Uw attentie voor een heuglijk bericht

Deze chicka heeft haar rijbewijs gehaald! Yes! Whoehaaa!!!

Brak

Een leuk feestje, gevolgd door een onrustige nacht. Een zeurend gevoel in mijn maag, een hoofdpijntje op de achtergrond, en om de een of andere reden nauwelijks helder kunnen nadenken. Ik was bijna vergeten hoe het voelde, maar hij is terug als nooit tevoren. De goeie ouwe kater.

Nieuwsflits

Ik heb te lang achter elkaar zitten leren. Ik ben volkomen hersendood.
*einde nieuwsbericht*

Ere wie eer nakomt

Hulde aan mijn geweldige vriendin Kaneel! Op haar aanraden ("kun je het niet ruilen dan?") ben ik vandaag terug gegaan naar de Douglas. Ik verwachtte er niet veel van, ik had immers het cellofaan al van m'n luchtje gescheurd en het zelfs al gebruikt. Maar wonder boven wonder mocht ik het ruilen! "Dat weten wij altijd wel op te lossen" zei het gestylde Douglas meisje met een glimlach. Nu heb ik een lekker Fris-Fruitig-Froukje-luchtje, wat stukken beter bij me past dan dat vieze Adidas For Women No. 3. En het mooiste is: ik kreeg nog tien euro terug ook! Nu heb ik dus nog tien hele euro's verjaardagsgeld over om mezelf mee te verwennen. Mijn chagerijnige bui is spontaan verdwenen en dat allemaal dankzij Kaneel. Fantastisch!

Beetje jammer

Omdat ik na de teleurstelling van vanmorgen geen zin meer had om iets te doen en omdat de zon fanatiek naar binnen scheen, besloot ik vanmiddag vrij te nemen. Na een kop thee en een croissant bij m'n lover ben ik de stad in gedoken om m'n verjaardagspresentjes (geld en een Douglas-bon) uit te geven. Mijn plan was om een lekker luchtje uit te kiezen bij de Douglas en van het resterende geld een leuk truitje te kopen.

Dat van dat truitje lukte redelijk snel (score: een zomers lichtgroen shirtje met a-symmetrische hals). Het luchtje duurde echter wat langer. Als je me had gezien bij de Douglas, zou je hebben gedacht dat ik daar niet voor mijn lol was. Ik heb werkelijk alle luchtjes geprobeerd. Helaas waren de meesten te duur (wat een belachelijke prijzen voor een beetje reukwater!) en vond ik de goedkopere varianten niet lekker genoeg (dure smaak of verkoopstrategie van de Douglas?). Uiteindelijk heb ik, wanhopig als ik was, de winkel verlaten met een betaalbaar parfummetje, wat ik alleen heb kunnen testen door in de douchegel-variant te knijpen. Een tester was er niet. Nu ik het luchtje thuis op mijn pols heb uitgeprobeerd, valt het wat tegen.

Als je geinteresseerd bent in een bijna-vol flesje Adidas For Women No. 3, mag je je bij mij melden. Je kunt 'em gratis meenemen.

Autoperikelen

Autorijden sucks. Ik had vandaag mijn laatste echte les, voordat ik maandag voor de tweede keer moet afrijden. Het ging beroerd! Het ging zelfs zo beroerd, dat mijn instructeur me adviseerde om het examen af te blazen en nog een paar extra lessen te nemen. Eigenlijk ben ik het wel met hem eens. Ik ben alleen maar slechter gaan rijden sinds mijn eerste examen en ik verwacht geen wonderen maandag. Dus moet ik de rijschool maar eens bellen, mijn portemonnee leegschudden en een paar extra lesjes inplannen. Zucht.

Avonturen bij de Rode Balie

Voordat ik met mijn anekdote begin, moet ik iets opbiechten. Ik vind het een nogal beschamend feit, ik weet niet of ik wel wil dat iedereen dit van mij weet, maar gelukkig weet ik niet wie mijn geblaat allemaal lezen, en kom op, ik studeer er tenslotte zelf ook voor, dus vooruit met de geit: ik ga sinds kort naar de psycholoog. In therapie, zogezegd. In therapie om te ontstressen. Meer wil ik er hier niet over kwijt, dat zult u begrijpen, maar inlichtingen zijn, voor vrienden en bekenden, te verkrijgen op mijn persoonlijke e-mailadres.

