Topdag

Afstuderen is geen pretje. Dagelijks zit ik op "de afstudeergang": een gang in mijn faculteit waar nog wat ruimte over was om een aantal pc's te plaatsen, en waar nu wegens ruimtegebrek een paar uitverkoren afstudeerders mogen zitten. Dagelijks zit ik daar dus, uit het raam te staren, te wachten op werklust.

Omdat de afstudeergang ook echt een gang is - een doorgang van de ene naar de andere kant van het gebouw - komen er regelmatig mederwekers voorbij lopen. Inmiddels herken ik veel medewerkers aan hun loopje. Zo is er de jongen die altijd haast heeft, dat kleine mannetje met die maffe korte passen en de vrouw die rustig op haar hakken voorbij schrijdt. Ook een aantal van mijn afstuderende vriendinnen, die ofwel op de afstudeergang zitten, ofwel een van de lucky few zijn met een werkplek op een echt kantoortje, kan ik al van verre herkennen aan hun loopje.

Vandaag zat ik weer uit het raam te staren, toen er iemand langs sprintte. Het was een echte sprint, op hoog tempo, en ik dacht chagerijnig: zeker weer zo'n overdreven ijverige student met haast. Maar toen werd er ineens een handvol pepernoten over mijn toetsenbord gestrooid. Ik schrok me rot, keek op, en ja hoor: twee pieten. Blij sprokkelde ik de pepernoten bij elkaar, om vervolgens met volle mond mijn aandacht weer voor minstens vijf minuten in opperste concentratie op mijn beeldscherm te richten.

Zwarte Piet, you made my day.