Ode aan Goosje

De eerste keer dat ik haar zag was ik samen met Kaneel. We gingen stappen in Enschede, samen dansen in kroeg X. Ze zat voor de deur bij de toiletten, naast een tafeltje met daarop een schoteltje vol wisselgeld. Eerst was ik een beetje argwanend: een kroeg met een toiletjuffrouw die je moet betalen, daar zijn ze vast uit op je geld. Maar mijn mening veranderde toen ik op de wc zat te plassen en het keurig uitgeprinte A4tje op de binnenkant van de deur bekeek:

Zitten op een schoon toilet is fijn
Voor 25 cent zal dat altijd zo zijn
Liefs Goosje

Toen ik het toilethokje uitkwam stond Goosje bovendien met een schroevendraaier de deur van het andere hokje open te wrikken: er kwam een bellend meisje uit wat daar blijkbaar al een tijdje zat en Goosje zei kwaad: "er moeten nog meer mensen naar de wc!" Toen ik weer buiten stond besprak ik Goosjes briefje en haar vastberadenheid met Kaneel en we waren het met elkaar eens: wat een schat, die Goosje.

Afgelopen zaterdag was ik weer in kroeg X. Ik moest naar de wc en keek er al naar uit om Goosje weer te ontmoeten. Het bleek dat Goosje iets nieuws had bedacht, iets om de wc's vrij van glazen te houden. Ze pakte het biertje wat ik in mijn hand had kordaat af, zette het op haar tafeltje waar al meer drankjes van plassende feestgangers stonden, en legde er een bierviltje bovenop waar ze met zwarte stift twee driehoekjes op had getekent. "Driehoekje!" zei ze luid en duidelijk tegen mij, terwijl ze met haar vinger op het bierviltje tikte.

Toen ik een paar minuten later de schone wc weer verliet, kon ik mijn drankje zo herkennen tussen de andere drankjes met rondjes, kruisjes en vierkantjes. Hoe dronken ik ook geweest zou zijn, ik hoefde maar naar het driehoekje te wijzen om mijn bier terug te krijgen van Goosje. Wat een systeem. Wat een passie voor het vak. Wát een toiletjuffrouw.