Herfstig

Het zijn mooie herfstige dagen. De zon schijnt, de bomen worden bruin en de spinnen doen hun best om trage bijen in hun web te vangen. Ik vind het heerlijk om voor mijn raam op de achtste verdieping te staan en uit te kijken over de najaarslucht; hij kleurt roze en geel door de laagstaande zon die elke dag een stukje verder richting het zuiden ondergaat, en de kauwen vliegen in grote groepen langs op zoek naar een plek voor de nacht.

Maar eigenlijk merk je in de stad nog weinig van de hersft. De herfst is pas echt aanwezig op het platteland. Dat ontdekte ik vorige week, toen ik 's ochtends vroeg op een leenfiets naar Hengelo reed om onze auto op te halen bij de acht kilometer verderop gelegen Nissan garage.

Ik nam de "binnendoorroute". Ik fietste over zandweggetjes, langs mooie oude boerderijen en door velden met uitdrogend mais. De vroege zon scheen over de heiige weilanden en de knaloranje kastanjebomen. Ik zag een veld met nog net niet uitgebloeide zonnebloemen. Ik zag een bosje goudsbloemen. Ik bedacht me dat de herfst niet alleen een aanloop naar de winter is maar ook het staartje van de zomer. En net toen ik hardop tegen mezelf zei hoe mooi ik het vond daar op het Twentse platteland, vloog naast mij uit het hoge bermgras een fladderende fazant op.