Ze komen eraan...

... de foto's! Ik ben bezig met een online fotoalbum, en als goed is zijn er binnenkort via deze site een aantal foto's van mijn leventje te bekijken. Ik heb nu te lang achter mijn pc gezeten, m'n ogen doen er zeer van en in mijn hoofd hangt een waas. Vandaag dus nog geen foto's, maar hopelijk zeer binnenkort wel!

Nog meer gedaan

Poe hee, ik ben wel twee uur bezig geweest met het aanpassen van m'n logje! Alweer van alles veranderd. Ik ben nog steeds niet helemaal tevreden, maar langzaam aan komt het eruit te zien zoals ik het wil. Met dank aan Leo!

Het totale niks

Zo, ik heb vakantie, al een week lang. Om mijn drukke dagelijkse leven te compenseren, heb ik netto nog helemaal niks uitgevoerd in mijn vakantie. Helemaal niks! Kijk, ik heb natuurlijk wel wat aangerommeld in de marges. Ik heb een kerststol gebakken, een wandeling gemaakt, met Leo's nichtje gespeeld, een treinreis gemaakt, vijf tijdschriften gelezen, ruzie gemaakt en het weer goed gemaakt, platen geluisterd en gediscussieerd over de zin van het bestaan. Maar zoals ik al zei, dat is allemaal gerommel in de marges, netto gezien heb ik helemaal niks gedaan. Alhoewel... Behalve dan die kerststol misschien... Ik bedoel, daar hou je netto toch een kerststol aan over. Toch? Een overheerlijke kerststol bovendien. Hij is nu trouwens al bijna op, dat is dan wel weer jammer.

Maar goed, als je het zo bekijkt, heb ik eigenlijk al buitengewoon nuttige dingen gedaan de afgelopen week. Die discussies over de zin van het bestaan waren eigenlijk ook niet niks. Want is de zin van het bestaan niet dat je nadenkt over de zin van het bestaan? Als je nadenkt over de zin van het bestaan, heb je 'em eigenlijk al gevonden. Het gaat niet om de antwoorden, maar om de zoektocht er naar toe. Ik denk dus ik ben. Ofzoiets. Zo is het toch? Uhm, tja, dus al met al kan ik zeggen dat ik de afgelopen week de zin van het bestaan heb gevonden! Wauw! Nou, als dat niet mooi is! Tsjonge, wat prachtig. En ik heb hierna nog een week vakantie!

Wat zal ik volgende week eens gaan doen?

Groen

Zo... nieuwe achtergrond! Dat groene ben ik wel weer zat.

Titel

Zo'n baaldag kun je mooi gebruiken om een beetje aan je log te sleutelen.
Heb nu eindelijk uitgevonden hoe ik een officiele titel boven m'n stukjes krijg :)

ziek, deel twee

Ik ben alweer ziek. Therapeutisch ziek, dit keer.

Vorige week donderdag was ik ook ziek. Ik ben toen eigenlijk meteen doorgestoomd, zonder echt rustig aan te doen. Ik heb niet genoeg tijd genomen om uit te zieken, zoals gisterenavond bleek.

Ik zat met vriendlief romantisch te doen met een glaasje wijn, toen ik me ineens diep ongelukkig voelde. Meestal betekent dat dat ik ontzettend moe ben, helemaal op en kapot. Oh, oh, dacht ik, dat is geen goed teken. Dat dacht L. waarschijnlijk ook, en hij nam meteen drastische maatregelen. De therapeut in hem kwam naar boven, en na een vakkundige analyse concludeerde hij dat het tijd was voor een dagje therapeutisch ziek. Eerst sputterde ik nog wat tegen, maar in mijn labiele toestand was ik zo omgepraat. Vooral de '100%-theorie, waar L. mee op de proppen kwam, overtuigde mij. Die theorie gaat zo: ik ben een soort van 'alles of niets' persoon. Ik geef altijd 100%, voor 50% ben ik niet geboren. Als je altijd alleen maar 100% geeft, dan is het logisch dat je af en toe ook een keertje 0% geeft. Bravo voor deze theorie!

