Fietsen

Zondag heb ik gefietst met vriend David. David en ik, wij kunnen goed fietsen samen. We fietsten heel Enschede door. We fietsten naar het park met de kinderboerderij. We fietsten door een asobuurtje. We fietsten over paadjes die we niet kenden. We fietsten naar het bos. En toen fietsten we naar de stad, voor een kop warme chocolademelk met slagroom.

Als we nog eens gaan fietsen, dan fietsen we naar het einde van de wereld.

Opgeruimd staat netjes

Sommige mensen zijn zo vreselijk rommelig. Daar kan ik dus gewoon echt niet tegen. Neem nou mijn vriendin Kaneel. Haar kamer is erg gezellig hoor, daar niet van. Maar om nou te zeggen georganiseerd. Dat niet. Vandaag werd het me teveel. Ik wilde de soundtrack van Moulin Rouge opzetten. En wat zat er in het CD-doosje? Bløf. Nu vráág ik je. Dat is toch van de gekken. Daarom heb ik zojuist een halfuurtje besteed aan het uitzoeken en sorteren van Kaneel's CD-collectie. Daarna heb ik haar muis nog even schoongemaakt aan de binnenkant want die gleed niet meer zo soepeltjes.

Verder is Kaneel een heel net meisje, dat moet gezegd worden. Toch is het maar goed dat ze zulke opgeruimde vriendinnen heeft.

Kiwi

Vanavond heb ik een feestje. Thema: fris en fruitig. Dat thema is mij natuurlijk op het lijf geschreven. Ik denk dat ik als kiwi ga.

Trui

Er is een nieuwe jongen in mijn leven. Vandaag loop ik rond in zijn trui. Het is een soort schipperstrui maar dan anders, gebreid in zwart, met stevige stoffen schouderstukken, een kraag en een lange rits erin. Hij is iets te groot voor mij, de mouwen vallen een beetje over mijn handen heen en eigenlijk zit 'ie dus precies goed. Wat wil een meisje nog meer?!

Stadsbad

Weet je wat ik graag doe op zaterdag? Na uitgebreid te hebben ontbeten met verse jus, koffie en de lekker dikke zaterdagkrant? Dan dompel ik me graag onder in de mensen. Dan stap ik op mijn fiets, parkeer bij de Hema naast de honderd andere fietsen, en wandel op mijn gemak tussen de mensen door naar de markt. Ik laat de sfeer over me heen komen. De mensen. De geuren. De kleuren. De geluiden. Bloemenstalletje, housemuziek, etalage van de Bodyshop, moeder met buggy, kraampje met olijven, patatlucht, dikke Duitser, kletsende tieners. Ik laat me 25 mandarijnen voor 1,50 aansmeren door de jongen van de groentekraam. Ik sla lekkere dingen in voor het avondeten. Ik koop een gele gerbera voor op m'n kamer. En vers brood voor de lunch. Dan wurm ik me terug, door de veel te langzaam lopende meute, en bepakt en bezakt probeer ik mijn fiets weg te krijgen tussen de drie anderen die er inmiddels tegenaan zijn gezet. Op mijn gemak fiets ik terug terwijl de geluiden steeds zachter worden en mijn huid opdroogt van het bad in de stadse drukte.

Rust voor internetters

Helemaal gejat (bedankt Rein), maar zo goed dat ik 't niet kan laten: deze link. Als je even niet meer weet wat je moet doen na uren typen, chatten, loggen, surfen en klikken, kijk dan even naar deze pagina. Drie keer daags vijf minuten staren voor een heerlijk rustig gevoel.

Ontmoeten

Nu we het toch over muziek hebben. De nieuwste aanwinst in de CD collectie van mijn ouders is 'Van Mpumalanga tot die Kaap', van Stef Bos. Vol met mooie muziek uit het Noorden en Zuiden. In het midden van het boekje staat een prachtige Nederlands/Zuid-Afrikaanse tekst.

