Blij, verdrietig, blij!

Vorige week kreeg ik eindelijk het langverwachte "groene licht" voor mijn afstudeerscriptie. Mijn begeleider had mijn artikel voor de zoveelste keer bekeken en mailde: als ik helemaal tevreden ben stuur ik het door naar je tweede beoordelaar. Ik vreesde het ergste en hoopte maar dat ik in 2008 nog zou kunnen afstuderen. Twee dagen later kreeg ik geheel onverwacht een mailtje met de boodschap: ik heb het artikel doorgestuurd naar je tweede beoordelaar. Oftewel: eindelijk goed genoeg! Eindelijk afstuderen! Ik was door het dolle heen en stootte een hartgrondige, diepe "YYYYESSS!" uit. Ik belde een aantal mensen om mijn blijdschap mee te delen en danste jubelend door het huis, niet meer in staat stil te zitten.

Ook belde ik mijn moeder. Ze was ontzettend blij voor me. We kletsen nog even over een sollicitatiebrief die ik aan het schrijven was en toen zei ze: goede dingen komen altijd in drieën, wie weet wordt je nu ook wel ingeloot voor een huis! D. en ik zijn ons sinds de zomer aan het inschrijven voor huurhuizen in Enschede en hopen dat we binnenkort ingeloot worden, zodat we wat groter en rustiger kunnen wonen. Dus toen mijn moeder zei dat goede dingen altijd in drieën komen dacht ik JA! Natuurlijk! Helemaal buiten mezelf van vreugde surfde ik naar de site van de woningbouwvereniging waar we toevallig net hadden gereageerd op een schattig huisje in het groen. Ik was ervan overtuigd dat vrouwe Fortuna mij gunstig gezind was en dat ik door een vreemde speling van het lot op één dag alles zou krijgen wat mijn hartje begeerde. Ik overwoog om tien staatsloten te kopen. DIT WAS MIJN DAG! Ik voelde me alsof ik kon vliegen! Tot ik inlogde op de huizensite.

Nee. Niet ingeloot. Ik was dieper teleurgesteld dan ooit en mijn uitzinnige roes was meteen over. Verslagen ging ik op de bank zitten. Wat een rotdag.

Later kon ik er wel om lachen en kwam de blijdschap gelukkig terug. Toch durfde ik nog niet te schrijven over het goede nieuws, omdat ik na vele teleurstellingen bang was dat ik het allemaal verkeerd had begrepen. Bang dat mijn begeleider zou zeggen: nee hoor, je kunt helemaal niet afstuderen, hoe kom je daar nou bij? Vandaag is het echter officieel. Ik ben bij mijn begeleider geweest en we hebben een dag in november geprikt waarop ik een presentatie houd en mijn diploma krijg. Ze heeft haar handtekening gezet. Ik heb mijn handtekening gezet. Ik kan het bijna niet geloven maar het is echt waar. Dames en heren: ik ga afstuderen!

PS: de eikenboom in de binnentuin van de faculteit begint al enkele gele blaadjes te vertonen. Verder staat hij er stoicijns als altijd bij.