Kunstverzamelaar

Mijn oppaskinderen, twee meiden van 10 en 12, gaan in de zomervakantie altijd met hun ouders naar een huis in Frankrijk. Deze zomer hadden ze zich uitgeleefd met verf en doek. Het resultaat daarvan zag ik tijdens een oppassessie toen ik op zolder kwam kijken bij een spelende I. en vriendin. Eén van de schilderijtjes die er lagen vond ik erg mooi. Ik vroeg I. of het te koop was. Dat lag eraan wat ik bood, antwoordde ze vol economisch inzicht. Ik dacht er even over na en besloot een eerste bod uit te brengen, ter hoogte van zeven euro vijftig. Maar dat vond I. véél te weinig. Zelf stelde ze "veel meer" voor. Ik dacht aan mijn oppasinkomsten van vijftien euro en slikte.

Maar toen bedacht I. zich. "Eigenlijk wil ik het zelf wel graag houden..." Jammer van het schilderijtje, het had vast leuk gestaan aan de kale muur in m'n nieuwe flat. En ik had bijna een "echte I." in huis gehad. Gelukkig gaan de meiden in de herfstvakantie weer naar Frankrijk. Voor het luttele bedrag van tien euro kan ik dan een opdracht bij I. plaatsen en schildert ze voor mij wat ik wil.