Dieren in nood
Het gebeurt niet vaak dat ik zomaar lamlendig zappend op de bank hang. En al helemaal niet overdag. Maar áls dat gebeurt, dan heb ik een favoriet programma. Na alle belspelletjes, Tell Sell, R&B videoclips, tekenfilms en the Bold & the Beautiful, eindigt mijn zaprondje meestal bij een van de vele onzinnige Amerikaanse zenders die achteraan geprogrammeerd staan, namelijk Animal Planet. Het city-veterinary-police-achtige programma wat ze daar uitzenden is fantastisch. Ik leef ontzettend mee met de mannen en vrouwen in hun stoere blauwe uniformen, die met speciale auto's het hele land door rijden om dieren in nood te redden. De ene keer is het een stel verhongerde katjes met niesziekte, dan weer een hond met een ingegroeide ketting om z'n nek. De mannen en vrouwen in uniformen, de dierenartsen die de beestjes er weer bovenop helpen, de assistentes die het prikje moeten geven: ze houden van dieren, dan kun je gewoon zien. Die mensen hebben hart voor hun vak. Als de reclame komt, met die zielige beren waarnaar ik niet kan kijken, dan zap ik altijd even weg, maar al gauw zit ik weer aan de buis gekluisterd om de avonturen van het "vet-team" te volgen. Ik vind het hartverwarmend, eerlijk waar.
2 opmerkingen:
Ja, dat is echt een geweldig programma! Maar soms is het ook wel heel ernstig. Zo zag ik laatst een hond die helemaal bedekt was met schurft. Hele gedeeltes van zijn haren waren verdwenen en hij zag er echt heel zielig uit. Maar gelukkig zijn er dat soort mensen die de lieve hond beter hebben gemaakt!
Ik ben óók fan! Vooral als ze puppies redden en dan de hele nacht blijven waken en voeren, en dat die puppies dan opgroeien tot hele stoere honden!
Ergste vind ik die supermagere honden. Die dan ook nog eens gewoon heel lief zijn naar mensen toe. Ja, die mensen doen goed werk hoor!
Een reactie posten