Vandaag ben ik dus ziek. In het kader van mijn 'alles of niets' persoonlijkheid, is dit een 'niets' dag. Ik heb al mijn afspraken afgezegd, en doe de hele dag niks anders dan een tijdschriftje lezen, beetje nadenken, het nodige aan voedselverwerking, bijslapen en opladen. Stiekem zwerven er nog wel wat hardnekkige gedachtes door mijn hoofd, zoals: 'maar hoe moet het dan met die opdracht?' En: 'wat zullen ze ervan vinden dat ik alweer niet kom dansen?' Maar die gedachtes bestrijd ik gewoon met een heleboel luiheid, zodat ze vanzelf een keer op moeten geven.

Ik stel mijn brein vandaag in op 0%. Zodat ik er morgen weer helemaal voor de volle 100% er tegenaan kan gaan.

Therapeutsich ziek, 't is eigenlijk niks meer dan een baaldag, maar het klinkt wel leuk!

ziek

Getverderrie. Dacht ik dat we alle virussen en griepgolven eindelijk gehad hadden, wordt ik toch nog ziek! Moe, hoofdpijn, keelpijn, verstopte neus, en bovendien een wazig hoofd vol snot wat mij het denken belemmert. Bah.

En ik had nog wel zoveel leuke dingen te doen vandaag! Vanmiddag was er sinterklaasfeest op m'n werk: surprises, gedichten, pepernoten en veel gezelligheid met alle collega's. Heb ik helaas moeten missen. Vanavond gaan we met het huis uit eten voor een goed doel, en daarna lekker stappen. Eten gaat nog net, maar dat stappen zit er ook al niet in. Morgen zou liefste vriendin H. langs komen, maar dat gaat niet door want zij en ik zijn allebei ziek. Wat een rotdag om ziek te worden! Allemaal leuke dingen die ik moet missen. Ik baal als een stekker!

Snif, snotter. Nog maar een kopje thee dan...

pak

Binnenkort komen de gala's er weer aan. Zo vlak voor de kerstvakantie heb ik altijd een sjiek kerstdiner bij mij thuis in het studentenhuis, en ook nog eentje bij L. thuis. In januari heb ik dit jaar nog een gala-etentje, gewonnen afgelopen zomer! Dat moet natuurlijk op sjiek. Gisteren liep ik door de stad, fanatiek op zoek naar een mooie nieuwe galajurk. Helaas kon ik niks van mijn smaak vinden. Alleen maar jurken met veel frutsels en schoenen met puntneuzen...

Daarom heb ik besloten dat ik voor een pak ga. Een mooi, sjiek, stoer, maar toch vrouwelijk pak. Met een zwarte hoed erbij. Strak in pak, woman in black, ga zo maar door. Ik ga er geweldig uit zien, let op mijn woorden!

baaldag

Bah. Ik ben met mijn verkeerde been uit bed gestapt. Ik heb nergens zin in. En het is pas maandagochtend. Hoe moet dat nu verder van de week... Op zich is er niks mis met deze week hoor. Het is zelfs best een lekker weekje. Ik hoef bijster weinig te doen. Ik kan lekker een beetje bijkomen. Een beetje relaxen. En wat leuke dingetjes doen zo nu en dan. Maar zelfs daar heb ik geen zin in! Ik heb gewoon nergens zin in. En ik erger me overal aan vandaag. Ik erger me aan de rotzooi in dit studentenhuis. Het kaasfondue-prutje in de gootsteen, de natte theedoeken op de keukenvloer, de wijnglazen in de woonkamer, noem het maar op. Waarom ruimt niemand hier zijn rommel op?! Bah, bah en nog eens bah.

Tsja, soms heb je dat, van die dagen. En dan nog iets! Afgelopen weekend waren we bij W, jarige broer van L. Hij heeft een heel ander leven dan wij, maar het is het leven dat we ook hadden kunnen leiden. L en ik zijn nu eche studenten, met studentenvrienden, studentenbijbaantjes en studentenverenigingen. We hebben het naar onze zin, maar eigenlijk hadden we prima gepast in dat andere leven. Dan hadden we nu misschien wel samengewoond, ergens in Amersfoort, vlak bij W. Dan werkten we allebei, of we studeerden in de buurt. Op zaterdag ging ik dan naar de markt met mijn moeder, en 's avonds uit met onze vrienden. Op zondag wandelen met de hond, en maandag weer naar school of werk. Ja, zo zou het heel goed gegaan kunnen zijn. Een heel ander leven dan wat ik nu leidt, maar ik zou het best fijn hebben gevonden. Het herinnert me eraan hoe relatief mijn studentenleventje eigenlijk is. Die gedachte blijft meestal een poosje hangen nadat ik bij W ben geweest. Het geeft me een vreemd gevoel. Het leven dat ik ook had kunnen leiden...