Anyweg. Vandaag zat ik te wachten op mijn, *ahum*, mijn psycholoog. Komt er ineens zo'n forse, meelijwekkende, ongemakkelijk kijkende jongen op me af, gaat met een zucht tegenover me zitten, kijkt me ongelukkig aan en zegt: "jij zit ook met je studie?" Aaah! Ga weg jij! Laat me met rust! Het is al erg genoeg dat ik hier moet zitten! Ik zit echt niet te wachten op lotgenoten! Dat was mijn eerste reactie. Maar om de jongen, die duidelijk behoefte had aan begrip, niet al teveel de afgrond in te helpen, zei ik met een rood hoofd: "ja, zoiets..." De jongen wilde een gesprek met me aanknopen, maar gelukkig kwam daar 'zijn' psycholoog aan. Einde gesprek.

Toen mijn uurtje in het comfortabele blauwe zithoekje van de psycholoog voorbij was, liep ik naar de Rode Balie (zogenaamd lekker anoniem, want niemand weet natuurlijk dat daar de psychologen zitten), om een nieuwe afspraak te maken. Stond daar die jongen weer! Zeker óók voor een vervolgafspraak. Ik ben eerst maar even naar het toilet gegaan. Heb er extra lang over gedaan, en voorzichtig om het hoekje gegluurd of hij al weg was. En dat was hij, wat een opluchting. Gered.

Tot zover mijn avonturen bij de Rode Balie. Ik kijk al uit naar volgende week.

Urban vibes

Ik liep naar het busstation, langs het muziekcentrum. Onder het afdakje stonden twee stoere jongens. De één was aan het beatboxen, de ander was aan het rappen. Nu ben ik meestal niet zo'n rap-fan, maar dit klonk werkelijk waar geweldig! Zo ontzettend muzikaal en ritmisch, ik werd er helemaal blij van. Het liefst was ik stil blijven staan om te luisteren en de jongens een complimentje te geven. In plaats daarvan liep ik door, nagenietend van de muzikale vibes die rond het muziekcentrum hingen. Het deed me goed, die vibes. Het deed me zo goed, dat ik de zwervers die om de hoek stonden wel een joviale schouderklap had willen geven.

Prangende vraag

Ik zat vanochtend de krant te lezen en vroeg me ineens af: hoe zou het eigenlijk met Saddam zijn? Een paar maanden geleden vonden ze hem in een hol onder de grond. "We've got him!" riepen de Amerikanen triomfantelijk. We zagen prachtige beelden op TV van een lelijke luizenbol. De kranten stonden bol van informatie over zijn berechtingsproces.

Maar nu? Wie rept er nog van Saddam? Waar zou die ouwe rakker zich op dit moment mee bezig houden? Zou 'ie zich voorbereiden op zijn proces? Dagenlang stukken lezen in een kleine stinkende cel? Zou hij onderzocht worden door een team deskundigen? Zouden ze hem hebben kaalgeschoren en een grijs gevangenispak aangetrokken, zodat hij niet meer te onderscheiden is van een willekeurige seriemoordenaar? Voelt hij zich alleen? Verslagen? Of juist strijdlustig? Slaapt hij veel, of juist weinig? Zou hij... zou hij nadenken over wat er is gebeurd? En waar denkt hij dan aan?

Allemaal vragen waarop je het antwoord niet in de krant leest. Saddam is gewoon verdwenen. Hij zit veilig achter de tralies, en is niet meer interessant. De wereld draait door, er staan weer andere misdadigers in de kranten. Maar Saddam, jongen, het moet gezegd: je fascineert me.

Wat moet ik aan vandaag?

