Alternatieve oplossing voor de kredietcrisis

Vanmorgen hoorde ik dit nieuws. Maar het kan nog veel leuker: geef alle Nederlanders 100 euro, met de nadrukkelijke verplichting dat als een dolleman te consumeren. Hoera!

Meisjes met gitaar

Gisterenavond was ik bij een concert van Heather Nova in Paradiso. Ik had goed gezelschap, er hing een relaxte sfeer, de zangeres zelf stond stralend achter een microfoon met bloemenslinger en ik kreeg af en toe kippenvel van haar stem en de prachtige muziek. In het voorprogramma stond Larkspur Falls, ook al zo'n heerlijke rockchick met een melancholisch tintje. Sinds gisteren weet ik het zeker: ik ben gewoon gek op meisjes met gitaar.

Hersenspinsels, deel 2

O ja, en natuurlijk moet ik ook nog een roze taart bestellen en zorgen dat mijn vader een rapartiest regelt en shoppen voor een fantastische jurk want ik ben de ster van het feest.

Ehm...

Of ben ik nou in de war met MTV's Sweet Sixteen?

Hersenspinsels

Na alle frustraties, hoogtepunten, dieptepunten, ongeduldige momenten, luie momenten en eureka-momenten had ik niet verwacht dat het daadwerkelijke afstuderen nog zoveel met zich mee zou brengen. Toch is het zo. Het ene moment kabbel ik rustig voort in mijn afstudeervacuüm dat oneindig lijkt te zijn, het volgende moment zit ik in een stroomversnelling en moet ik ineens duizend dingen regelen. Artikel afmaken, artikel printen, presentatie voorbereiden, formulieren invullen, handtekeningen halen, evalaties invullen, titels bedenken, mensen uitnodigen (wie?) eten regelen (wat?), drinken regelen (waar?), studiefinanciering stopzetten, verzekeringen uitzoeken en nog veel meer kleine dingen die door mijn hoofd zoemen als irritante vliegen.

Bovendien komen er ineens ook veel veranderingen in mijn leven; veranderingen die lang fantasie zijn geweest maar die nu toch wel heel dichtbij komen. Ik kan ze bijna aanraken. Na vijfentwintig jaar op school te hebben gezeten heb ik geen idee hoe het is om te werken. Ja, misschien een bijbaantje op de universiteit of als oppas, maar gewoon zoals alle mensen in de eeuwige ochtend- en avondstroom meereizen, dat is zo goed als nieuw voor mij. Nu het dan toch echt gaat gebeuren word ik ineens een beetje onzeker. Kan ik het wel? Ben ik wel geschikt voor die baan waarop ik heb gesolliciteerd? Is het wel wat voor mij? En natuurlijk de grote levensvraag: wat wil ik nou eigenlijk?

Iets anders wat binnenkort hopelijk gaat veranderen is mijn omgeving. Enschede blijft nog wel een poosje mijn thuisbasis, maar als het aan mij ligt worden we volgende maand ingeloot voor een keurig huis met een tuintje en laten we de bende in deze flat achter ons. De laatste tijd fantaseer ik al stiekem over de margrieten die ik ga planten, de studeerkamer waar al onze boeken in passen en het konijn dat we in de tuin laten rondhuppelen. Toch ga ik de flat wel missen. Hoe vreselijk de plek ook is, elke woonruimte heeft dingen waar je aan gehecht raakt en die je gaat missen. Van mijn studentenhuis is dat bijvoorbeeld de overwoekerde tuin waarin we biertjes dronken, het geluid van de oude zoldertrap en mijn heerlijke kamer met dakterras. Van D.'s oude etage mis ik de openslaande deuren waar ik vaak op de grond in het zonlicht de zaterdagkrant zat te lezen. Ik probeer me te bedenken wat ik zal gaan missen van de flat. Ik denk dat ik de hoogte ga missen. Het uitzicht en de privacy van acht hoog waar niemand bij je naar binnen kijkt, het leven wat beneden aan je voorbij raast, de prachtige zonsondergang en de kauwen die in de herfstige schemering met honderden tegelijk langsvliegen, op zoek naar een plek voor de nacht.

Ja, er gaat een hoop veranderen en daar word ik nogal filosofisch van. Ik blaas het op, ik bekijk het van alle kanten, ik zucht en staar vaag glimlachend in de verte. Ik schrijf berichten met kop noch staart maar wel vol opsommingen, op de weblog die al sinds het eerste jaar van mijn studietijd vol staat met luchtig geneuzel. Vergeef me, ik kan er niks aan doen, mijn leven gaat veranderen en ik vind het reuze spannend.

