Bericht voor bezorgde webloglezers

Ik leef heus nog wel. Ik heb het gewoon even te druk met strandwandelingen maken, biertjes drinken met vrienden, rondhuppelen in de zon, en tussendoor ook nog een beetje stage lopen, om te schrijven!

Oeps

Eergisteren nam ik me, in een soort van ultragezonde vlaag van verstandsverbijstering, voor om voorlopig geen koffie en thee meer te drinken. Ik had het ineens helemaal gehad met al die cafeïne. Vraag me niet waarom, het zal wel iets te maken hebben met de lente, met bloemetjes en bijtjes, met fris en fruitig leven. Ik nam me voor om alleen nog maar water, sap en kruidenthee te drinken. En het gaat misschien een beetje ver, maar ik overwoog zelfs om tijdelijk van de alcohol af te stappen.

Gisteren heb ik het braaf volgehouden. Groene thee bij het ontbijt, rooibosthee (met citrusvruchtensmaak) in de koffiepauze en nog meer rooibosthee na het eten. Ik voelde me echt ontzettend gezond.

Vanochtend kwam ik op de faculteit en zoals elke morgen liep ik de bestuurskamer van de studievereniging binnen, waar enkele van mijn vrienden tegenwoordig hun dagen slijten als bestuurslid. Uit gewoonte vroeg ik of er koffie was en voor ik het wist stond ik te slurpen van een lekker bakkie troost. Na tien minuten rukte ik me los uit de gezelligheid om aan het werk te gaan in de computerzaal. Pas toen ik naar boven liep met mijn bijna lege kop koffie, realiseerde ik me wat ik zojuist had gedaan. Ik had koffie gedronken.

Nou ja. Stomme voornemens ook. Vanavond op dat feestje ga ik mezelf eens lekker volgieten met wijn.

Trendy tasje

Aan het begin van de week vallen er altijd enorme hoeveelheden reclamefolders door de bus. Trouw bladeren mijn huisgenoten en ik alle folders door. Vooral de folders van de voordeeldrogisten, voordeelschoenenwinkels en voordeeltroepverkopers zijn interessant. Bij zulke winkels verkopen ze namelijk altijd hele trendy spullen. Zoals gisteren, in het krantje van de Schlecker, een Duitse drogisterijketen die zich hier in het oosten des lands heeft weten te vestigen. In het krantje van de Schlecker stond een tasje. Een tasje met hoekige randen, een felgekleurde strifigurenopdruk en een stevig zwart hengel. Zelf vond ik het om eerlijk te zijn een vreselijk lelijk tasje. Daarom was het maar goed dat de Schlecker er even bij had gezet dat het om een trendy tasje ging. Gewoon om de minder trendgevoelige mensen even een duwtje in de rug te geven. Kijk. Dat vind ik nou zo aardig van ze hè?

Gala

Eerst trok ik een ladder in mijn panty. Toen ik een nieuwe aan wilde doen stootte ik met mijn knie mijn corsage kapot. Ik moest op een stel ielige hakken een stuk opengebroken straat oversteken. Mijn met paperclip gerepareerde corsage viel op de grond tijdens het dansen en tot overmaat van ramp lieten de speldjes in mijn haar los. Ik vroeg me af wat er ook alweer leuk was aan een gala.

Later werd het toch nog leuk. Mijn heer bood me zijn corsage aan, de wijn vloeide, de band speelde en de losgelaten speldjes deden er ineens niet meer toe. Het zweet gutste van de voorhoofden van de heren en de dames deden hun schoenen uit om op pantykousjes verder te dansen. Na afloop sprong ik in mijn lange jurk achterop de fiets van mijn heer en hij zette me keurig voor de deur af. Na een vriendschappelijke kus op de wang strompelde ik naar binnen en verdween de heer in de nacht. De corsage mocht ik houden.

Liefde op de Limburgse hei

Afgelopen weekend lag ik op mijn rug in de zon, op een rood geblokt kleedje op de Limburgse heide. Ik keek naar de jongen naast me. De jongen die me 's ochtends brood met aarbeien had gebracht. Ik glimlachte naar hem en de jongen lachte terug, met dichtgeknepen ogen tegen de zon.

De macht van de meerderheid

Soms gaat er wel eens iets stuk bij ons in huis. Of iemand eet per ongeluk iemand anders zijn kaas op. Dat geeft niks. Maar we zoeken altijd naar de dader. De vuistregel daarbij is: degene die niet thuis is, heeft het gedaan. Daar doen we niet moeilijk over. Onder het eten roept er bijvoorbeeld iemand: "wie heeft die mok kapot gemaakt?!" We kijken elkaar aan. "Ikke niet hoor!" Roept de eerste. De tweede volgt: "nee hoor ik ook niet", en dan de derde: "ik weet van niks". Gelukkig is B. niet thuis, dus roepen we allemaal opgelucht: "B. heeft het gedaan!" Ja, dat moet het wel zijn, B. heeft het gedaan. De eigenaar van de mok is tevreden, het mysterie is opgelost, de dader is gevonden. In alle rust eten we verder.