Op dagen als deze vind ik het leuk om 's ochtends, voor ik me aankleed, een poosje naar buiten te kijken, naar wat de mensen die onder mijn raam langs lopen en fietsen aan hebben. Vanochtend zag ik: een meisje met een spijkerjack over een trui, een vrouw van middelbare leeftijd met een rok tot op de knie, een vrouw met een zonnebril, een meisje met een grote bloem op de zijkant van haar jasje en heel veel mannen met een opengeritste jas. Dan weet ik: ik kan m'n zomerse outfit weer aantrekken vandaag!

Exit

Het is eigenlijk een beetje oud nieuws, maar ik vind dat ik het nog even wereldkundig moet maken. Dames en heren, ik heb geen werk meer. Ik ben gestopt! Gestopt met mijn baantje bij het Studieinformatiecentrum van de Universiteit Twente. Dat betekent exit inkomsten en exit leuke collega's, maar ook exit stress, exit verplichtingen en exit wekker om 7 uur! Het is even wennen, maar ik moet zeggen dat het leven me prima afgaat zonder bijbaan.

Mijlpaal

Ik heb vandaag voor 't eerst dit jaar mijn zomerjas weer gedragen!

Kamperen en klussen

Heb van het weekend gekampeerd in het nieuwe huisje van Leo's ouders. Ze hebben het pas gekocht en zijn het helemaal aan het opknappen. Er staan nog geen meubels, alleen wat klapstoelen, een vloerkleed, een geimproviseerde tafel en luchtbedden om op te slapen. Het ruikt er naar verf, lijm en hout. Vooral naar hout. Er wordt geklust dat het een lieve lust is! Schuren, zagen, boren, lijmen, verven, lakken. Ikzelf heb de voegen gewit in de badkamer. Tjonge jonge, wat een arbeid! Rob en Nico zijn er niks bij.

Energie booster

Gisteren een erg leuk feestje gehad. De hele avond maf gedanst met een stel mensen die ik goed, minder goed of zelfs helemaal niet ken. Daar was ik nou echt aan toe!

Wat ik het liefst draag

Ik heb bergen leuke kleren. Glimmende jasjes, maffe beenwarmers, allerlei schattige bloesjes, een stoere leren broek, vestjes in alle soorten en maten, hippe rokjes, en ga zo maar door. Toch ga ik elke ochtend weer voor de simpele spijkerbroek met een zwarte trui. Ik probeer wel eens iets anders, maar meestal ligt dat na een halve dag weer op mijn bed. Ik kan er niks aan doen. Het is jammer voor de vestjes, jasjes en bloesjes, maar helaas is het niet anders. Ik ben nu eenmaal verknocht aan mijn spijkerbroek en mijn zwarte trui.

Aanrader

Bas Haring vertelt fantastisch simpel over ingewikkelde wetenschappelijkheden. In zijn boek Kaas en de evolutietheorie, voor kinderen vanaf 11 jaar maar ook erg leuk voor volwassenen, legt hij uit hoe de evolutie werkt. Een geweldig boek, zo simpel en duidelijk zou elke wetenschapper moeten schrijven! Zijn nieuwste boek, De ijzeren wil, gaat over kunstmatige intelligentie en de filosofische vragen die daarbij komen kijken. Ik heb het nog niet gelezen, maar ga dat zeker doen! Momenteel presenteert Bas trouwens Stof, een vijfdelig programma van de RVU over allerlei filosofische vragen: Waarom willen we niet dood? Wie mag je slaan? En meer. Erg leuk!

De schok te boven

Ik kan er weer tegenaan. Nadat ik gisteren met mijn huisgenoten heerlijke troostende tompoezen heb gegeten, voelde ik me stukken beter. We gaan het gewoon nog eens proberen! Nu gewoon lekker een relaxed weekendje, met mijn moeder naar de markt in Spakenburg, naast haar op de bijrijdersstoel!

Gemiste kans

Het had zo'n prachtige dag kunnen zijn... Het zonnetje schijnt, er is vrolijke muziek op de ratio, 't is bijna weekend. Ik had mijn rijbewijs kunnen hebben. Wat was ik dan blij geweest. Wat was het dan een fijne dag geweest. Fluitend op de fiets naar het gemeentehuis, en daarna langs de HEMA voor taart. 's Avonds naar Nijkerk, naar m'n ouders en hun auto, om lekker het hele weekend te rijden! Maar nee. In plaats daarvan zit ik hier een beetje voor me uit te staren. Te kijken naar alle mensen die blij zijn omdat het vrijdag is en de zon schijnt. Jaloers te zijn op het meisje naast me bij het CBR wat wel geslaagd was. Te balen!