Irritant

Dat je soms na iemands persoonlijke voicemailboodschap een stem hoort die keihard, vreselijk enthousiast en overdreven dui-de-lijk in je oor tettert: "Wanneer u klaar bent met het inspreken van dit bericht, toets hekje, voor meer opties!"

Blij, verdrietig, blij!

Vorige week kreeg ik eindelijk het langverwachte "groene licht" voor mijn afstudeerscriptie. Mijn begeleider had mijn artikel voor de zoveelste keer bekeken en mailde: als ik helemaal tevreden ben stuur ik het door naar je tweede beoordelaar. Ik vreesde het ergste en hoopte maar dat ik in 2008 nog zou kunnen afstuderen. Twee dagen later kreeg ik geheel onverwacht een mailtje met de boodschap: ik heb het artikel doorgestuurd naar je tweede beoordelaar. Oftewel: eindelijk goed genoeg! Eindelijk afstuderen! Ik was door het dolle heen en stootte een hartgrondige, diepe "YYYYESSS!" uit. Ik belde een aantal mensen om mijn blijdschap mee te delen en danste jubelend door het huis, niet meer in staat stil te zitten.

Ook belde ik mijn moeder. Ze was ontzettend blij voor me. We kletsen nog even over een sollicitatiebrief die ik aan het schrijven was en toen zei ze: goede dingen komen altijd in drieën, wie weet wordt je nu ook wel ingeloot voor een huis! D. en ik zijn ons sinds de zomer aan het inschrijven voor huurhuizen in Enschede en hopen dat we binnenkort ingeloot worden, zodat we wat groter en rustiger kunnen wonen. Dus toen mijn moeder zei dat goede dingen altijd in drieën komen dacht ik JA! Natuurlijk! Helemaal buiten mezelf van vreugde surfde ik naar de site van de woningbouwvereniging waar we toevallig net hadden gereageerd op een schattig huisje in het groen. Ik was ervan overtuigd dat vrouwe Fortuna mij gunstig gezind was en dat ik door een vreemde speling van het lot op één dag alles zou krijgen wat mijn hartje begeerde. Ik overwoog om tien staatsloten te kopen. DIT WAS MIJN DAG! Ik voelde me alsof ik kon vliegen! Tot ik inlogde op de huizensite.

Nee. Niet ingeloot. Ik was dieper teleurgesteld dan ooit en mijn uitzinnige roes was meteen over. Verslagen ging ik op de bank zitten. Wat een rotdag.

Later kon ik er wel om lachen en kwam de blijdschap gelukkig terug. Toch durfde ik nog niet te schrijven over het goede nieuws, omdat ik na vele teleurstellingen bang was dat ik het allemaal verkeerd had begrepen. Bang dat mijn begeleider zou zeggen: nee hoor, je kunt helemaal niet afstuderen, hoe kom je daar nou bij? Vandaag is het echter officieel. Ik ben bij mijn begeleider geweest en we hebben een dag in november geprikt waarop ik een presentatie houd en mijn diploma krijg. Ze heeft haar handtekening gezet. Ik heb mijn handtekening gezet. Ik kan het bijna niet geloven maar het is echt waar. Dames en heren: ik ga afstuderen!

PS: de eikenboom in de binnentuin van de faculteit begint al enkele gele blaadjes te vertonen. Verder staat hij er stoicijns als altijd bij.

Het bewaren van noten

Ik ben vandaag weer een huishoudelijke ervaring rijker. Een ervaring die ik graag met jullie wil delen. Laat dit een wijze les zijn:

Bewaar gekochte noten niet zomaar in dat handige papieren zakje van de notenboer waarin noten goed vers blijven, en zeker niet maanden achter elkaar met allerlei verschillende noten in verschillende zakjes in een bakje in een hoek van een keukenkastje. Ja, noten zijn droog, noten zijn lang houdbaar, maar gebruik in vredesnaam een afgesloten pot met deksel of iets dergelijks. Doe je dat niet, dan vliegen er ineens steeds meer motachtige beestjes door je keuken, kom je er na grondige inspectie achter dat ze vooral rondvliegen als je aan het notenbakje hebt gezeten, ontdek je vreemde korreltjes tussen de pijnboompitten en drie gedroogde karkasjes van doodgeknepen insekten in de kreukels van de papieren zakjes. In dat geval: gooi al je noten zo snel mogelijk weg.

Tv-tip

In tegenstelling tot Tila Tequila, waar ik zondag over schreef, is dit een programma waar je wel mee voor de dag kunt komen: Westermans nieuwe wereld. Leuk, interessant en grappig. Neemt vooroordelen weg over zowel Nederlanders en Amerikanen als over Max himself!

