Kunstverzamelaar

Mijn oppaskinderen, twee meiden van 10 en 12, gaan in de zomervakantie altijd met hun ouders naar een huis in Frankrijk. Deze zomer hadden ze zich uitgeleefd met verf en doek. Het resultaat daarvan zag ik tijdens een oppassessie toen ik op zolder kwam kijken bij een spelende I. en vriendin. Eén van de schilderijtjes die er lagen vond ik erg mooi. Ik vroeg I. of het te koop was. Dat lag eraan wat ik bood, antwoordde ze vol economisch inzicht. Ik dacht er even over na en besloot een eerste bod uit te brengen, ter hoogte van zeven euro vijftig. Maar dat vond I. véél te weinig. Zelf stelde ze "veel meer" voor. Ik dacht aan mijn oppasinkomsten van vijftien euro en slikte.

Maar toen bedacht I. zich. "Eigenlijk wil ik het zelf wel graag houden..." Jammer van het schilderijtje, het had vast leuk gestaan aan de kale muur in m'n nieuwe flat. En ik had bijna een "echte I." in huis gehad. Gelukkig gaan de meiden in de herfstvakantie weer naar Frankrijk. Voor het luttele bedrag van tien euro kan ik dan een opdracht bij I. plaatsen en schildert ze voor mij wat ik wil.

Analyze this

Ik droomde vannacht dat ik mee deed aan America's Next Top Model. Help!

Leuk/niet leuk

Leuk aan op jezelf wonen:

• dat het brood nooit onverwachts op is
• dat het aanrecht de volgende ochtend nog schoon is als je het 's avonds heb afgeveegd
• dat je op het laatste moment kunt besluiten om toch maar niet thuis te eten
• dat de badkamer nooit bezet is
• dat je 's ochtends in je lelijkste onderbroek kan gaan ontbijten

Niet leuk aan op jezelf wonen:

• dat je elke avond moet afwassen

Bamboocha

Even een vraagje. Welke idioot heeft het in vredesnaam in zijn hoofd gehaald om die vrolijke jonge mensen die met een bank over straat slepen en op het strand met sinaasappels dansen te vervangen door twee zogenaamd grappige figuren (Jimmie loekoeboekoewoekoe en littel brodder) die ons vertellen: "listen, the bubbles whisper!"?

Het is dat ik wel van een fruitig frisdrankje houd op z'n tijd, maar het liefst zou ik spontaan stoppen met Fanta drinken.

Klef stukje

Soms heb je van die dagen dat je gehaast aan alles voorbij rent. Je fietst snel, eet snel, denkt snel en doet teveel dingen tegelijk. Maar soms heb je een dag waarop alles anders is. Een dag waarop de schellen je van de ogen vallen en je ineens ziet hoe mooi de wereld is. Vandaag heb ik zo'n dag. Vanmorgen, al voor half negen, heb ik al het moois van de wereld aanschouwd:

Ik rook de geur van vers brood uit een bakkerij.
Ik zag een hond in een weiland vol ochtendmist
blaffen tegen een nieuwsgierige koe.
Ik zag de gemeentemannen bomen zagen
en voelde het fijne stof van vers zaagsel
prikken in mijn neus.
Ik hoorde een oud boertje fluiten in het vroege zonlicht.
Ik voelde een frisse wind langs mijn wangen waaien.

Eentje minder

Hè, dat vind ik nou jammer. Hoewel er weer een paar vrienden op reis gaan en er dus leuke nieuwe buitenlandse weblogs in mijn favorieten staan, houdt één van mijn anderen favorieten ermee op. Ik ben nooit te beroerd voor een beetje onderlinge blog-reclame en ik vind er een vreemd grootmoeder-achtig genoegen in om de geboorte van nieuwe weblogs aan te kondigen. Helaas sterft er zo af en toe ook een weblog. Ik moet zeggen dat ik het dan ook buitengewoon triest vind om dit keer een dooie weblog onder de aandacht te moeten brengen: Appeltje-eitje is gestopt.

