Zondagavond

Het is zondagavond. Ik verveel me. Het is te vroeg om te gaan slapen, maar ik heb geen zin meer om echt iets te gaan doen. Ik heb een rustig en gezellig weekend gehad. M'n paps is langs geweest, met hem heb ik koffie gedronken in de stad, cd's geluisterd en een kastje opgehangen aan mijn muur. Leo is langs geweest, met hem heb ik bij de pizzeria gegeten, Idols gekeken en vandaag tot 1 uur zitten ontbijten met de weekendkrant erbij. Nu is het dus zondagavond. Ik zit een beetje na te denken. Ik denk na over het afgelopen weekend en over de week die komen gaat. Zo gaat dat. Het leven kabbelt voort. Mijn gedachten hebben geen begin en geen eind. Dit verhaaltje heeft geen clou. Het is zondagavond. Gewoon zondagavond.

Ware liefde

Van m'n vriendje de volgende link gekregen: A Girl's Guide to Geek Guys. De schat.

Verslaafd

Bwleeeeghh. Ik ben verslaafd. Het enige wat ik doe is achter mijn pc hangen. Ik hoef geen mail te beantwoorden, er zijn geen leuke sites om te bekijken, geen vrienden online om mee te chatten, ik heb zelfs niks te melden op mijn weblog, en toch zit ik me hier te vervelen. Waarom ga ik niet wat anders doen? Een boek lezen, televisie kijken, of gewoon slapen? Ik weet het niet. Ik word er echt niet beter van door de hele dag lam aan m'n bureau te zitten, keer op keer dezelfde sites en forums checkend om te zien of er alweer wat nieuws op is gepost. Ik wordt er zo sloom van als een lama (zijn lama's sloom?). Bwleeeeghh. Uit verveling post ik maar weer iets onzinnigs op m'n weblog. Hoe triest. Ik ben bang dat ik de waarheid onder ogen moet zien. Ik ben verslaafd.

Over zieke meisjes in de sneeuw

Vandaag is nog niet zo'n gekke dag om ziek thuis te zitten. Ik zit lekker warm binnen met een dikke trui aan en een kop thee, terwijl de wereld buiten wit kleurt. Fijn om naar te kijken. Die mooie gladde sneeuw, waar nog niemand op heeft gelopen, die ziet er zo ontzettend aanlokkelijk uit! Ik voel de onbedwingbare behoefte daar overheen te lopen. Mooie voetstappen maken. Net als vroeger.

Zometeen trek ik een muts diep over mijn oren, doe een sjaal om, de wanten aan, en dan stap ik naar buiten, dan ga ik lekker spelen in de sneeuw. Een sneeuwpop bouwen in de tuin. Niemand vertellen dat ik ziek ben he?

Spijkerbroek (3)

Ik heb 'em nu bijna een week, mijn nieuwe spijkerbroek. Ik heb 'em onafgebroken gedragen en hij zit alsmaar lekkerder. Geen dag heeft 'ie nutteloos op stoel, bed of kast gelegen. Het is absoluut de beste aankoop sinds tijden geweest. We zijn onafscheidelijk geworden, mijn nieuwe spijkerbroek en ik.

De moves

Nou, de moves die had ik zeker vandaag. Het ging toppie! Ik zeg niet dat ik perfect kan autorijden, maar ik voel me lekker op de weg. Laat dat rijexamen maar komen volgende week! O boy, en dan begint het feest pas. Ik kan niet wachten tot het zomer is, dan ga ik op pad naar het zonnige zuiden, muziekje aan, dak eraf, en scheuren maar! De vrijheid tegemoet. Oh yeah.

Slippen

Vanmiddag stap ik in de lesauto voor een lange rit naar Arnhem, alwaar ik een slipcursus zal krijgen. Best wel spannend, want ik heb nog nooit zo'n lang stuk snelweg gereden! Bovendien zit er vandaag een onbekende instructeur naast me die ervanuit gaat dat ik al min of meer zelfstandig kan rijden. Laten we dus hopen dat ik vandaag de moves een beetje heb, en dat het niet te hard gaat sneeuwen!

