Geboortegolf

Jawel, weer een kindje erbij: ook vriend Alexander, die al eens een reizende weblog bijhield, loost nu zijn gedachten op het wereldwijde web. Kom de baby bezichtigen op Kickblik!

Fijn huis

Ik woon in een ontzettend fijn huis. Misschien wel het fijnste huis op aarde. Het is een oud huis, met een mooie betegelde hal, oude versierde kozijnen en een hoog plafond. Het is krakkemikkig maar betrouwbaar. Het heeft een zolder en een kelder vol met ouwe troep. Het heeft zeven slaapkamers, een grote woonkamer, een serre en een heerlijke tuin. En bovenal wordt het bewoond door 5 fantastische huisgenoten.

Op het moment dat al die fijne huisgenoten op vakantie zijn (India, Afrika, Oostenrijk, noem maar op) krijg ik een brief van onze makelaar. De eigenaar van het huis is overleden en zijn erfgenamen willen het huis niet meer verhuren. Ik citeer: "in verband hiermee stellen de nieuwe eigenaren het op prijs indien U serieus wilt uitkijken naar andere woonruimte en dat het huis mogelijk over een half jaar door U verlaten is."

Slik. Dat ik sinds kort vriend-loos door het leven ga is nog tot daaraan toe, maar dat ik nu ook nog mijn lieve huisgenootjes en dit fijne huis kwijt ga raken, dat kan mijn langzaam herstellende hartje niet aan. Het breekt in duizend stukken bij de gedachte dat ik over een half jaar niet meer hier woon. In dit fijne huis...

wordt (ongetwijfeld) vervolgd

Groot Woordenboek der Nederlanse Kindertaal

Er bestaat een speciale taal. Met woorden die in geen woordenboek voorkomen. En toch kent heel Nederland ze. Ik noem een paar voorbeelden:

hardzand; zand wat een beetje vochtig is en goed kleeft.
zachtzand; zand wat droog is en goed door de vingers glijdt.
Gebruik tijdens het spelen in de zandbak of op het strand.

grootkind; het oudere kind uit een gezin, vaak zo'n tien jaar oud.
kleinkind; het jongere kind uit een gezin, vaak peuter of kleuter.
Gebruikt tijdens het spelen van vader-en moedertje. Soms aangevuld met het woord baby als er een groot gezin wordt gespeeld.

De woorden kunnen natuurlijk per generatie verschillen. Dit zijn voorbeelden uit mijn kindertijd, tussen ongeveer '83 en '93. Graag zou ik een uitgebreid onderzoek doen naar deze prachtige tak van de Nederlanse taal. Als u meer van dit soort woorden kent, dan graag uw reactie.

Blogperikelen

Dames en heren, graag uw aandacht voor het volgende. Zoals de oplettende lezer wellicht heeft gemerkt is in het stukje over het beach effect iets mis gegaan met de regelafstanden. Hiervoor mijn welgemeende excuses. Ik heb alles geprobeerd om het te veranderen, maar het mocht niet baten. Het is allemaal Blogger z'n schuld.

Gelukkig is er ook goed nieuws in bloggerland: we hebben d'r weer een zusje bij! Vriendin Marjanne is ook gaan bloggen. Check it out op Saxymarjanne!

Sinas

Oke dan. Nog één stukje over mijn weekend aan zee. Ik vind namelijk dat het mijn plicht als goede burger is, u te waarschuwen. En waar moet ik dan voor gewaarschuwd worden, hoor ik u denken. Nou, dat zal ik u vertellen: voor Fanta. Het welbekende sinasmerk, wat in zijn reclames pronkt met mooie meisjes en jongens die met sinaasappels dansen. Dit merk maakt volkomen misleidende reclame, heb ik gemerkt.

Toen ik zaterdag na een verfrissende zwempartij uit het water kwam en mijn haren bevallig naar achteren gooide, was ik klaar voor de lekkere Fanta jongen met zijn sinaasappel. Kom maar op, dacht ik. Ik keek eens goed om me heen, zag twee homo's met een wit poedeltje, maar geen Fanta jongen. Helemaal nergens te bekennen. Wat een teleurstelling. En wat een valse beloftes van Fanta. Het is schandalig. Ik zou u allen willen oproepen om geen Fanta meer te kopen, want dit merk verdient het niet om nog langer in de schappen te liggen.