De achtste

Sinds kort woon ik op de achtste verdieping. Eerst vond ik dat niet zo'n fijn idee. Maar sinds ik erachter ben dat ik gratis een geweldige uitzicht over Enschede-West erbij krijg en bovendien elke avond een showtje van de ondergaande zon samen met de roze wolken, vind ik het eigenlijk wel tof.

Ik heb nog iets ontdekt wat tof is aan wonen op de achtste. Het vergt wel even wat van je doorzettingsvermogen en je moet de vreemde blikken van de mensen bij de lift negeren, maar over enkele maanden zal het resultaat zich openbaren in de vorm van een fantastische conditie en strakke gespierde billen. In plaats van de lift, neem ik elke dag de trap naar de achtste.

Hupsakee

Ik heb mezelf een schop onder de kont gegeven. Geen excuses, geen gezeur, geen uitstel meer. Hupsakee, vooruit met de geit: het is weer tijd om te gaan schrijven. Ik heb duizend dingen aan m'n hoofd die er telkens weer voor zorgen dat het er niet van komt, maar zo is het ook met sporten en dan moet je op een gegeven moment gewoon streng zijn voor jezelf. Een weblog is ervoor om regelmatig stukjes op te plaatsen en die stukjes moeten geschreven worden. Dus diep ik mijn spreekwoordelijke pen op uit het stof en log sinds tijden weer in op de Blogger site. Daar gaat 'ie weer jongens en meisjes, tjaktjaktjakkkk! (als in: blikkerig kermisgeluid)

Voordat ik tot de orde van de dag (lees: onzinnige stukjes over niks) kan overgaan, moet ik eerst even schoon schip maken. Voor de vaste lezers die zich afvragen hoe het eigenlijk gaat met Froukiwi, hier een korte update.

• In de hete julimaand sliep ik lange plakkerige nachten op mijn vroegere slaapkamertje in het fijne ouderlijk huis en deed ik mijn best om talloze huishoudens keurig en netjes te houden, in de rol van altijd montere -"hè wat een weertje toch, lekker bakje koffie"- thuiszorgmedewerker.
• In augustus gaf ik het geld wat ik in juli verdiende uit, door samen met vriendlief, een auto en een tentje drie weken door Zuid-Frankrijk te crossen. Veel kilometers, veel golven, veel biertjes en de ultieme vrijheid.
• In september ben ik verhuisd. Echt waar: in plaats van een studentenhuis bewoon ik nu een heerlijk tweekamerappartementje op de achtste verdieping van een flat. Er hangen nog geen gordijnen en m'n was doe ik vooralsnog bij anderen, maar: it's all mine!

Tot zover Froukiwi's zomer in een notendop. Nu: een beetje werken, een beetje studeren, een beetje yoga'en en een beetje danslessen (nee, geen dancing-with-the-stars-spinoff) geven. Op maandag Expeditie Robinson kijken met vriendin M. en in het weekend luieren met vriendlief D. Tussendoor hang ik hier en daar een gordijn op en probeer ik gezond te koken voor mezelf. Niks bijzonders dus, het leven gaat zoals het gaat en de wereld draait gewoon door.

Nu dit allemaal achter de rug is, nu heel digitaal Nederland weer via Google op de hoogte kan worden gesteld over het wel en wee van Froukiwi (zoekterm: "openingstijden aldi"), verklaar ik mezelf officieel back in business. Ik kan weer gaan doen wat ik het liefste doe. Tijd voor onzinnige stukjes over niks, joehoeee!

Zomerreces verlengd

Ja jongens en meisjes, ik weet het, ik heb al veel te lang niet meer geschreven, en dat terwijl ik boordevol verhalen zit. Sorry, het zit er momenteel even niet in. Of eigenlijk zit het er wel in, maar het komt er niet uit. Hoewel op radio en tv het nieuwe seizoen alweer in volle gang is, zal mijn blog het nog even met herhalingen van oude stukjes moeten doen. Maar niet gevreesd. I'll be back.