Koken is fijn

Ik hou veel van koken en maak graag gerechten uit alle windstreken. Ik kook Italiaans, Frans, Mexicaans, Indiaas, Indonesisch en maak bovendien graag mijn eigen mixje. Maar naast al dat exotische eten houd ik ook van de simpele, recht-toe-recht-aan Nederlandse keuken. Ik ben gek op een echt goed gemaakte gehaktbal, een witlofsalade, kapucijners met spek, de perfect kruimig gekookte aardappels, bloemkool of een goeie stamppot. Ik snap dat niet iedereen van spruiten, andijvie en zuurkool houdt, maar ik zou het jammer vinden als deze tradities verwijnen tussen alle moderne pasta's, salades met rucola en kant-en-klare woksauzen.

Een van mijn favoriete kookboeken is dan ook "Koken is fijn". Een boekje met kartonnen kaft, gedrukt op stevig bruin papier, met in het midden één enkele glanzende pagina met kleurenfoto's. Ik schat dat het boekje uit de jaren '60 of '70 komt, waar het werd gebruikt voor (ik citeer) "diverse opleidingen van het huishoud- en nijveronderwijs". Mijn moeder heeft het vroeger gebruikt op de huishoudschool en nog altijd is het mijn leidraad voor bijna vergeten Hollandse gerechten zoals drie-in-de-pan, andijviestamppot en rijstepap. Ook is het boek een nuttig naslagwerk voor bijvoorbeeld zandkoekjesdeeg of de kooktijd van spruitjes. De kooktijden moeten overigens wel met zo'n 25% verkort worden, als je geen groentepuree wilt eten.

"Koken is fijn" is niet alleen handig, het is ook een mooi stukje geschiedenis. Ideeën over voeding, bereidingswijzen, gezondheid en zelfs opvoeding krijgen er uitgebreid de aandacht. Tussen de regels door krijg je veel mee over de tijdgeest. De taal waarin het boekje is geschreven, is zo mogelijk nog mooier. Eigenlijk is het een feest om er af en toe even in te lezen. En daarom zijn we nu, na deze lange inleiding, eindelijk aangekomen waar ik zijn wil: enkele citaten uit "Koken is fijn." Ik zou zeggen: doe er je voordeel mee.

"In de huishouding kan voor de bereiding van ijsgerechten gebruik worden gemaakt van: klaartgekocht ijs, ijs uit de koelkast, ijs uit de ijsemmer. Klaargekocht ijs heeft zowel voor- als nadelen. Voordelen: direct voor gebruik gereed; vraagt geen bereidingstijd; kan bestaan al naar wens uit één of verschillende soorten ijs. Nadelen: kan pas kort voor het gebruik worden gekocht indien er geen koelkast aanwezig is; is duurder dan het zelfgemaakte ijs."

"Over het algemeen bestaat de warme maaltijd uit: soep - vlees, vis, ei of kaas, groenten, aardappelen - toespijs. Zodra er soep en toespijs gegeven wordt, spreken we al over een uitgebreide maaltijd."

"Inmaken wordt in de huishouding weinig meer toegepast. Oorzaken: door verbeterde kweekmethoden (o.a. onder glas en in verwarmde kassen) is het hele jaar voldoende verse groente verkrijgbaar. Betere import van verse groenten en vruchten, vooral gedurende de wintermaanden. Diepvriesprodukten zijn gemakkelijk verkrijgbaar. (...)"

"De snelmengbeker, mixer of liquidizer bestaat uit een voetstuk met ingebouwde motor voorzien van een schakelknop. Op de motor is de snelmengbeker bevestigd waarin sneldraaiende mesjes de eigenlijke werkzaamheden verrichten. Met behulp van de schakelknop is de snelheid waarmede de mesjes ronddraaien te regelen."

"Kindervoeding. (...) Het zenuwstelsel is gevoelig, zodat het gebruik van stoffen die hierop een prikkelende uitwerking uitoefenen, moet worden vermeden zoals: koffie, specerijen, alcohol en coca cola."

"Voeding voor de lagere schoolleeftijd. (...) Het is voor het schoolkind aan te raden om tijdens de ochtendpauze wat voedsel te gebruiken. Op vele scholen is er gelegenheid tot het drinken van schoolmelk. Dit is uitstekend, want alle kinderen hebben veel melk nodig. Als er geen schoolmelk wordt verstrekt kan een vrucht of een boterham worden gegeten."

"Voeding voor teenagers. Zo ongeveer tussen de twaalf en de vijftien maken meisjes en jongens een periode van lichamelijke veranderingen en snelle groei door. Hierop moet het lichaam reeds van tevoren worden voorbereid door een goede voeding tijdens de lagere schoolleeftijd."