Baaldag of niet, ik heb wel weer genoeg gefilosofeerd. Het is inmiddels alweer 11 uur, hoog tijd om eens iets nuttigs te gaan doen!

22:22

Het is 22 oktober. Het klokje op mijn PC geeft 22:22 aan. Het is tweeëntwintig minuten over tien, op de tweeëntwintigste dag van de tiende maand, en ik verveel me! Het is maanden geleden dat ik me voor het laatst verveelde. Ik weet bijna niet meer hoe het voelt om me te vervelen! Ik maak meteen gebruik van het moment, om eindelijk-eindelijk-eindelijk weer eens wat te schrijven.

Eigenlijk doe ik al de hele middag niks. Vanochtend had ik een tentamen. Na dat hoogtepunt van productiviteit heb ik niks noemenswaardigs meer gedaan. Ik heb bij mijn lover op de bank gehangen en thee gedronken. We zijn samen naar de stad gegaan en hebben daar een zadel, een muis, een tijdschrift, drie boeken en wat te eten gekocht. Bij mij thuis hebben we wederom op de bank gehangen. Na het eten hebben we nog een beetje meer op de bank gehangen onder het genot van een kop koffie, en toen ik lieve L. had uigezwaaid plofte ik weer neer op de bank om flink verder te hangen. Ik heb uitgebreid commentaar geleverd op nutteloze vrouwenprogramma's als 'Make me beautiful' en 'De modepolitie'. Toen ik dat zat was, ben ik mijn mail maar eens gaan checken. Maar eigenlijk had ik helemaal geen belangrijke mail!

Nu ben ik dus op het punt gekomen dat ik niks meer weet te doen. Nou ja, ik weet nog wel wat, ik zou bijvoorbeeld mijn achterband kunnen vervangen, of die mensen bellen die een wachmachine te koop hebben, of foto's kunnen inplakken, maar dat zijn geen dingen voor dit moment. Ik weet gewoon even niks te doen. Dat is een vreemde sensatie kan ik wel zeggen! Ik heb de afgelopen twee maanden eigenlijk altijd wel wat te doen gehad, van zeilen in Friesland tot het schrijven van een beleidsplan. Maar nu is er even een moment van rust. Ineens in mijn vriend er vandoor om thuis te studeren, ineens zijn er geen belangrijke mailtjes meer om te lezen en ineens is er niemand meer online om mee te chatten. Op zulke momenten overvalt me altijd een gevoel van O help, wat nu?!'. In vakanties los ik dat op door me eerst een week lang heel lamlendig te voelen en nergens zin in te hebben, daarna ben ik volkomen ontspannen. Maar nu ik morgen weer gewoon naar de kapper moet, en een tentamen heb, en gezellig pannekoeken ga eten met vrienden, en komend weekend eindelijk naar 'Phileine zegt sorry' ga, en een begrafenis en een verjaardag heb (bizarre combinatie), lijkt het me beter om niet toe te geven aan de verveling. In plaats daarvan leef ik me gewoon even uit op mijn weblog. Zo heb ik toch nog wat te doen ;)

Nieuw Begin

De laatste twee weken ben ik als 'doegroepmama' door het leven gegaan: ik heb een groep eerstejaars studenten door het drukke programma van de introductie heen geloodsd. Het was een feest van ongekend niveau: bierestafettes, danswedstrijdjes op de muziek van K3, studentikoos gepraat en geblaat, modderige vijvers vol met fanatieke jongens en meisjes, en elke avond een feestje waar men kon dansen tot de benen ermee ophielden.
Dat eist zijn tol: ik verkeer in een staat van algehele brakheid. Mijn keel is net schuurpapier en mijn hersenen zijn omgeven door een waas van verkoudheid. Gelukkig kan ik lekker bijkomen bij mijn ouders, hun huis is een waar kuuroord. Mamsje heeft middeltjes tegen de keelpijn, ik hoef niet te koken, ik kan heerlijk lang uitslapen, in bad liggen en genieten van de rustige groene oase waarin mijn ouders wonen. Dat doet een mens goed.

Nu is het zondag half zes. De vakantie is bijna bijna bijna afgelopen. Nog een maaltijd met ouders en zusje, en dan neem ik de trein weer terug richting colleges en volle agenda's. Zojuit heb ik de rust ruw onderbroken door mijn aantekeningen van vorig jaar weer eens door te kijken, ter voorbereiding op het college Data Analyse 2 van morgen. Zucht...

