Cassette

Sinds een maandje of twee tuf ik het land door in mijn eigen auto. Het is een kleine rode Mazda zonder stuurbekrachtiging, airconditioning, cd-speler of enige andere vorm van luxe, maar hij rijdt als een trein. 's Ochtends brengt hij me naar mijn werk en 's middags weer naar huis. Tussendoor rijd ik van afspraak naar afspraak. Vaak luister ik dan radio. 's Ochtends Edwin Evers, 's middags Jeroen van Inkel en op vrijdagmiddag Claudia de Breij. Maar soms ben ik die eeuwige hitjes, domme telefoongesprekken en schreeuwerige reclames even zat. Bumpy ride van Mohombi komt me bijvoorbeeld echt de neus uit, en zo gaat het met al die nietszeggende popmuziek na verloop van tijd. Dan snak ik naar wat kwaliteit, naar echte mooie muziek.

Zo kwam het dat ik laatst op zolder een oude verhuisdoos ondersteboven keerde, op zoek naar mijn oude cassettebandjes. Want ja, mijn Mazda heeft wel een cassettespeler. En wat denk je? Ik had ze nog! Daar lagen de cassettebandjes die vriendinnen voor mij maakten, toen we vijftien waren en muziek luisterden op onze walkmans. Van J. kreeg ik Boyzone, van L. de soundtrack van Titanic en van C. Alanis Morissette. Ook manlief had nog oude cassettes. Tour of Duty, 2 Unlimited en zelfs een echt origineel in de winkel gekocht bandje. Het mooiste bandje was er echter eentje die ik van H. had gekregen, in de vierde klas van de middelbare school. Ze had de muziek van Texas overgenomen op een oud bandje van Frans, met de luisteroefeningen van Code Genial 3. Op de voorkant had ze geschreven: Voor Fje, het leven zit vol verrassingen.

Laatst reed ik in alle vroegte vanuit Enschede naar mijn werk. Ik moest anderhalf uur rijden en was de gebruikelijke radiomuziek weer eens zat. Ik stopte het bandje van Texas in de speler en terwijl het om mij heen op de weg steeds drukker werd, luisterde ik naar mijn vroegere lievelingsliedjes. Aan het einde van het bandje klonken er een paar woorden Frans. Klik, zei het bandje. Ik draaide het om en hup, daar ging Texas weer. Ik werd langzaam wakker terwijl de zon boven de weilanden opkwam en via de spiegels in mijn ogen prikte. Het leven zit vol verrassingen.