"Voeding voor bejaarden. Tegenwoordig bereiken een groter aantal mensen een hoge ouderdom dan vroeger. De bejaardenzorg neemt daarom in onze maatschappij een voorname plaats in. Voor oudere mensen is een goede voeding van belang om gezond en vitaal te blijven."

"De oorzaken van een te hoog lichaamsgewicht kunnen zeer verschillend zijn. In het algemeen kan worden gezegd, dat het gewicht toeneemt indien er meer calorieën worden opgenomen dan er worden verbruikt."

Ik zou nog pagina's kunnen doorgaan. Voor de lezer die ik enthousiast heb gemaakt: het boekje is voor een paar euro op Marktplaats te krijgen. Kook ze!

Erg fout...

...maar stiekem toch ook wel leuk: de show van Tila Tequila op MTV.

Financiële crisis

Nee, ook ik kan niet meer om de financiële crisis heen. Ik heb er zelfs al meerdere serieuze gesprekken over gevoerd de laatste tijd, en dat terwijl de economie me eigenlijk geen bal interesseert. Toch is het vandaag tijd voor een blogje over de crisis. Want wat realiseerde ik me vanochtend namelijk? Ik ben straatarm. Ik heb een dikke studieschuld en sta rood. Ik heb nog net een paarhonderd euro op een verloren spaarrekening waar ik straks mijn afstudeerfeestje mee kan betalen, daarna is het echt op. Verder heb ik helemaal niks. Geen huis, geen auto, geen spaargeld bij een buitenlandse bank. Niks. Ik heb dus ook niks te verliezen!

Herfstig

Je kunt deze dagen nergens komen of je hebt wel:
a) een geplette slak onder je schoen
b) een spinnenweb in je gezicht

Herinneringen aan Canada, deel 6

Oké, nog eentje dan.

Ik logeerde op een boerderij op de prairies van Alberta, waar het leven bestond uit koeien, paarden, kinderen, eindeloze kilometers stoffige weg en een schuur vol jonge katjes. Op een dag was er, na veel zon en warmte, onverwacht een enorme hagelbui voorbij gekomen. Hagelstenen zo groot als ijsklontjes waren naar beneden gekomen. Toen de bui over was gewaaid, het kapotte dakraam vervangen en de vloer gedweild, liep ik even naar buiten. Ik liep langs de vernielde moestuin en over bergen afgebroken takken, naar de gravelweg aan de voorkant van de boerderij. Daar keek ik naar een zonsondergang met duizend kleuren, terwijl boven de velden de hagel mistig verdampte. Een houten hek stak donker af tegen de roze lucht, hooibalen in het veld werden onherkenbare zwarte vormen. De hond was achter mij aangekomen, zoals ze altijd deed, ze hield alles in de gaten. Ze snuffelde wat door het veld en kwam toen naast me zitten, filosofisch in de verte starend. Alles wat ik hoorde waren vogeltjes en de geluidend van een boer in de verte, die al roepend en met een auto zijn losgeraakte koeien opjoeg. Toen ik terug liep zag ik de afdrukken van de koeienpoten in de natte modder van de weg. De hond kwam kwispelend achter me aan.

To blog or not to blog

Potverdorie. Vanmorgen een heel stuk geschreven, een prachtig reflecterend stuk met een herfstig ondertoontje, over mijn afstudeerperikelen en de wereld in het algemeen. Wil ik op "publiceren" klikken, is m'n tekst ineens verdwenen! Je wordt bedankt Blogger. Ik heb geen zin om het nog eens te proberen. Nou ja, waar het op neer kwam was dit: ik ben nog steeds niet afgestudeerd maar de wereld draait rustig door. Weten jullie dat ook weer.

Verder is het tijd voor een update van de "sidebar", zoals dat in Blogger vaktaal heet. Helaas gaat het niet zo heel goed met mijn bloggende vrienden, of misschien juist wel en hebben ze daarom geen tijd meer, maar in ieder geval: er wordt weinig meer geschreven. Marjanne is met haar weblog gestopt, en blogs waarop langer dan een jaar niks is geschreven heb ik zelf uit mijn lijst verwijderd. Sorry jongens. Het doet pijn maar ik kon niet anders.

Ondertussen blijf ik noest doorbloggen en hoop dat de online schrijverij mij nog trekt, als ik straks (zal die tijd er dan echt aan komen?) net als iedereen druk ben met werk, werk en werk. Nu eerst nog even terug naar de afstudeerperikelen, oftewel alle tijd van de wereld voor lekker onnozel geblog.