Een serieus stukje over een serieuze toekomst (of: hoe Froukiwi toch weer teleurgesteld werd door de bedrijvendagen)

Hoewel ik me vorig jaar na enige frustratie stellig had voorgenomen om nooit meer naar de bedrijvendagen te gaan, heb ik me dit jaar toch laten verleiden. Omdat ik nog steeds niet precies weet wat voor werk ik "later" wil gaan doen terwijl "later" nu toch wel heel snel dichterbij komt, besloot ik dat het geen kwaad kon om me nog eens een paar uur bezig te houden met nadenken en praten over wat ik wil. Ik schreef me in voor een training en voor een individueel gesprek, beiden georganiseerd door grote en bekende consultancybedrijven.

Ik heb veel vooroordelen over dit soort bedrijven: dat het er slechts draait om targets en het uiterste uit jezelf halen, dat er alleen high potentials mogen werken, dat die high potentials allemaal enorm ambitieuze mensen zijn die geen moeite hebben om zes jongleerballen tegelijk in de lucht te houden en dat je niet binnen de bedrijfscultuur past als je niet tenminste 60 uur per week werkt en van plan bent om binnen vijf jaar naar de top te stormen. Ruimte voor een privéleven is er vast niet als je voor zo'n groot bedrijf werkt vrees ik, en ik denk dat het eigenlijk niks voor mij is. Maar om eerlijk te kijken of deze vooroordelen nu wel kloppen en om uit te zoeken of het inderdaad niks voor mij is, leek het me een goed plan om eens kennis te maken met een paar van die grote bedrijven.

Kortom, ik schreef me in voor twee activiteiten van twee grote consultancybedrijven, georganiseerd in het kader van de bedrijvendagen die volgende week op de universiteit plaatsvinden. Ik typte netjes mijn CV over in de verplichte invulvelden op internet en verheugde me al op de training en het gesprek. Totaal overtuigd van mezelf was ik er voor het gemak maar vast vanuit gegaan dat ik wel geselecteerd zou worden voor de activiteiten.

Helaas. Zojuist heb ik vernomen dat ik niet door de bedrijven ben uitgekozen om mee te doen met de door hen georganiseerde training of het persoonlijke gesprek. Het was natuurlijk een enorme teleurstelling. Maar ik geloof dat ik me geen zorgen meer hoef te maken over de vraag of werken bij een groot consultancybedrijf écht niks voor mij is. Ik denk dat ik er al achter ben. De bedrijven hebben naar mijn CV gekeken en hebben besloten: nee hoor, deze past niet bij ons.