Tips

Nu ik toch zo lekker bezig ben met het evalueren van diverse media, zijn hier nog twee tips.

Boek: Alain de botton - Statusangst. Hoelwel dit boek op het eerste gezicht vooral geschikt lijkt voor mensen die het zat zijn om zich voortdurend druk te maken om de mening van anderen en het maken van een goede carrière, is het een aanrader voor werkelijk iedereen. Een eye-opener die je doet inzien dat het belang van een succesvol leven helemaal niet zo vanzelfsprekend is als wij denken, en bovendien zeer geruststellend voor iedereen die wel eens bang is om door anderen als loser te worden beschouwd. Staat bovendien vol met interessante weetjes over vroegere samenlevingen, oude kunst, gestoorde koningen en meer. Klinkt als taaie kost maar leest lekker weg. Ik meen het serieus: lezen dit boek, allemaal!

Documentaire: Louis Theroux - America's most hated family. Ik heb Louis ontdekt: hij maakt geweldige documentaires voor de BBC waarin hij mensen met een afwijkende levenswijze probeert te doorgronden. Nederland 3 zendt zijn docu's uit en afgelopen zondag was ik er getuige van hoe Louis op bezoek was bij de Westboro Baptist Church. Dit kleine kerkgenootschap uit Kansas, dat bijna geheel uit één familie bestaat, verkondigt naar eigen zeggen het woord van God door middel van leuzen op protestborden: "God hates fags" (homo's), "America is doomed" en "Thank God for dead soldiers". De kerkleden waarschuwen anderen op deze manier dat die naar de hel gaan, en geloven bovendien dat ze de wereld hiermee een gunst verlenen. Het klinkt eng en dat is het ook, maar Louis weet op een knappe manier inzicht te geven in de bizarre denkwereld van deze mensen. Kijken dus!

PS: speciaal voor degenen die mij persoonlijk kennen: het boek is te leen en de documentaire is, als 'ie tenminste niet te groot is, per e-mail te ontvangen.

My best friends

Vrijdag keek ik op TV naar My best friends, een nieuw programma van Veronica. Vijf vrienden konden hun droomwens (meedoen aan een surfwedstrijd in LA) in vervulling laten gaan. Daarvoor moesten ze eerst bewijzen dat ze echte vrienden waren door een aantal vragen van de wulps kijkende presentratrice te beantwoorden, zoals "wie heeft de kleinste" (piemel) en "wie werd er vroeger het meeste gepest?" Helaas werd één van de vijf vrienden naar huis gestuurd omdat de heren elkaar blijkbaar niet goed genoeg kenden. De wulpse presentatrice, die eerder al aan de anderen had gevraagd of de naar huis gestuurde jongen misschien homo was maar daarop "nee" te horen had gekregen, was eigenwijs en vroeg hem tegen beter weten in om "een homo-zoen." Beledigd duwde de jongen haar weg, hij vertrok naar het vliegveld en het overgebleven stel vrienden verplaatste zich samen met de teleurgestelde presentatrice naar het strand. Tijd voor de droomwens.

Terwijl de presentatrice haar borsten nog maar eens vooruit duwde, bleek op het strand dat er geen golven waren die dag en dat de gedroomde surfwedstrijd niet door kon gaan. De oplossing leek mij simpel: wacht een paar dagen - aan de kust bij LA staan vast snel weer mooie golven - zodat de jongens toch nog lekker kunnen surfen met elkaar. Bijkbaar was er geen geld om de jongens nog een paar extra hotelovernachtingen aan te bieden, want de presentatrice had iets anders voor de vrienden in gedachten. "Een verrassing."

En zo kwam het dat de vrienden, van wie er eentje al teleurgesteld thuis op de bank toe zat te kijken, werden meegesleept naar een indoor-namaak-golf. Op deze golf van chloorwater (ook te vinden in ons eigen Zoetermeer) konden de jongens flowriden, iets heel anders dan surfen maar, volgens de immer enthousiaste deelnemers "toch ook heel gaaf". Ook vertelden ze, braaf regie-aanwijzingen opvolgend, dat "ze echt naar elkaar toe waren gegroeid" tijdens het programma.

De presentatrice leunde tevreden over het randje van het bubbelbad. Ze liet haar billen zien in een rood sportbroekje en at opzichtig kauwgom van Stimorol, de sponsor. Op de achtergrond beleefden vier vrienden hun ultieme droom, flowriden op een nepgolf.

81 vrouwen

Sandra en Yuki zijn twee Fanse meiden van 25 jaar, geboren in 1981. Vorig jaar reisden ze met zijn tweeën de wereld rond om leeftijdsgenotes van alle continenten te vragen naar hun dromen, doelen en obstakels. Nieuwsgierig naar wat vrouwen van 25 op deze aarde bezig houdt? Check dan 81femmes.