Driewerf hoera voor de weblog

Loggen is cool. Loggen is hip. Loggen is het helemaal! Iedereen logt, je hoort er tegenwoordig niet meer bij als je geen online dagboek hebt. Steeds meer mensen om mij heen besluiten de digitale pen ter hand te nemen en ik moedig dat van harte aan! Het mooie van een weblog: je hebt het gevoel dat je er bent. Je staat op de digitale wereldkaart, je wordt gelezen, gedocumenteerd en bewaard! Je kunt alles schrijven wat je wilt, je kunt er al je creativiteit, frustratie of eieren in kwijt. Je hoeft absoluut geen goede schrijver te zijn: niemand die je zal censureren of die zal zeggen dat je niet goed genoeg bent voor publicatie. Jij bent er de baas. Kortom, het is een prachtige manier om de wereld te laten weten: "hallo, hier ben ik!"

Hallo wereld, hier nog even een boodschap van Froukje: ik ga nu slapen. Welterusten!

Plezierdichten (2)

Vooruit dan, nog een paar gedichtjes.

Spleen
(Godfried Bomans)

Ik zit mij voor het vensterglas
onnoemelijk te vervelen.
Ik wou dat ik twee hondjes was,
dan kon ik samen spelen.

Spleen twee
(Ivo de Wijs)

Ik zit wat voor het vensterglas
te klooien in de keuken.
Ik wou dat ik twee hondjes was...

Rijmen op herfst
(Marcel Verreck)

In de herst
Zijn de bejaarden op hun sterfst

Geen titel
(Frank van Pamelen)

Je hebt iemand nodig
Stil en oprecht
Die als je bent verdronken
Nog een weekje naar je dregt

Geen titel
(Levi Weemoedt)

En dan ten slotte het weeroverzicht:
vannacht eerst nog donker,
morgen kans op meer licht.

Plezierdichten

Ook leuk: Ik wou dat ik twee hondjes was. Vic van de Reijt heeft de grappigste gedichten van Nederland in dit boekje gestopt ("Nederlandse nonsens- en plezierdichters van de twintigste eeuw"). Het resultaat mag er wezen! Sla dit boekje op een willekeurige pagina open, en een glimlach zal op je gezicht verschijnen. Een (enigzins gewaagd) voorbeeldje:

Sandelhout
(Frank van Pamelen)

Wat is dat smaakvol opgebouwd!
Riep Jezus aangenaam verrast
Dat lijkt warempel sandelhout
Maar pint u mij daar niet op vast

Let's rock!

Leuke film voor als je niet na wilt denken: School of rock. Lekker onzinnig, met in de hoofdrol Jack Black als grappige loser die stiekem hardstikke rockt. Let's rock 'n roll baby!

Spijkerbroek (2)

Mijn nieuwe spijkerbroek. Ik kan er geen genoeg van krijgen. Ken je de geur van vers spijkerstof? Een geweldige geur! Ik buig de hele tijd voorover zodat ik even aan mijn knie kan ruiken. Mijn nieuwe spijkerbroek, wat een genot.

Spijkerbroek

Vanmiddag even lekker geshopt. Ik heb een zak snoep geschept en alle nieuwe hippe lentemode bekeken. Ik heb vijf verschillende spijkerbroeken gepast en er uiteindelijk eentje gekocht. Een prachtige, heerlijke, lekker zittende, maar veel te dure spijkerbroek. Niet zo'n economische aankoop, want ik heb nog twee spijkerbroeken in de kast liggen die zo goed als nieuw zijn. Maar dat geeft niet, want o wat zit deze nieuwe broek heerlijk en o wat staat 'ie geweldig! Als klapper op de vuurpijl heb ik er een stoere riem bij gekocht. Ik maak helemaal de blits in mijn nieuwe spijkerkbroek.

Waar is de rust?

Zo yin yang als ik van de week dacht te leven, leef ik blijkbaar toch niet. Gisterenavond om een uurtje of acht vertelde ik m'n moeder nog aan de telefoon dat het best wel goed met me gaat, een uur later was het weer helemaal mis. Moe, boos, in de war, geen zin, huilen: de hele santekraam. Toch weer die stress, die bloody f***ing stress, die nekt me elke keer weer.

