22:22

Het is 22 oktober. Het klokje op mijn PC geeft 22:22 aan. Het is tweeëntwintig minuten over tien, op de tweeëntwintigste dag van de tiende maand, en ik verveel me! Het is maanden geleden dat ik me voor het laatst verveelde. Ik weet bijna niet meer hoe het voelt om me te vervelen! Ik maak meteen gebruik van het moment, om eindelijk-eindelijk-eindelijk weer eens wat te schrijven.

Eigenlijk doe ik al de hele middag niks. Vanochtend had ik een tentamen. Na dat hoogtepunt van productiviteit heb ik niks noemenswaardigs meer gedaan. Ik heb bij mijn lover op de bank gehangen en thee gedronken. We zijn samen naar de stad gegaan en hebben daar een zadel, een muis, een tijdschrift, drie boeken en wat te eten gekocht. Bij mij thuis hebben we wederom op de bank gehangen. Na het eten hebben we nog een beetje meer op de bank gehangen onder het genot van een kop koffie, en toen ik lieve L. had uigezwaaid plofte ik weer neer op de bank om flink verder te hangen. Ik heb uitgebreid commentaar geleverd op nutteloze vrouwenprogramma's als 'Make me beautiful' en 'De modepolitie'. Toen ik dat zat was, ben ik mijn mail maar eens gaan checken. Maar eigenlijk had ik helemaal geen belangrijke mail!

Nu ben ik dus op het punt gekomen dat ik niks meer weet te doen. Nou ja, ik weet nog wel wat, ik zou bijvoorbeeld mijn achterband kunnen vervangen, of die mensen bellen die een wachmachine te koop hebben, of foto's kunnen inplakken, maar dat zijn geen dingen voor dit moment. Ik weet gewoon even niks te doen. Dat is een vreemde sensatie kan ik wel zeggen! Ik heb de afgelopen twee maanden eigenlijk altijd wel wat te doen gehad, van zeilen in Friesland tot het schrijven van een beleidsplan. Maar nu is er even een moment van rust. Ineens in mijn vriend er vandoor om thuis te studeren, ineens zijn er geen belangrijke mailtjes meer om te lezen en ineens is er niemand meer online om mee te chatten. Op zulke momenten overvalt me altijd een gevoel van O help, wat nu?!'. In vakanties los ik dat op door me eerst een week lang heel lamlendig te voelen en nergens zin in te hebben, daarna ben ik volkomen ontspannen. Maar nu ik morgen weer gewoon naar de kapper moet, en een tentamen heb, en gezellig pannekoeken ga eten met vrienden, en komend weekend eindelijk naar 'Phileine zegt sorry' ga, en een begrafenis en een verjaardag heb (bizarre combinatie), lijkt het me beter om niet toe te geven aan de verveling. In plaats daarvan leef ik me gewoon even uit op mijn weblog. Zo heb ik toch nog wat te doen ;)