat straal je uit he? Je ziet mensen echt opknappen als ze bij jou in de buurt zijn. Je straalt gewoon. Tjonge, nu ik er over nadenk, jij bent me er eentje zeg! Eentje uit duizenden. Jij verdient een lintje hoor. Dat meen ik. Wat een topper ben jij! Een kanjer! Ongelofelijk.