Rotsinaasappels.

Onderwegvriend

Tijdens mijn weekend aan het strand heb ik niet alleen de zee gesproken, maar gelukkig ook echte mensen. Zo heb ik een paar biertjes gedronken met een clubje mannen (van Engelsman tot Zweed), die elkaar van een online game kennen. Allemaal braaf getrouwd, maar ze gedroegen zich als jonge honden. Ze waren zeer geïnteresseerd in mijn online activiteiten en ik heb dan ook moeten beloven dat ik een link naar hun website op mijn blog zou zetten. Here you are guys.

Bijzonderder was mijn ontmoeting met Lucas. We stonden allebei op de bus te wachten in de stromende regen en raakten in gesprek. Het bleek dat we dezelfde kant op moesten en al gauw spraken we over dingen waar je normaal niet over praat met iemand die je nog geen uur kent. In Amsterdam moest ik overstappen en was hij 'thuis', maar omdat we allebei rammelden van de honger aten we samen een zak Belgische frieten op het Damrak. Ik heb ons op de foto gezet, hij bracht me naar het station, ik bedacht me dat we vrienden zouden kunnen zijn, twijfelde of ik zijn adres zou vragen, maar deed het niet. We gaven elkaar een hand: "Dag Lucas, het ga je goed."

Dat onvoorwaardelijke afscheid 'heeft iets'. De gedachte aan wat het had kunnen zijn is vaak mooier dan de realiteit. Het is een fascinerend idee: ergens in Amsterdam loopt een jongen rond die ik een heel klein beetje ken. Misschien denkt hij ooit nog eens aan mij. En ik nog eens aan hem. Een onderwegvriend.

The beach effect

De zee heeft een bijzonder effect op mensen. Een 'bevrijdend' effect zou je het kunnen noemen. Het lijkt alsof de zeewind een klein stukje beschaving meeneemt de verte in. Afgelopen weekend heb ik dit aan den lijve ondervonden. Terwijl ik langs het strand liep, betrapte ik mezelf op de volgende gedragingen:

• er kwamen spontaan allerlei liedjes in me op
• ik huppelde en sprong
• ik maakte met mijn voeten gekke sporen in het zand
• en het mooiste van alles (al zullen sommige mensen mij voor gek verklaren): ik begon tegen de zee te praten.

Dat zijn de positieve effecten van de zee. Natuurlijk zijn er ook negatieve effecten (ik denk nu aan de vrouw die ik naakt tegen de duinrand gehurkt zag plassen), maar daar wil ik het liever niet over hebben. In plaats daarvan denk ik nog even terug aan de meneer die met zijn kleinzoontje in de modder speelde, de hond die van blijdschap al blaffend drie rondjes achter zijn eigen staart aan rende, en het jongetje wat ondersteboven tussen z'n benen door de zee bekeek. Ik ben ervan overtuigd: als we allemaal wat vaker tussen onze benen door de zee zouden bekijken, zou de wereld er een stuk mooier uit zien.

Komkommertijd

Er gebeurt niet veel in Froukjeland. Zeg maar gerust: niets. Maar voor de trouwe lezer, die zich afvraagt hoe het gaat dezer dagen, zal ik toch een klein verslagje doen:

• gisteren heb ik shoarma gegeten
• eergisteren heb ik een boek uitglezen
• ik heb mijn teennagels rood gelakt
• en last but not least: dit weekend ga ik schelpen zoeken aan het strand

U ziet wel: ik heb het er maar druk mee.

Vrouwenfilm

Gisteren gezien: Sense and sensibility. Prachtige film vol mooie jurken, welgemanierde vrouwen en echte heren. En niet te vergeten: ware liefde. Overigens geen aanrader voor stoere mannen die uit zijn op ruige actie en snelle auto's.

Regen deel 5

Als je de zomer in eigen land viert, als je 'vakantie' niet meer voorstelt dan drie dagen Noordwijk aan zee, en als het dan ook nog onophoudelijk regent, dan zit er maar een ding op. De zonnebank.