Ach, op zich valt het ook wel mee. Ik zal de waarheid maar niet verhullen. Eigenlijk heb ik er vreselijk veel zin in! Ik hou heel erg van een Nieuwe Begin. Hoe meer Nieuwe Beginnen, hoe beter. Een Nieuw Begin betekent namelijk een nieuwe ronde, nieuwe kansen. Nieuwe kleuren, nieuwe geuren, een lege agenda die vol met nieuwe plannen geschreven kan worden. Mijn hersenen mogen weer gebruikt worden, en ook het nieuwe collegeblok. Nieuwe winterkleren, nieuwe lol met oude vrienden, nieuwe televisieprogramma's, ga zo maar door! Ik wordt dolenthousiast en borrel van de creativiteit en energie, bij de gedachte aan een Nieuw Begin.

Misschien draaf ik een beetje door, maar al met al kan ik zeggen: ik heb er zin an!

weer thuis

Hehe, we zijn er weer. Terug in het land. Gisterenavond lag ik nog te zweten in de Corsicaanse hitte, terwijl op de achtergrond Italiaanse toeristen fanatiek karaookten (?), nu zit ik weer gewoon achter mijn computertje. Ik ben mentaal ge-reset, door drie weken niet anders aan mijn hoofd te hebben dan genoeg zonnebrand smeren en op tijd een biertje uit de koelkast halen. Wel ben ik doodop van een lange dag reizen (om kwart over vijf ging de wekker!), dus ik hou het kort. De vakantieavonturen zullen waarschijnlijk op later tijdstip uitgebreid uit de doeken worden gedaan. Nu eerst nog even een wasje ophangen...

voorpret

Ik ben er helemaal klaar voor! Met Eric Clapton op de achtergrond die zingt over 'old love', pak ik de laatste spulletjes. Ik neem er de tijd voor. Vakantievoorpet is een van de leukste dingen in het leven! Even aan de fles zonnebrand ruiken, voor het zomergevoel. Twijfelen over welke hemdjes er mee gaan: die leuke met de strikjes, of de praktische maar saaie. Allebei dan maar. Korte broeken passen (en merken dat ze aan de krappe kant zijn!). De condoom met nopjes die je gratis bij de drogist kreeg, natuurlijk ook meenemen. En om het helemaal af te maken: een klein felgeel strandschepje bij je spullen leggen.

Ja, ik ben er klaar voor. Ik wens u een zomer vol voor-, midden- en napret!

toe aan vakantie

In de afgelopen tien maanden heb ik nieuwe vrienden gemaakt en ook weer verloren, bergen leuke dingen op me genomen die ik vervolgens moest afzeggen door een overkill aan diezelfde leuke dingen, weten te overleven in een oud en krakkemikkig maar gezellig studentenhuis, geleerd bij welke marktkraam het fruit het goedkoopst is, ontdekt hoe leuk moderne dans is, zelf mijn versnellingen gerepareerd, een geweldig lekker doch simpel pastarecept uitgevonden, en last but not least: ik heb mijn propedeuse psychologie gehaald! Ik had het nooit kunnen denken, maaar ik ben volkomen ingeburgerd in het Oosten des Lands.

De laatste drie weken ben ik vooral te vinden geweest op mijn werk: een helpdesk van een internetprovider. Daar heb ik dag na dag gezeur aangehoord over slechte verbindingen, te hoge facturen, e-mail die niet werkt, IP-adressen die niet kloppen en problemen met windows. Het was af en toe even zuchten, maar het heeft geloond: mijn bankrekening is gespekt.

En dat betekent dat het nu tijd is voor... vakantie! Drie weken lang ga ik genieten van mijn welverdiende rust, op een zeilbootje in de middelandse zee, samen met vriendlief & (schoon)ouders. Even geen studiepunten, vieze keukentafels, dubbele afspraken en schoonmaakroosters meer. Alleen nog maar zon, zee, klapperende zeilen en heel veel leesvoer. Ik kan niet wachten! Mijn bed ligt inmiddels vol met boeken, binkini's en flessen zonnebrand, die straks allemaal in een grote backpack gaan. Die wordt vervolgens op mijn rug gehesen, en het avontuur kan beginnen.

Laat maar komen die vakantie!

Oops, I did it again!