Vandaag dus maar weer een time-out genomen. Alles afgezegd en verplicht niks doen. Ik vind het nog steeds vreemd om zomaar een dag vrij te nemen. Ik heb het gevoel dat ik een of andere rotsmoes gebruik om niks te hoeven doen. Ik ben niet ziek, er is niemand dood, ik kan nog gewoon lachen, en toch neem ik vrij. Ik ga zelfs lekker de stad in! Genieten van het leven, terwijl ik al mijn verplichtingen verzaak. Het voelt alsof ik iets doe wat helemaal niet mag. Hier in huis sluip ik zelfs min of meer over de gang als een illegale, bang dat ik betrapt wordt op mijn 'spijbelen' door een huisgenoot...

Gelukkig zijn de mensen om mij heen allemaal heel begripvol. "Doe maar lekker rustig aan, voel je niet schuldig," zeggen ze tegen me. Daardoor voel ik me wel behoorlijk opgelaten, maar het is beter dan uitgemaakt worden voor aansteller. Ik geloof dat de mensen om mij heen al lang in de gaten hebben dat ik te druk en te gestresst ben. Zij accepteren het zonder moeite als ik een er dag tussen uit piep. Het moeilijkste van het verhaal komt nog: nu moet ik het zelf ook accepteren...

Rijden doe je in een auto

Er is me al een aantal keer gevraag in wat voor auto ik rijles heb. Na een korte stilte antwoord ik dan: "euhm... dat weet ik eigenlijk niet". Tja, wat voor auto? Een grijze auto, met een dieselmotor en een grote L op het dak. Hij heeft een toeter en kan rijden. Meer weet ik er niet van.

Vandaag heb ik m'n lesauto maar eens goed bestudeerd. Speciaal voor alle mensen die zo graag willen weten in wat voor een auto ik rijd. Ik zeg het maar 1 keer. Knoop het goed in je oren. Hier komt 'ie:

Audi A3 1.9 TDI

De nadelen van een leven met yin yang

Als ik zou willen, zou ik elke dag van de week wel naar een feestje kunnen gaan. De laatste tijd staat mijn agenda werkelijk bomvol met housewarmings, verjaardagen, etentjes, themafeesten, borrel, en ga zo maar door. Ik kom om in de feesten! Het vervelende is echter, dat ik van mezelf niet naar die feesten toe mag gaan. In het kader van mijn anti-stress-project, wat nog steeds loopt, moet ik af en toe een avond op de bank hangen, vroeg naar bed gaan, niks doen, uitrusten, lui zijn. Als ik dat niet doe, dan lig ik binnen de korte keren weer in coma bij m'n ouders thuis. Op zich natuurlijk goed, dat ik mezelf zo goed onder toezicht kan houden. Helaas heeft het tot gevolg dat ik alle leuke dingen mis. In ieder geval heb ik het gevoel dat ik alle leuke dingen mis. Ken je dat gevoel? Je zit thuis, terwijl je op dat moment ook op een geweldig feest had kunnen zijn. Nu maken al je vrienden, en andere leuke hippe mensen die je vrienden hadden kunnen zijn als je niet thuis was gebleven, plezier zonder jou! Vreselijk. En dan te bedenken dat ik het mezelf vrijwillig aan doe, "voor m'n eigen bestwil". Jaja. Bestwil. Straks ben ik helemaal relaxed, ontspannen, zen en yin yang, is er geen mens meer die me uitnodigt op zijn feestje!

Cool

Gisteren wezen stappen met Kaneel. Stappen in Amersfoort. Eerst een biertje drinken in een Ierse pub, later op de avond naar Down Under, een kroeg die je wil laten geloven dat je in Australië bent. We zaten aan de bar, kregen een gratis biertje van de barman, dansten wat op de dansvloer. Er waren allerei soorten mensen. Er waren twee vriendinnen die in de hoek stonden met hun tasjes, er was een sloom meisje dat ons de hele tijd aanstaarde met een halfopen mond, er was een dude die in zijn eentje heel relaxed stond te dansen, er was een groep vrienden die de ene na de andere kan bier aansleepte. Wij dansten. Ik trok mijn jasje uit. Mijn vrijgezelle vriendin Kaneel flirtte met de jongens om haar heen. We voelden ons cool.

We voelden ons cool, omdat we nu de mensen waren geworden waar we vroeger tegenop keken. Vroeger... vroeger toen we zestien waren, toen we nog op school zaten en om een uur thuis moesten zijn. Op vrijdagmiddag gingen we vaak met de hele club naar het Happy Hour in de Flame, een kleine kroeg met alto's en tegelijkertijd verzamelplek voor de plaatselijke motorrijdersclub. De rugtas nog op, eindelijk weer weekend, en dan maar bier drinken met zijn allen. Dat waren nog eens tijden...

