Smelten in een warme coupé

Vandaag spoelt de regen al het stof van de straten en de bomen, maar daar gaat dit verhaal niet over. Dit verhaal gaat over de dagen dat de regen nog niet spoelde. Want wekenlang was het droog en warm in Nederland. En als het warm is, dat weten we allemaal, moet je eigenlijk niet met de trein reizen. Toch deed ik het laatst.

Ik reisde met de trein en het was er warm en druk. De ramen stonden open, alles klapperde en mijn benen plakten aan de oranje banken. Tegenover me zaten een aantal jongens, die ik bijdehand en een beetje vervelend vond. Om me heen zaten nog meer mensen, allemaal in hun eigen cocon. Toen kwam er een vrolijk lachend gezelschap binnen, met een klein baby'tje erbij. Het baby'tje was het vrolijkst van allemaal en flirtte met de hele coupé. Iedereen ontdooide. Zelfs de bijdehante jongens lachten vertederd naar het kleine meisje en staken hun hand naar haar uit. Ik op mijn beurt lachte vertederd naar de jongens, die eigenlijk helemaal niet zo bijdehand en vervelend waren. Wij, de mensen in de coupé, waren om de warmte te compenseren ijzig en ongezellig geweest. Maar het kleine onwetende baby'tje hoefde maar één keer te lachen om ons allemaal te doen smelten.