Ik ging zojuist naar de stad voor een nep-klimop-versiersel (ja, die dingen bestaan!) van de Xenos. Ik kwam terug met niet alleen de nep-klimop, maar ook twee schattige bloempotjes, een set kleerhangers en een heuptasje (handig voor op vakantie).

Soms zorgt het voor frustraties, maar vaak wordt ik juist zielsgelukkig van zulke spontane en onzinnige aankopen. Geld moet rollen, haha!

Ik ga mijn geweldige nep-klimop maar eens ophangen :D

frustraties

Ik ging vandaag naar de boekhandel voor een vel postzegels. Postzegels, die hebben ze wel bij de boekhandel, zou je denken. Maar nee, ik kon ze alleen kopen als ik ook een kaart kocht. "Ja, want anders hebben we geen voorraad meer voor de mensen die wel kaarten kopen!". Juist. De logica ervan ontging mij een beetje, maar in ieder geval stond ik twee minuten later weer buiten zonder postzegels.

In plaats daarvan had ik een pakket met drie tijdschriften in mijn hand. Hoera! Ik had zojuist een Yes, een Fancy en een One gekocht, een heus "voordeelpakket", voor maar 5 euro! Drie totaal nutteloze tijdschriften, vol met dingen die ik allang weet (Hoe scheer ik mijn benen? Wat voor shop-type ben jij?) en dingen waar ik hebberig en ongelukkig van wordt (Deze geweldige dure schoenen van Puma moet je absoluut hebben!). Ik vroeg me af hoe het kon dat ik ineens drie tijdschriften had gekocht, terwijl ik juist van de week besloten had om wat goedkoper te gaan leven!

Daar stond ik, 5 euro armer, drie overbodige tijdschriften en een calvinistisch schuldgevoel rijker. Wat ging er mis?

Op de een of andere manier laat ik mij elke keer weer verleiden door die gezellige tuttelige fruttelige meisjesbladen met hun glimmende voorkantjes. De grote gele letters schreeuwen me blij toe en ik wil niets liever dan horen bij de club van hippe lachende glamourmeisjes. Opeens lijkt me niks in het leven belangrijker dan het seksleven van Jennifer Aniston en de nieuwste trends uit modeland.
Op het moment van aanschaf lijkt er zelfs nog een logisch beredeneerde overweging aan vooraf te zijn gegaan: "Ik kan ze wel goed gebruiken, voor als ik even niks te doen heb op mijn werk. En zeg nu zelf, drie bladen voor 5 euro, dat is toch niks?" Maar als ik dan naar buiten loop, weer met mijn voeten op aarde terug kom, voel ik de kater opkomen...

Toen ik vanmiddag de boekhandel uitliep met mijn nieuwe aanwinst, besloot ik niet bij de pakken nee te gaan zitten. Ik greep mijn kater bij zijn nekvel, en begaf me naar het postkantoor voor de postzegels...

work in progress

Ik heb in een uur tijd:

uitgevonden hoe ik titels boven mijn log krijg

uitgevonden hoe ik opsommingen voor elkaar krijg

de taal van de datumweergave aangepast

iets geleerd over het gebruik van 'html' en 'tags'

Juist. Het tempo ligt laag, maar ik kom er wel! Morgen gewoon weer een uurtje zoeken in de index van Blogger-help ;) Nu is het tijd om te gaan koken.

the making of a weblog

Zondagavond heb ik zonder er goed over na te denken een weblog in elkaar gedraaid. Nu komt dan het gedeelte waarbij ik wel moet gaan nadenken. Hoe moet het er precies uit zien? Kan ik de kleuren veranderen? Hoe kan ik foto's online krijgen? Als leek zijn dat vragen waar je je toch echt even diep over moet buigen. Dat ga ik zometeen dan ook doen, de 'stukjes uit mijn leven' laat ik even liggen voor later. Eerst even lekker knutselen met mijn nieuwe logje :)

De bespreking van psychologische ergonomie ging goed by the way!

in den beginne...

Oke, daar zijn we dan. Na overgehaald te zijn door mijn computerfreak-vriend toch maar een weblog aangemaakt om mijn hele hebben en houwen aan de (Nederlandssprekende) mensheid bekend te maken. Ik zal zo af en toe gaan schrijven over alles wat ik leuk en belangrijk vind. Maar nu niet, het is bedtijd. Morgenochtend heb ik een bespreking met de docent van het vak psychologische ergonomie...