Gisterenavond waren we sinds lange tijd weer in Amersfoort. Dit keer mochten we zelf beslissen hoe laat we thuis zouden komen. Wat is er veel veranderd! Zo volwassen en cool als we nu zijn, zijn we nog nooit geweest.

Zin

Er zit onrust in me. Een onbestemd gevoel. Er zit energie in me, die er niet uit wil. Het is alsof er een persoontje diep in me is wakker geworden, een persoontje wat met alle macht los wil breken, maar zijn spieren zijn nog verlamd. Ik heb zin om gekke dingen te doen. Zin om te zingen, te dansen, buiten te spelen, te rennen en fanatiek te sporten. Zin om iets nieuws te beginnen, wilde avonturen te beleven, op reis te gaan en een radicaal ander kapsel te nemen. Zin in zon, zin in groene gasvelden, zin in leven!

Ik weet niet precies waar het gevoel vandaan komt, maar ik heb zo'n vermoeden. Elk jaar wanneer de winter eigenlijk nog niet voorbij is, maar de krokussen al wel stiekem boven de grond komen kijken, komt het gevoel terug. Het is een gevoel zo oud als het leven zelf. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar het lijkt er echt op. Mijn gevoel houdt me niet voor de gek. Het voorjaar komt er aan!

Nerd

Ben net nog even lekker aan het nerden geweest. Tevergeefs geprobeerd de kleurencombi van m'n log zo te veranderen dat ik er tevreden mee ben. Dit oranje met blauw is me toch iets te hard. Ik heb het al vaker geprobeerd, en afhankelijk van m'n humeur wil ik er telkens lichtblauw, lichtgeel of grijs bij gooien. Helaas is het vandaag alweer niet gelukt er iets moois van te maken. Ik heb ontzag voor mensen die een beroep als vormgever hebben. Die kunnen dit soort dingen. Helaas, dat is voor mij niet weggelegd. Ik moet nog wat meer oefenen met de HTML codes, vrees ik. M'n ogen beginnen nu te prikken en m'n hersenen raken langzaam in de slaapstand, dus ik moet de kleuren maar laten voor wat ze zijn. U zult nog even tegen dit harde blauw met oranje aan moeten kijken.

Gouden recept

Aan het begin van de avond was ik moe, lusteloos en in staat om zonder reden in tranen uit te barsten. Maar nu, na een avondje heerlijk lui bankhangen onder het genot van een kop thee en een slechte romantische komedie, voel ik me weer als herboren. Aan alle dames, meisjes en vrouwen van deze wereld, geloof me als ik zeg: een romantische komedie doet wonderen.

Zeventjes

Ik heb het licht gezien. In de afgelopen tentamenperiode heb ik wegens mijn 'mini-burnout' maar twee van de drie tentamens gemaakt. Ik had ze allebei ook nog eens verschikkelijk slecht voorbereid, voor mijn doen. En raad eens? Voor allebei een zeven! Het verschil met de gebruikelijke acht is niet erg groot in punten, maar wel in tijd en energie die ik erin steek. Mijn conclusie is snel getrokken. Voortaan gebruik ik een nieuwe werkwijze bij het leren van mijn tentamens. Niet meer zo idioot hard mijn best doen, maar gewoon op z'n janboerenfluitjes zesjes en zeventjes halen. Zo hoort het! Nu maar zien dat mijn perfectionistische persoontje deze nieuwe methode vol gaat houden...

Avond voor twee

Wel alle #%^#!@...! Zouden we gezellig naar het Laughing Matters festival gaan, laat ik die k**** piiieeeep k*t kaartjes thuis liggen! Ik had mijn mooiste broek mee genomen, nagels gelakt, was er helemaal klaar voor. Een leuk avondje stappen met zijn twee. Helaas, dat ging niet door. De kaarten lagen 7 kilometer verderop, en een fietstocht door de kou en regen wilden we geen van beiden wagen. Daar gaat je zaterdagavond. Uiteindelijk hebben we als troost maar een filmpje (American Beauty) gekeken en een flesje (of twee) rode wijn open getrokken. Zo werd het toch nog een gezellige avond voor twee.