Mijn instructeur, die lummel. Denkt zeker dat 'ie het makkelijker maakt om van te voren te zeggen dat ik een klap voor m'n kop moet hebben als ik zak. Denkt dat het helpt om te vertellen dat het de volgende keer moeilijker zal zijn, omdat het dan geen vakantie is dus een stuk drukker op de weg. Denkt zeker dat ik er van leer als ik eens flink met m'n neus op de feiten word gedrukt. Dat heeft 'ie mooi mis.

Bah. Bah. En nog eens bah. Wat een rotdag. Het had zo mooi kunnen zijn...

Vraag me maar niets

Ik ben gezakt.

O jee

Whoeaaaah! Ik moet morgen afrijden! Om 9 uur 's ochtends nog wel. De zenuwen beginnen nu toch echt op te spelen. Halleluja, grote griebels nog an toe, dear lord help me, ik ben ZENUWACHTIG!!!

Raam open

Daar zijn ze weer, de lentekriebels! Het raam staat open, zodat de laatste zonnestralen van de dag naar binnen schijnen. Heerlijk!

Voor de duidelijkheid

By the way, over wachten voor de aldi: als je links onderin op het rechter icoontje (twee zwarte stipjes) klikt, dan kun je meer lezen over het project.

Lekker

... dat het om 5 uur 's middags nog gewoon helemaal licht is!

Wachten voor de aldi

Zoekend naar de openingstijden van de Aldi stuitte ik op het volgende: wachten voor de aldi. Hulde aan de fotograaf. Een prachtig project. Zo zouden er meer moeten zijn op deze aardbol.

Het goede been

Vandaag ben ik met het goede been uit bed gestapt. Ik werd pas om 12 (!!!) uur wakker, ik had blijkbaar nogal wat slaap nodig! Nu ga ik ontbijten, daarna hardlopen, douchen, en vanmiddag lekker autorijden. Vanavond een lange vergadering, maar daar denk ik nog maar even niet aan. Eerst maar even genieten van mijn vrije ochtend. Het is lang geleden, maar ik heb er eindelijk weer eens een beetje zin in vandaag!

Ignorance is bliss

Een prachtige literaire titel, maar ik moet toegeven dat ik niet precies weet van wie die quote ook alweer is... Ach, het gaat erom dat ik het wel stoer vind staan, en bovendien past het bij wat ik vandaag te vertellen heb.

Wat ik namelijk zo mooi vind aan een weblog, is dat het erg anoniem is. Vooral de lezers van een weblog zijn anoniem. Ik heb wel eens overwogen om een gastenboek aan m'n log te plakken en een reactiemogelijkheid onderaan elke post lijkt me ook wel leuk, maar ik doe het lekker niet. Ik vind het wel veilig om niet te weten wie er mijn log allemaal lezen. Nu kan ik er zo af en toe lekker een beetje over fantaseren: wie zouden mijn log allemaal lezen? Zouden al mijn vrienden hem lezen? Vage bekenden, studiegenoten? Die oude klasgenoot die ik al jaren niet meer heb gezien? Zelfs totaal onbekenden? Of misschien leest wel helemaal niemand hem, en schrijf ik dit voor het luchtledige. Ik zal het nooit weten, het blijft bij het fantaseren. En dat vind ik helemaal niet erg. Ik kan gewoon lekker blijven schrijven waar ik zin in heb, zonder me zorgen te hoeven maken over wie dat allemaal lezen. Hallo lezer, leuk dat je zo anoniem bent!

Een nadeel van dit alles is natuurlijk, dat niemand me nu even snel via de reactiemogelijkheid kan vertellen van wie de uitspraak 'Ignorance is bliss' is.

Chocopinda's

Ik heb chocopinda's! Ik ga nu lekker een pot thee zetten en chopcopinda's eten. Yesss!