Je moet
Van twee kanten
Komen
Om elkaar
Te ontmoeten

Jy moet eintlik
Toevallig
Onderweg wees

Je moet
Geen doel
Voor ogen hebben

En jy moet
Laat gebeur
Waarvoor jy bang is

Je moet niet alles
Willen
Verklaren

Voor je het weet
Verklaar je
De oorlog

Jy moet
Van twee kante
Kom
Om mekaar
Te onmoet

Je moet jezelf
In de ander
Willen zien

Sonder om
In die ander
Te verdwaal

Het kan opeens
Zomaar
Voor je staan

Het lijkt op iets
Om uit de weg te gaan

Dis die vreemde ding
Van geluk

Je maakt het waar
Of maakt het stuk

Het kan je bedreigen
Het kan je behoeden

Maar je moet
Van twee kanten
Komen
Om elkaar
Te ontmoeten

Generatiekloof

Mijn vader en ik hebben nou niet bepaald dezelfde muzieksmaak. Als ik met een nieuw ceedeetje thuiskom en deze trots in de speler stop, volgt er meestal een soort gebrom van mijn vader, waaruit blijkt dat mijn favorieten nooit de zijne zullen worden. Oké, ik kan zijn collectie oude rockers (U2, Neil Diamond, Queen) wel waarderen, maar daar blijft het bij. Dacht ik.

Vandaag bleek de generatiekloof toch kleiner dan verwacht. Ik was op mijn kamer aan het rommelen, terwijl mijn vader zich stond te scheren in de badkamer. Ineens kwam hij in zijn oude witte hemd en onderbroek, zijn wangen vol scheerschuim, de badkamer uitgehobbeld, en gaf een flinke draai aan de volumeknop van mijn radio. 'Traffic' van DJ Tiësto schalde uit de speakers. "Vind je dit leuk?!" vroeg ik verbaasd. Wat bleek? Tijdens zijn spinning trainingen staat dit nummer altijd op en volgens mijn vader kun je er verdomde goed op spinnen.

Nu vráág ik je.

Hoe ik mijn hobby misliep

Vandaag geprobeerd te studeren. Over aerodynamica en de ideale vorm van een zeil. Stevige kost, kan ik je wel zeggen. Vooral als je je normaal gesproken bezig houdt met psychologisch geouwehoer. Het kon dan ook bijna niet anders dan dat ik me liet afleiden. Weblogs, forums, MSN, e-mail; het internet biedt genoeg vertier. Uitendelijk heb ik heus wel wat werk verzet vandaag, maar toch rees een angstaanjagende vraag in mij op.

Hoeveel tijd zou je in vredesnaam over hebben, als je 100% efficiënt zou studeren? Gewoon keurig met je boekje op schoot, de stof tot je nemen, en daarna van je vrije tijd genieten? Dan zou je toch heel wat uren in de week over houden. Tijd die je nu verlummelt, zou je dan kunnen gebruiken om jezelf nuttig te maken. Geld verdienen, gaan wandelen met oudjes uit het verzorgingstehuis, of nieuwe schoenen kopen voor jezelf. Je zou een nieuwe hobby kunnen beginnen. Punniken, postzegels verzamelen, 3D-kaarten knutselen, vissen, fimokleien, noem maar op.

Ik word er op slag depressief van. Hoeveel interessante hobby's ben ik al niet misgelopen tijdens mijn ineffiëciente studentenleventje?

Kinderen voor kinderen

Honderden tekeningen voor de kinderen in Beslan. Lief!

Zoek en gij zult vinden

Het blijft leuk. De zoekwoorden waarmee mensen op mijn pagina terecht komen. Een kleine greep uit de recente collectie:

naakt 2004 vrouwen herfst kapsel blits hip haarkleur aldi volleyballen spieren nagellak audi codes

Raar

Weet je wat ik raar vind?

Dat je iemand tegenkomt die je helemaal in de war brengt. Dat je ongelooflijk blij bent en aan niks anders kan denken en weinig slaapt. En dat je keihard wilt gillen of rondjes rennen. En dat je dan een beetje schrikt van jezelf.

Dat vind ik nou raar.

Leuk

En weet je wat ik moeilijk vind?

Wachten op een sms, heeeeel lang wachten op een sms, van iemand op wie je een beetje gek bent. Maar dat je dan niet weet of die ook gek op jou is. En weet je wat dan leuk is? Als die sms uiteindelijk toch komt. En dat het dan een hele goeie sms is.

Dat vind ik echt leuk.

Lekker

Weet je wat ik soms zo lekker vind? (net als Kaneel overigens)

Zomaar even de deur uit. Even naar de brievenbus op de hoek, met alleen een brief in je hand en een sleutel in je broekzak. Of naar de bakker verderop in de straat, voor vers brood. En dat je dan terug loopt met drie zakken brood in je hand. En dat de zon dan lekker op je hoofd schijnt en je verder nergens heen hoeft.

Dat vind ik heerlijk.

De laatste mooie dagen

De lucht is warm
het mais is goud
de geuren vol
De zon wordt oud

De wind is zacht
de winter wacht

Nog even, komt de herfst.

