Prangende vraag

Ik zat vanochtend de krant te lezen en vroeg me ineens af: hoe zou het eigenlijk met Saddam zijn? Een paar maanden geleden vonden ze hem in een hol onder de grond. "We've got him!" riepen de Amerikanen triomfantelijk. We zagen prachtige beelden op TV van een lelijke luizenbol. De kranten stonden bol van informatie over zijn berechtingsproces.

Maar nu? Wie rept er nog van Saddam? Waar zou die ouwe rakker zich op dit moment mee bezig houden? Zou 'ie zich voorbereiden op zijn proces? Dagenlang stukken lezen in een kleine stinkende cel? Zou hij onderzocht worden door een team deskundigen? Zouden ze hem hebben kaalgeschoren en een grijs gevangenispak aangetrokken, zodat hij niet meer te onderscheiden is van een willekeurige seriemoordenaar? Voelt hij zich alleen? Verslagen? Of juist strijdlustig? Slaapt hij veel, of juist weinig? Zou hij... zou hij nadenken over wat er is gebeurd? En waar denkt hij dan aan?

Allemaal vragen waarop je het antwoord niet in de krant leest. Saddam is gewoon verdwenen. Hij zit veilig achter de tralies, en is niet meer interessant. De wereld draait door, er staan weer andere misdadigers in de kranten. Maar Saddam, jongen, het moet gezegd: je fascineert me.