Victory no. 2

Ha! Terwijl bijna alle suckers om mij heen in het zaaltje van het CBR vanmiddag zakten voor hun theorie-examen (8 fout, 13 fout, wat een losers), slaagde ik met glans! Maar 1 fout. Yeah! Froukiwi rulezzz.

Yeah baby!

Deze roodbruine powerrrrchick heeft vandaag op de snelweg gereden! Ik was de onbetwiste meesteres van de vierbaansweg. Oh yeah!

Radicaal bruin

Soms zijn er in het leven momenten dat je eens iets nieuws moet proberen. Vandaag is zo'n moment. Ik ga iets nieuws proberen. Ik ga het radicaal anders doen. Dames en heren, ik heb haarverf gekocht.

Voor de doorgewinterde verver is dit waarschijnlijk geen schokkend nieuws, maar voor mij is het een grote stap. Het pakje verf (kleur: edelbruin) staat te wachten op mijn bureau, klaar om aangebroken te worden. De dame op de voorkant glimlacht verleidelijk naar me, vanachter haar mooie bruine lokken. Nog even en ik zie er net zo prachtig uit als zij. Tjonge jonge, wat een oogverblindende haarkleur. Dit had ik veel eerder moeten doen. Er zal een wereld voor me opengaan. De wereld van de brunettes. Oh boy, ik kan niet wachten!

Jammer

Vandaag stond ik in de pauze van een hoorcollege naast de docent van het vak. Terwijl we onze koffie opdronken voerden we een gezellig en informeel gesprek, waarbij we elkaar met de voornaam aanspraken. Zomaar, even een babbeltje, niks bijzonders. Kijk, dat vind ik nou leuk aan mijn opleiding.

De studie psychologie aan de UT bestaat pas twee jaar. Ik ben een student van het eerste uur. Alles is nog nieuw, ook voor de docenten. Daarbij gaat er hier en daar wel eens wat fout: docenten slaan de plank mis, boeken blijken niet handig te zijn, vakken niet op elkaar afgestemd. Maar dat is allemaal niet zo'n ramp. Om eerlijk te zijn vind ik het juist wel leuk. Het mooie ervan is dat je als student een zeer grote betrokkenheid hebt bij de opleiding en de opbouw daarvan. Het contact met de docenten is goed. Ik ken de meesten bij voornaam en spreek ze regelmatig. Ik heb interessante discussies met ze, ze nemen me mee naar hun werkplek in de bajes, we houden samen presentaties, en ga zo maar door. Gewoon een erg goede sfeer.

En toch is het soms jammer dat ik psychologie studeer aan zo'n jonge universiteit. Wat ik hier mis, is een geschiedenis. Hier ontbreken mooie oude gebouwen, een bibliotheek met geheime hoekjes en rondwarende geesten van overleden wetenschappers. Vooral bij psychologie ontbreekt die geschiedenis! We hebben nog geen psychologische laboratoria, geen leerstoelen, geen vakgroepen. Hier worden geen nieuwe ideeën gepubliceerd en geen baanbrekende onderzoeken gedaan. Dat mis ik.

Maar ach... misschien is het allemaal maar een illusie. Misschien schets ik een ideaalbeeld van een wereld die helemaal niet bestaat. Misschien is het een academische sprookje waarin ik geloof.

En om heel eerlijk te zijn: die gedachte vind ik pas écht jammer.

Lazy Sunday

Om half elf wakker worden. Je nog even omdraaien en verder doezelen. De televisie aanzetten en tot twaalf uur blijven luieren in bed. Opstaan, ontbijten met warme broodjes en de weekendeditie van de krant. De rest van de dag op de bank blijven hangen, beetje lezen, filmpje kijken... Heerlijk! Zo'n luie zondag is precies wat een mens af en toe nodig heeft.

Eigenlijk zou ik mijn verkeerstheorie willen gaan leren: ik heb vrijdag examen. Eigenlijk zou ik een stukje willen gaan wandelen: da's goed voor me. Eigenlijk zou ik allemaal nuttige dingen willen doen op deze zondag.

Maar de luiheid is sterker dan mijn wil om nuttige dingen te doen. Precies zoals een zondagmiddag hoort te zijn!