Zeikerds

De meeste mensen zijn inmiddels gewend aan een vertraginkje op zijn tijd. Als er problemen zijn bij de NS laten zij dit rustig over zich heen komen. Maar er zijn altijd wel een paar zeikerds bij. Er is altijd wel iemand die op nijdige toon zegt: "Dit was mijn eerste keer met het openbaar vervoer, maar ook meteen de laatste!"

Laatst heb ik korte metten gemaakt met een van deze zeikerds. Ik zat in een bomvolle trein in het gangpad bovenop mijn tas een boekje te lezen. Iedereen hield zich gedeisd, maar één vrouw kon het niet laten om telkens weer te herhalen hoe lang ze al thuis had kunnen zijn. Ik kon het niet meer aanhoren. Ik bood de vrouw een slok aan uit de fles wijn die in mijn tas zat. Ze was op slag stil.

Echt leuk

Weet je wat ik echt leuk vind?
Jongens op teenslippers.

Al moet ik erbij zeggen dat het niet elke jongen siert.

Buitenbad

De lucht was blauw
Het water glinsterde
De zon scheen op mijn natte haar
Ik zwom en zwom
en zwom
er nog een baantje bij

Over trekkers, zwaluwen en het familiegevoel

Gisteren familiereunie gehad. Op de oude boerderij, waar mijn moeder is opgegroeid. Diezelfde boerderij, waar ik als klein kind vaak speelde. Veel was hetzelfde gebleven. De boomgaard, het pompende geluid van de melkmachine, duizenden hoekjes met spinnewebben, spannende schuurtjes, kalfjes die aan je hand lebberen, krakkemikkige bovenkamertjes vol oude spullen en spannende verhalen.

Er was ook veel veranderd! Neven en nichten die ik maar een paar keer in mijn leven gezien heb. Kleine kinderen van die neven en nichten, die ik tot gisteren zelfs nog nooit gezien had. Bij m'n oom achterop de trekker, waar ik vroeger wel eens zat, zat nu de stoere Lennart van vijf. En op het minitrekkertje van plastic reed nu tweejarige Fleur. Er waren wat mensen dood, maar ook wat nieuwe mensen geboren. De hond was oud en dik geworden. M'n ooms wat kaler, m'n tantes wat rustiger. Iedereen een beetje ouder, alles een beetje anders.

Maar de zwaluwen vlogen nog steeds.

Nazomer!

Geniet u met me mee?

Bevrijding

Mijn oor zat dicht. Al dagen. Ik was compleet doof aan één kant. Helemaal gedesorienteerd. Alle dure oordruppels ten spijt. Vandaag besloot ik dat het genoeg was geweest. Ik fietste naar het spreekuur. Ik nam plaats op een krukje. De praktijkverpleegkundige stopte de punt van een mega spuit in mijn oor. Met grote kracht spoot ze, voor mijn gevoel, liters water naar binnen. Het deed pijn, ik werd duizelig, het water drupte mijn nek in en mijn oor leek alleen maar dichter te gaan zitten. Maar toen spoot ze een tweede keer, en plop! Open was mijn oor. Wat een bevrijdend gevoel. Ik kan weer horen. Aan twee kanten. Hallo wereld, ik ben er weer!

Verslaafd

Ik heb nieuwe verslaving. Het begon een paar weken geleden met Millie's flirt. Een boekje over Millie, die, volgens de achterkant van het boek, "van plan is er een zomer zonder vriendje van te maken." Maar, en nu wordt het spannend: "haar nieuwe vriendin Orla vindt dat Millie juist wél aan de man moet. Helaas komt hun smaak niet overeen: Millie wil nou net die man die volgens Orla helemaal niet voor haar geschikt is!" Ik kreeg het boek mee in een roze tasje en las het terwijl ik mijn nagellak liet drogen. Gisteren, toen ik Millie's flirt net uit had, fietste ik per ongeluk langs de boekhandel. Ik probeerde mezelf nog tegen te houden, maar een onbedwingbare kracht trok mij naar binnen, alwaar ik een tweede boekje van dezelfde schrijfster kocht: De boot gemist. Het gaat over Poppy, die op haar vrijgezellenavond Tom ontmoet en daarna besluit haar leven radicaal om te gooien. Het mooie is: als ik het uit heb, zijn er nog zo'n achthonderdduizend van hetzelfde soort boekjes om te lezen. Terwijl ik mijn nagellak laat drogen. Loos, nietszeggend, pulp, voorspelbaar, heerlijk! De boekjes van Jill Mansell.