De vakantiemodus (of: regen deel 4)

Ik heb vakantie. Al een week lang voer ik netto niks uit. Mijn tempo ligt laag. Ik maak weinig mee. Ik bedenk niks nieuws. Als ik heb afgewassen, gewinkeld en een paar pagina's gelezen is mijn dag alweer om. Zelfs mijn hersenactiviteiten staan op de waakvlam. Als het nog even doorgaat met regenen dan val ik straks vanzelf in een zomerslaap.

Communicatiestoornis

Op zomeravonden zijn de straten altijd vol met mannen en jongens op versiertoer. Nederlandse jongens zijn vrij gemakkelijk om mee om te gaan. Ze gedragen zich zoals je verwacht: ze kijken, ze roepen misschien eens een vies woord naar je, maar laten je verder met rust. Als je langs een groepje loopt en je doet alsof ze niet bestaan, zul je geen last van ze hebben. Dit in tegenstelling tot veel buitenlandse mannen. Vooral de zuidelijke types hebben er een handje van. Ze roepen je, ze sissen naar je, ze spreken je aan. Als je even niet oplet geef je het verkeerde signaal af en sta je vervolgens 10 minuten met zo'n bimbo te praten. Beleefd proberend hem af te schudden. Met een stuk of duizend hints die een Nederlandse jongen al lang hadden begrepen en vervolgens met botte opmerkingen, en dan nog blijven ze tegen je aan zeuren.

Van de week was het zover. Ik liep een rondje door de stad, zomaar, omdat het een mooie zomeravond was. Ik zag twee mannen (twee opdringerige negers ditmaal) die naar me keken. Ik negeerde ze. Even later zag ik ze weer. Een van de mannen liep op me af. Stug doorlopen, dacht ik. Ik veranderde mijn richting met een kleine 5 graden, zodat onze lijnen elkaar niet zouden kruisen. Helaas paste ook hij zijn richtig aan. Ik ging sneller lopen. Hij ook. En ja hoor, toen hij vlak bij me was: "Excuses me, can I ask you something". Toen deed ik het stomste wat ik had kunnen doen: ik dacht ik me vergist had en hij een onschuldige toerist was die de weg wilde vragen. DOM! Beleefd als ik ben (noem het naief, zo je wilt), wist ik de man vervolgens niet op een fatsoenlijke manier van me af te schudden. Pas toen ik "just leave me alone" zei begreep 'ie me.

Werkelijk waar, ik vraag me af hoe je op een normale manier met zulk soort mensen kunt communiceren. Is er misschien een opdringerige neger die wil opstaan en me een antwoord kan geven?

Zin (of: regen deel 3)

Vandaag zou de derde luie dag in een rij worden. Ineens kwam daar verandering in doordat ik werd gevraagd mee te gaan tennissen. Ik had eigenlijk geen zin, maar vond dat een beetje lichaamsbeweging geen kwaad kon. Dus maakte ik zin. Toen ik op het punt stond te vertrekken, barstte de bui los. De regen viel met bakken uit de hemel. Oke, dan geen tennis. Inmiddels had ik wel heel veel zin gemaakt. En zoals dat gaat met zin, moest ik die ook weer ergens kwijt. Goed dan, plan twee: naar het overdekte zwembad, baantjes trekken. Ik maakte me geestelijk klaar om te gaan zwemmen. Toen kwam ik erachter dat mijn zwempas niet meer geldig is. Oke, ook geen zwemmen. Skeeleren dan? Nee, de weg is te nat. Hardlopen? Nah... Het wordt niks meer ben ik bang. Vandaag geen lichaamsbeweging meer voor mij. Maar waar moet ik die zin toch laten?

Regen deel 2

Gisteren: Scheveningen. Wind, zee, zon. Wapperende haren, opgerolde broekspijpen, een grote zak patat.

Vandaag: regen. Ik denk dat ik de gordijnen maar dichthoud. Dan gooi ik een salsa cd'tje in de cd-speler, doe mijn teenslippers aan en ruim de resten van een cocktailfeestje op. Tussen de halve kokosnoten en de parasolletjes lijkt het net zomer.

Regen

De regent tikt tegen het raam.
Tik.
Tik.
Tik.
Het waait, het dondert, het regent dat het giet.
Het is zomer in Nederland, beter wordt het niet.