Ideeën

Is dat effe balen.

Vaak heb ik de meest geweldige ideeën om over te schrijven. In mijn collegeblok bevindt zich een lijstje met briljante ingevingen die ik ooit kreeg. Inmiddels zijn de meeste te verouderd om nog over te schrijven. Zo zou ik echt een ontzettend grappig stuk kunnen schrijven over mijn vakantie op Gran Canaria. Maar da's inmiddels alweer ruim een maand geleden en dan vind ik het toch echt oud nieuws. Als het meer dan een jaar geleden is mag het weer wel, maar dan is het een 'herinnering' en da's iets heel anders.

Maar goed ik dwaal af. Het is gewoon balen. Vaak heb ik de meest geweldige ideeën, maar geen tijd of zin om erover te schrijven. Vandaag heb ik best wel tijd en ont-zet-tend veel zin om te schrijven. Ik knap bijna uit mekaar van de zin! Maar nou heb ik weer geen ideeën.

Wat is dat balen zeg.

Opbeurend

Er moet vast ergens een hoofd inkoop theesmaakjes zijn geweest die de winter niet langer meer kon aanzien. Die heeft gedacht: hup, met het nieuwe jaar meteen al die ouwe troep eruit. Weg met die warmrode doosjes, welkom frisgele doosjes! Wat een schat, dat hoofd inkoop theesmaakjes. Want in de supermarkt op de campus van de universiteit lijkt de wereld ineens niet meer zo somber en donker. Daar is de Pickwick winterthee alweer vervangen door Pickwick lentekriebels. Ik vind dat een enorm opbeurend feit.

Tien jaar

Verslag van een conversatie tussen twee tienjarige meisjes, tijdens het schoenen aantrekken voor het buiten spelen.

"Ik was laatst bij A, en toen had ze weer brúine laarzen!"
"Ja, zij heeft echt zoveel laarzen!"
"Als ik twee paar laarzen had, zou ik één paar echt dragen, en één paar gewoon voor reserve houden."
"Ja maar zij koopt haar schoenen ook altijd bij van die winkels waar je zo weer nieuwe moet kopen."
"Scapino"
"Nee, Schoenenreus! Daar heb je van die schoenen voor ehm, zes of zeven euro! Laatst had ze van die zwarte. Die stonken heel erg."

Einde conversatie.

Hoi!

Toen ik een jaar of elf was, besloot ik mijn 'hoi' te veranderen. Tot die tijd gebruikte ik altijd een fris, kort en monter 'hoi!' als ik een bekende tegenkwam. De toon ging aan het einde van het woordje altijd omhoog en het klonk wat kinderlijk. Om mij heen hoorde ik echter steeds meer mensen het amicale 'heeejjj' gebruiken, of het het hartelijke 'ha-iiii', waarbij de toon dan telkens omlaag ging aan het einde, of het uitbundige 'hey!', met een verrassende hoge toon aan het begin. Veel volwassener, vond ik. Dus besloot ik mijn 'hoi' te veranderen. Het was even wennen, want zo'n 'hoi' zit er dieper in dan je denkt, maar na een poosje oefenen was 'ie dan toch weg. Tegenwoordig zeg ik afhankelijk van mijn bui en de persoon die ik tegenkom hey, hallo, goedemiddag, heeeeeejj!!, ha-ii, yo, hi of helemaal niks. Slechts mijn oppaskinderen begroet ik af en toe nog met een vrolijk 'hoi!'

Schuine tas

Wat ik trouwens ook niet vind kunnen: mannen die anno 2006 nog schuine tassen dragen. Je weet wel, zo'n rugtas die een band heeft lopen van de linkerschouder naar de rechterzij en die je voor op je buik dichtklikt. Ook vrouwen die zo'n tas dragen vindt ik trouwens niet kunnen maar meestal zijn het de mannen die nog met dat modeverschijnsel uit de vorige eeuw rondlopen.

Korte sokjes

Weet je wat ik nou echt niet vind kunnen? Mannen die korte sokjes dragen in de winter. Die hebben het echt niet begrepen. Korte sokjes zijn bedoeld voor 's zomers, in de gympen, als je een korte broek draagt. Of onder een dunne linnen broek, dat kan nog net. Maar er is niets weerzinwekkenders dan een man in de winter met een lange broek waaronder een stukje blote enkel vandaan piept.