Gorgeous

In de Linda van deze maand staat een fotoreportage van bekende 40+ vrouwen (en één man) in bikini, badpak en zwembroek. De foto's zijn niet geretoucheerd staat er in de inleiding; "they are really this gorgeous." Irene Moors, die in zwarte bikini in de Linda poseert, was zaterdag te gast bij Paul de Leeuw, die in zwembroek en uitgestrekt op een ligbed in de Linda te bewonderen is. Paul vroeg Irene: "is het echt waar?" Waarop Irene verklapte: "alleen de vormen zijn niet geretoucheerd, aan de huid is wel wat gedaan."

Makelaarstaal

Mijn lief en ik zijn op zoek naar een huis. Het wil niet echt lukken, want het blijkt dat goedkope, goed onderhouden huurhuisjes in een vriendelijke buurt met twee of drie slaapkamers, niet al te hoge stookkosten, een douche met massagestraal, een tuintje met grasveld voor een konijn en twee bomen waar een hangmat tussen past niet voor het oprapen liggen.

Onze voorkeur gaat bovendien uit naar een aantal steden waar we geen van beiden vandaan komen en daardoor niet in aanmerking komen voor een sociale huurwoning. We zijn genoodzaakt ons te wenden tot makelaars, bemiddelaars en particulieren. Hoewel ons contact met dit sluwe volk nog niet veel heeft opgeleverd op het gebied van huizen, hebben we toch iets waardevols meegekregen. Iets wat ik u als lezer niet wil onthouden. Voor allen die een woning zoeken: doe er uw voordeel mee.

'Knus' betekent 'klein'. 'Speels' betekent 'met onhandige hoekjes'. 'Keuken in landelijke stijl' betekent 'oude keuken met geverfde kastdeurtjes'. 'Uniek' betekent 'kom je niet vaak tegen' en 'laminaatvloer in notenhouten kleurstelling' betekent 'oude laminaatvloer in vaag bruin met krassen en kieren'.

Populair

Vroeger, toen er nog geen Hyves of MSN of Myspace was, hadden wij, "de jeugd", een andere manier om te laten zien hoe populair je was en hoeveel vrienden je wel niet had. Die manier was: pasfoto's verzamelen. Alle meisjes en de meeste jongens die ik kende aan het eind van mijn basisschoolperiode en begin van de middelbare school, droegen een hele stapel pasfoto's met zich mee van alle vrienden en kennissen die ze hadden. Hoewel het vaak lelijke schoolfotograaf-kiekjes waren met blauwe achtergrondjes en bescheten puberige lachjes, werden ze te pas en te onpas tevoorschijn gehaald om doorheen te browsen. Hoe meer foto's, hoe cooler je was. Het populairst waren de meisjes die tussen hun stapeltje pasfoto's plaatjes uit de fotohokjes op het station hadden zitten. Zo'n "melige" zwartwitfoto waarop het meisje na een dag shoppen poseerde met haar vriendinnen (zoveel mogelijk in een hokje gepropt), uitgedost met gekke brillen en hoeden, was de kroon op de vriendschap. En het ultieme bewijs van populariteit.

Smelten in een warme coupé

Vandaag spoelt de regen al het stof van de straten en de bomen, maar daar gaat dit verhaal niet over. Dit verhaal gaat over de dagen dat de regen nog niet spoelde. Want wekenlang was het droog en warm in Nederland. En als het warm is, dat weten we allemaal, moet je eigenlijk niet met de trein reizen. Toch deed ik het laatst.

Ik reisde met de trein en het was er warm en druk. De ramen stonden open, alles klapperde en mijn benen plakten aan de oranje banken. Tegenover me zaten een aantal jongens, die ik bijdehand en een beetje vervelend vond. Om me heen zaten nog meer mensen, allemaal in hun eigen cocon. Toen kwam er een vrolijk lachend gezelschap binnen, met een klein baby'tje erbij. Het baby'tje was het vrolijkst van allemaal en flirtte met de hele coupé. Iedereen ontdooide. Zelfs de bijdehante jongens lachten vertederd naar het kleine meisje en staken hun hand naar haar uit. Ik op mijn beurt lachte vertederd naar de jongens, die eigenlijk helemaal niet zo bijdehand en vervelend waren. Wij, de mensen in de coupé, waren om de warmte te compenseren ijzig en ongezellig geweest. Maar het kleine onwetende baby'tje hoefde maar één keer te lachen om ons allemaal te doen smelten.