Verse koffie met een speculaasje

Gezwoegd hebben we. De hele garderobe opgeruimd, alle ouwe troep in het gangetje boven weggegooid, de oude matrassen netjes op een stapel gelegd, het terras geveegd, ramen gelapt, voegen schoongemaakt, koffiezetapparaat ontkalkt, nieuwe foto's op het prikbord gehangen, de rozen bijgeknipt, gedweild achter de wasmachine, stof gezogen in de serre, plantjes in de vensterbank gezet. Het hele huis ziet er pico bello uit. Alleen achter het schot op zolder is het verboden toegang, want daar ligt alle bende die we niet meer kwijt konden. Maar voor de rest kunnen ze ons niks maken.

Ze komen zometeen langs. De nieuwe eigenaren van ons huis. We schenken ze verse koffie met een speculaasje erbij. En dan maar hopen dat we hier mogen blijven wonen.

De la in

Ja, ja, ik weet het, 't is een vreselijk afgezaagd onderwerp, maar dat kan me lekker helemaal niks schelen. Check het weerbericht voor de komende dagen. De handschoenen, mutsen en sjaals die de afgelopen tijd paraat lagen op m'n kamer, worden resoluut de la in gepropt. Hiiihaaaa!

Uit

Ze kwam binnen. Ze plofte neer op bed. We gaven haar een bakje ijs met hagelslag. Ze keek voor zich uit. En zuchtte. Het is uit.

Kaneel en ik kijken elkaar aan. Het is snel beslist. We nemen haar mee uit. We schenken wijn in, we draaien harde muziek, we halen de kledingkast overhoop. Zij rookt een peuk uit het raam, hoewel ze eigenlijk niet rookt. En ze zingt een beetje mee met de muziek.

Dat werd tijd

Op mijn bureau staan narcissen. Op mijn kastje een bos tulpen. Buiten schijnt de zon en het kwik stijgt tot boven het nulpunt. Om zes uur 's avonds fluiten de vogeltjes nog. Zou het nu dan eindelijk echt lente worden?

Wennen

Op zondagavond is het station het domein van de geliefden. Je ziet ze overal. Ze staan te zoenen, te knuffelen, te lachen, ze leunen met hun voorhoofden tegen elkaar. Vanavond stond ik er ook tussen. Te zoenen, te lachen, te knuffelen. Met mijn voorhoofd tegen een ander voorhoofd geleund. Net als duizenden anderen die op zondagavond afscheid moeten nemen.

Het was wel even wennen.

Huisfeest

In een week tijd wordt ons huis omgetoverd tot een onherkenbare feestlocatie. In één lange, dronken, lawaaierige nacht wordt de boel vervolgens afgebroken tot een verschrikkelijke bende. Als je de volgende ochtend beneden komt met je brakke hoofd schrik je je een ongeluk. Maar na een dag lang opruimen, schoonmaken, spullen versjouwen, dweilen en boenen, ziet het er weer uit als een gewoon huis. Als we dan uitgeput naast elkaar op de bank neerploffen, kan ik haast niet meer geloven dat het feest echt heeft plaats gevonden. Alleen de bank, die net iets anders staat dan normaal, vertelt me op subtiele wijze dat ik niet heb gedroomd.

Eigenlijk

Eigenlijk zou ik heel hard moeten studeren. Eigenlijk zou ik serieus bezig moeten zijn voor mijn bacheloropdracht. Eigenlijk zou ik stapels saaie, Engelse artikelen door moeten spitten. Maar hoe kun je nou serieus bezig zijn met je studie, als om je heen de voorbereidingen voor het feest wat je morgen met je huisgenoten gaat geven in volle gang zijn? Eigenlijk kan dat helemaal niet.

Buiten spelen

Als het telkens zoveel SNEEUWT, dan wil ik BUITEN SPELEN!

Burgermansfatsoen

Vanmiddag heb ik het stoepje voor ons huis sneeuwvrij geveegd en er vervolgens een flinke lading zout overheen gestrooid. Jee Pee mag trots op me zijn.

Vroegah

Hee joh, moet je 'es horen. Moet je 'es horen wat ze vroeger hadden. Vroeger, op de boerderij waar mijn moeder is opgegroeid, hadden ze nog een knecht en een meid rondlopen! Een heuse boerenknecht die hielp in de stallen, en een meid met een wit schorte die hielp met piepers schillen en boerenkool inmaken. Dat is maar twee generaties geleden! Het is toch niet te geloven?